Veel mensen hebben gesproken over de kloof tussen liberalen en conservatieven en tussen mannen en vrouwen.
Maar er is een breuklijn die net zo verdeeldheid zaait en verantwoordelijk kan zijn voor meer relationele vervreemding dan welke andere dan ook – ondanks het feit dat deze vrijwel geheel niet wordt herkend en begrepen:
De scheiding tussen maatschappelijke initiatiefnemers en niet-initiatiefnemers.
Elke keer dat we een eerder artikel opnieuw delen – ‘De drie redenen waarom vriendschappen eindigen’ – op onze Facebookpaginade meest voorkomende en meest geliefde reacties die het ontvangt, luiden ongeveer als volgt:
Joel is representatief voor de sociale initiatiefnemers van de wereld. Dit zijn misschien wel de helft van de bevolking en het zijn de mensen die de eerste stappen zetten bij het leren kennen van een nieuwe kennis, sms’jes sturen om bij mensen in te checken, berichten die ze ontvangen snel beantwoorden, hangouts organiseren en feestjes organiseren.
Joel is gefrustreerd door mensen die graag sms’jes en uitnodigingen ontvangen, maar deze zelf veel minder snel aanbieden. Dit is de andere helft van de bevolking – de sociale niet-initiatiefnemers van de wereld.
Dat er wrijving zou ontstaan tussen deze twee groepen is geen verrassing.
Sociale initiatiefnemers doen het leeuwendeel van het voorbereidende werk om de verhoudingen draaiende te houden; Als gevolg hiervan worden ze uiteindelijk vaak boos over de scheve aard van deze arbeidsverdeling. Omdat vriendschappen uniek zijn onder relaties bij het ontbreken van duidelijk gedefinieerde verwachtingeninclusief de verwachting om over onvervulde verwachtingen te praten, is het onwaarschijnlijk dat de sociale initiator zijn klacht ter sprake zal brengen bij zijn vriend die geen initiatiefnemer is. In plaats daarvan zal hij gewoon beslissen: „Nou, als het hem niets kan schelen, dan kan het mij niets schelen!“ en stop met het doen van moeite om de relatie levend te houden.
De sociale niet-initiatiefnemer is zich er doorgaans niet van bewust dat zijn vriend, de initiatiefnemer, wrok voelt. Op een dag merkt hij misschien dat de vriend niet langer contact met hem opneemt en dat de vriendschap is uitgehold.
Hoewel de wrijving tussen maatschappelijke initiatiefnemers en niet-initiatiefnemers begrijpelijk is, is deze niet onvermijdelijk. Beide partijen kunnen elkaars verschillen accepteren en zelfs vieren, en kunnen gelukkig naast elkaar bestaan in langdurige vriendschappen, als ze allebei bepaalde dingen over elkaar gaan begrijpen:
Wat sociale initiatiefnemers moeten begrijpen over niet-initiatiefnemers
Niet-initiatiefnemer zijn is een persoonlijkheidsinstelling en geen morele tekortkoming. Sociale initiatiefnemers hebben de neiging een gevoel van gerechtigheid te koesteren over de inspanningen die zij leveren in relaties. Hun manier van denken luidt als volgt: relaties zijn goede dingen, dus als je veel om ze geeft, betekent dit dat je een goed mens bent. Omgekeerd betekent minder moeite doen in relaties dat je meer egocentrisch en een slecht persoon bent.
Maar een neiging tot sociale initiatie lijkt meer op het lekker vinden van bepaald voedsel dan op een morele deugd.
Bijna universeel worden sociale initiatiefnemers geboren, niet gemaakt. Hun neiging tot sociale investeringen is geen eigenschap waar ze doelbewust voor hebben gewerkt en die ze hebben ontwikkeld; het is gewoon natuurlijk hoe ze zijn. En ze zijn niet meer geneigd om anderen te bereiken vanwege de superioriteit van hun karakter, maar omdat ze interpersoonlijke interacties bijzonder belangrijk vinden. belonend. De meeste sociale niet-initiatiefnemers genieten ook erg van relaties, maar initiatiefnemers halen er meer uit. De drang van laatstgenoemde om sociale toenaderingen te maken is dus niet louter altruïstisch, maar ook uit eigenbelang.
Als iemand die van avocado houdt er in restaurants altijd extra voor wil betalen, vieren we dat niet als een deugd, en veroordelen we iemand die neutraal tegenover avocado staat niet omdat hij er niet voor heeft gekozen hetzelfde te doen. Op dezelfde manier zouden sociale initiatiefnemers iemands gebrek aan sociale initiatie moeten beschouwen als een kwestie van smaak, als een aangeboren persoonlijkheidsgesteldheid, en niet als een moreel falen. Verschillende mensen vinden interpersoonlijke interacties een beetje meer of minder heerlijk, en als iemand in dat spectrum valt, maakt dat hem niet tot een beter of slechter persoon.
Ook al zijn sociale initiatiefnemers geneigd zichzelf een schouderklopje te geven voor hun relationele inspanningen, het is goed voor hen om te onthouden dat persoonlijkheid bestaat als een munt met twee kanten: een lichte en een donkere. Goede eigenschappen zijn bijna altijd gekoppeld aan minder wenselijke eigenschappen, en de initiërende eigenschap maakt vaak deel uit van een constellatie die ook de neiging omvat om humeurig, controlerend, kritisch en meedogenloos te zijn. Geef toe, als je een sociaal initiatiefnemer bent, ben je weliswaar goed in het in stand houden van relaties, maar ben je op andere manieren een beetje een klootzak, nietwaar?
Als het om de dynamiek van de persoonlijkheid gaat, is het noodzakelijk om nederig van je hoge paard af te stappen.
Niet-initiatiefnemers hebben hun eigen eigenschappen die de moeite waard zijn om te waarderen. Op dezelfde (tweezijdige) manier moeten sociale initiatiefnemers zich ervan bewust worden dat dezelfde eigenschap die hen frustreert bij hun niet-initiatiefvrienden bijna altijd verbonden is met de dingen die ze leuk vinden aan die mensen. Degenen die de initiërende persoonlijkheidskenmerk missen, zijn vaak leuk, positief, warm, charismatisch, niet-kritisch en vergevingsgezind. Ze geven misschien geen feestjes, maar jongen, wat zijn ze een goede gast bij hen. Ze starten misschien geen hangouts, maar ze zijn een uiterst plezierige metgezel als je dat wel doet.
Omdat je zelden de ene kant van de medaille zonder de andere kunt zien, moeten initiatiefnemers zich concentreren op de vele prachtige dingen die niet-initiatiefnemers in hun leven brengen, in plaats van zich te concentreren op wat een niet-initiatiefnemer mist.
Een gebrek aan wederkerigheid kan wel of niet betekenen dat iemand je niet leuk vindt of om je geeft. Wederkerigheid is een groot onderdeel van de manier waarop we besluiten tegenover iemand te handelen. Hoe jij tegenover mij handelt, vertelt mij hoe ik tegenover jou moet handelen. Een van de meest frustrerende aspecten van vrienden zijn met een sociale niet-initiatiefnemer is dus dat het lukt de inherente dubbelzinnigheid van vriendschap nog dubbelzinniger. Het maakt het moeilijk om te weten of iemand geïnteresseerd is in het aangaan of onderhouden van een vriendschap, of niet. Als je iemand twee keer hebt uitgenodigd voor een etentje en hij/zij heeft de uitnodiging niet beantwoord, is dat dan omdat hij of zij je niet mag, of omdat hij/zij gewoon niet iemand is die sociale evenementen organiseert?
Het kan beide zijn, maar ga er niet vanuit dat het het een of het ander is. Als iemand niet vaak een hangout organiseert, maar enthousiast lijkt over uw uitnodigingen, oprecht opmerkt hoe leuk hij/zij het heeft als u samenkomt, en een andere keer voorstelt waarop u elkaar kunt ontmoeten als een uitnodiging niet in zijn/haar schema past, dan doet hij/zij dat waarschijnlijk wel. zoals jij en zijn gewoon geen sociale initiatiefnemers. Als iemand deze dingen niet doet, is hij of zij waarschijnlijk niet geïnteresseerd in het ontwikkelen of onderhouden van een relatie.
Je kunt sociale initiatie gaan zien als een roeping en een vorm van dienstverlening. Hoewel sociale initiatiefnemers misschien meer intrinsiek geneigd zijn om relationele inspanningen te leveren omdat ze interpersoonlijke interacties meer lonend vinden, betekent dit niet dat deze natuurlijke motivaties hen altijd zullen ondersteunen. Soms voelt de inspanning nog steeds behoorlijk zwaar en raken initiatiefnemers gefrustreerd omdat ze schijnbaar meer geven dan terugkrijgen. Het is op die momenten dat initiatiefnemers de neiging hebben om boos te worden omdat ze meer interpersoonlijk gewicht moeten dragen.
Op zulke momenten moeten initiatiefnemers er moed in vatten dat ze, door de verhoudingen draaiende te houden, een essentiële dienst aan de mensheid bewijzen. Initiator zijn is een soort roeping waartoe u geroepen bent. Jij kunt de persoon zijn die datgene in stand houdt wat het meest betekenisvol is in het leven. Jij kunt de persoon zijn die levensveranderende gesprekken mogelijk maakt, goede tijden koestert en de herinneringen creëert die mensen het meest zullen koesteren. Neem het juk van sociale initiatie op en draag het trots voort; je voegt iets echt waardevols toe aan de wereld.
Wat sociale niet-initiatiefnemers moeten begrijpen over initiatiefnemers
In veel opzichten hebben sociale niet-initiatiefnemers het gemakkelijker om een brug te slaan met initiatiefnemers dan andersom. Maar dit is logisch, aangezien er, voor zover er spanning tussen de groepen bestaat, deze vrijwel uitsluitend wordt gegenereerd aan de kant van de initiatiefnemers.
Initiatiefnemers hebben een uitbundige bevestiging nodig dat hun interpersoonlijke toenaderingen welkom zijn. Omdat mensen hun handelen baseren op wederkerigheid, en omdat niet-initiatiefnemers de interpersoonlijke inspanningen van de initiatiefnemers niet consequent beantwoorden, zullen initiatiefnemers in de war raken over de vraag of ze dergelijke inspanningen moeten blijven leveren of niet. Ze voelen zich dom als ze contact blijven opnemen met iemand terwijl ze niet terugreiken.
Hoewel een niet-initiatiefnemer de toenaderingen van een initiator misschien nooit op gelijke basis beantwoordt, kan de eerstgenoemde de frustraties en onzekerheden van laatstgenoemde aanzienlijk verzachten door hun inspanningen uitbundig te bevestigen en te waarderen (als dergelijke inspanningen inderdaad welkom zijn). Ze kunnen letterlijk zeggen: ‚Ik ben niet zo goed in het initiëren van deze hangouts, maar ik waardeer het enorm dat jij dat wel bent. Ik geniet echt van ze.” Dit zal er veel toe bijdragen dat een initiator zich gemotiveerd en veilig voelt als hij contact wil blijven opnemen met een niet-initiator.
Je moet je best doen om je natuurlijke neiging te verzachten, op zijn minst een beetje. Vriendschappen werken in de mate dat iedereen de verschillen in de ander gaat waarderen en accepteren, terwijl hij ook moeite doet om de ander te ontmoeten waar hij of zij zich bevindt.
Persoonlijkheid is geen absoluut lot. Terwijl een niet-initiatiefnemer dat misschien nooit heeft gedaan dezelfde inherente drive Om sociale interacties op gang te brengen die initiatiefnemers doen, kunnen ze zo nu en dan hun natuurlijke instincten terzijde schuiven en zichzelf opzettelijk ertoe aanzetten een reikwijdte/hangout te katalyseren. Net zoals iemand zichzelf kan dwingen om te gaan sporten op een dag dat hij daar geen zin in heeft. De inspanningen van een niet-initiatiefnemer hoeven niet 1:1 overeen te komen met die van zijn/haar initiatiefnemersvrienden; Zelfs eens in de tien keer de katalysator zijn, kan genoeg zijn om een bevriende initiatiefnemer tevreden te stellen en hen te laten weten dat de wens en het verlangen om de relatie voort te zetten wederzijds zijn.
Heel veel vriendschappen zijn beëindigd omdat sociale initiatiefnemers en sociale niet-initiatiefnemers er niet in zijn geslaagd te begrijpen waar elkaar vandaan kwam. Maar deze twee groepen hoeven niet met elkaar in conflict te zijn; neem deze PSA ter harte, deel hem met anderen, vier wat elk type persoon goed doet en naar voren brengt – en dit is een kloof die daadwerkelijk kan worden hersteld.
