Amad Diallo maakt indruk onder Ruben Amorim, het overlijden van Morgan Gibbs-White en het pressen van Abdoulaye Doucoure | Voetbalnieuws

De prestatie van Amad Diallo tegen Manchester City was indrukwekkend, zelfs voordat hij de penalty voor de gelijkmaker had gewonnen, laat staan ​​de winnaar van Manchester United had gescoord. Zelfs de onderliggende cijfers helpen verklaren waarom dit een historische individuele vertoning was.

Het was pas de tweede keer dat een ploeg meer aanrakingen in het strafschopgebied van de tegenstander had dan Manchester City in een Premier League in het Etihad Stadium waarvoor supporters in het stadion waren. Ze hadden 10 spelers voor een groot deel van de andere en wonnen toch.

Maar het waren Amads eigen cijfers die opmerkelijk waren. Tien keer raakte hij de bal in het strafschopgebied van City. Dat was twee keer zoveel als wie dan ook op het veld. Het is ruim zeven jaar geleden dat een tegenstander meer balcontacten had dan in een Premier League-duel bij City.

Het was een product van de urgentie in zijn spel – een naakt enthousiasme dat in contrast stond met een groot deel van de lethargie om hem heen. Amad maakte 26 sprints in de wedstrijd. Voorspelbaar genoeg was dat meer dan wie dan ook. Hij heeft wat energie gebracht in het team van Ruben Amorim.

United is onder hun nieuwe coach een team in beweging, een punt dat wordt geïllustreerd door de beslissing om Marcus Rashford en Alejandro Garnacho weg te laten uit de selectie voor de derby van Manchester. Amad had het vertrouwen van Amorim al gewonnen door een vuist te maken van de vleugelverdedigerrol.

Die bereidheid om terug te werken bracht hem zijn kans tegen City. Met Noussair Mazraoui als vleugelverdediger tegen de Premier League-kampioen, werd Amad naar een meer geavanceerde rol in de voorste drie geduwd en greep hij zijn kans op spectaculaire wijze.

Het is een beetje verbijsterend dat Amad, de held van hun epische overwinning in de kwartfinale van de FA Cup op Liverpool in maart, onder Erik ten Hag niet meer minuten kreeg. Bij elk van de laatste vier Premier League-wedstrijden van de Nederlander zat hij op de bank.

Maar Amorim heeft iemand gezien die voor hem wil vluchten. Amad heeft onder de nieuwe baas 159 snelle runs gemaakt, meer dan wie dan ook. De enige Premier League-wedstrijd waarvoor Amorim hem tot nu toe buiten spel heeft gezet, bij Arsenal, bracht hij hem tijdens de rust in.

Er heerst nog steeds het gevoel dat weinigen in dit United-team van nature passen in het systeem dat deze coach wil gebruiken. Maar door aan te tonen dat hij op minstens twee posities al een optie is, lijkt Amad nu al de eerste grote winnaar van het nieuwe regime te zijn.

Het overlijden van Gibbs-White

Morgan Gibbs-White voltooide zaterdagavond 94,4 procent van zijn 54 passes voor Nottingham Forest in hun 2-1 overwinning op Aston Villa, wat de hoogste nauwkeurigheid is die hij ooit heeft gehad in een Premier League-optreden voor de club.

Dat is ongebruikelijk voor een speler die zo creatief is als Gibbs-White en wat echt interessant is aan zijn prestatie is dat deze niet zo hoog was omdat hij ervoor had gekozen meer risicomijdend te zijn in zijn werk in dit specifieke spel. Het was gewoon dat alles wat hij probeerde mislukte.

De gegevens van Genius IQ kunnen de locaties van elke speler op het veld volgen om het verwachte voltooiingspercentage van elke pass te berekenen. Het voltooiingspercentage van Gibbs-White was 10,49 procentpunten hoger dan verwacht, gezien de moeilijkheidsgraad van die passen.

Geen enkele speler presteerde tijdens het Premier League-weekend beter dan hij in termen van het verwachte voltooiingspercentage. Hij is degene die Forest helpt hoger op het veld te komen en die vonk aan hun spel te geven, en dat was heel duidelijk zichtbaar in hun comeback-overwinning.

Zelfs als het doelpunt van Chris Wood niet was afgekeurd omdat Anthony Elanga marginaal buitenspel had gekregen, zou Gibbs-White geen assist op zijn naam hebben gekregen. Maar de opbouw bestond uit niet één maar twee scherpe passes van de spelmaker van Forest om de voorsprong op gang te brengen.

Gibbs-White kreeg wel zijn assist voor de gelijkmaker van Nikola Milenkovic, pas zijn tweede van het Premier League-seizoen, nadat hij zijn eerste had geregistreerd door Manchester United de laatste keer te verslaan, een wedstrijd waarin hij ook scoorde. Een terugkeer naar topvorm voor een vermakelijke speler.

Doucoure heeft het druk

Er waren supporters van Everton die klaagden over het feit dat Abdoulaye Doucoure te lang uitstelde bij het wegspelen van zijn schot tegen Arsenal, waardoor hun duidelijkste opening in hun doelpuntloos gelijkspel tegen de Gunners in het Emirates Stadium op zaterdag werd afgewezen.

Hoewel die frustratie begrijpelijk is, verdient Doucoure ook lof voor zijn rol in het punt van zijn team. Everton werd het eerste team dat Arsenal dit seizoen in een competitie op eigen veld liet scoren. Zonder Doucouré zou dit niet mogelijk zijn geweest.

Het dringende spel van de Malinees is ongeëvenaard. Hij oefende tijdens de wedstrijd 93 keer druk uit op de bal, veel meer dan welke andere speler dan ook tijdens het Premier League-weekend. Sean Dyche weet dat hij speciaal is. Dit zei hij vorig seizoen over Doucouré.

„Die energie en toewijding om druk uit te oefenen en het spel hoger op het veld te brengen, daar is hij heel goed in. Hij kan het spel lezen. Het is niet alleen zijn energie, het is ook zijn bewustzijn, zijn tactisch inzicht, de lijnen wanneer hij drukt om te voorkomen dat de oppositie voorbijgaat.“

Vorig seizoen aten die lange benen in totaal 15,85 kilometer op bij het onder druk zetten van de tegenstander – meer dan welke andere Premier League-speler dan ook. De kwaliteit van Doucoure aan de bal kan wisselvallig zijn. Maar hij bedekt altijd de grond. Hij is nog steeds belangrijk voor Everton.