Thij is in tegenspraak met Lee Carsley is dat hij een normale man is die zich mysterieus voelt in een voetbalcontext. Managers op het hoogste niveau worden verondersteld egomaniakken te zijn, maar Carsley leek bijna allergisch voor het opeisen van de eer voor tactische triomfen tijdens zijn tijd als interim-hoofdcoach van Engeland. De 50-jarige heeft nooit het verhaal willen zijn. Hij geeft er de voorkeur aan dat de focus op zijn spelers ligt.
Maar beheren Engeland is anders dan al het andere. De controle is intens, en niet alleen als het gaat om de teamselectie. Achter elke hoek schuilt een stapel. Carsley leerde dat op de harde manier voordat hij twee maanden geleden in zijn eerste wedstrijd tegenover de Republiek Ierland stond, wat een absurde reactie teweegbracht met zijn weigering om het volkslied te zingen.
En sindsdien? Carsley werd aan de schandpaal genageld nadat hij Jude Bellingham als valse 9 had gespeeld in Engeland nederlaag tegen Griekenland vorige maand op Wembley. Hij heeft geëxperimenteerd, gewaagde beslissingen genomen en oudere spelers laten vallen. Hij zette donderdag zijn reputatie op het spel door Harry Kane op de bank te zetten toen Engeland Griekenland bezocht in een wedstrijd die ze met twee doelpunten verschil moesten winnen om hun hoop op een automatische terugkeer naar het hoogste niveau van de Nations League te herstellen.
Verlies in Athene en Carsley zou aan de schandpaal zijn genageld omdat hij Kane had laten vallen. Zeven minuten later werd de gok echter gerechtvaardigd nadat Ollie Watkins een onervaren Engeland op weg zette naar een 3-0 overwinning in het Olympisch Stadion.
Alleen was Carsley net zo bescheiden als altijd toen hij zaterdag de achtbaan van het managen van Engeland besprak. Hij keert terug naar de onder-21-opstelling nadat hij zondagavond gastheer was voor Ierland – de overwinning garandeert een eerste plek in Groep B2 – en er werd hem gevraagd of hij opgelucht is dat hij niet meer in de schijnwerpers staat. ‘Goede vraag,’ zei hij. 'Ik weet het niet zeker. Ik weet het niet. Ik ben inmiddels aan dat stukje gewend. Zoals ik eraan gewend ben, ga ik terug. Elke lof die ik kreeg, was terecht. Eventuele negatieve opmerkingen waren ook terecht, zeker na de thuiswedstrijd tegen Griekenland.”
Op dit punt is het vermeldenswaard dat Thomas Tucheldie per 1 januari het stokje overneemt van Carsley, is een wandelend ego. De Duitser heeft enkele van de grootste clubs ter wereld geleid en won met Chelsea de Champions League. Tuchel geniet van de druk en de roem, terwijl Carsley zich zelden op zijn gemak voelt als er een microfoon in zijn gezicht wordt geschoven.
Op dezelfde manier heeft Carsley zichzelf gesteund om de juiste beslissingen te nemen, dus is het eerlijk om aan te nemen dat zijn moed is onderschat?
„Ik voel me helemaal niet moedig“, zei hij. “Ik probeer verder te kijken dan mezelf. De spelers moeten op de eerste plaats komen. Ik zou de spelers niet in een positie willen brengen waarin ze falen, omdat ze in zo'n vroeg stadium te veel van ze verwachten. Ik heb geprobeerd de juiste balans te vinden, maar ik zou niet zeggen moedig.
“De beste coaches, managers en docenten die ik ooit heb gehad, zijn mensen die verder kijken dan zichzelf. Ik denk niet dat ik goed zou kunnen spelen voor een manager die dacht dat hij beter was dan ik, of die dacht dat hij het allerbelangrijkste was. Dat zou voor mij niet werken. Zo probeer ik te coachen.”
na nieuwsbriefpromotie
Carsley vroeg zich af of zijn leven veranderd is sinds hij afgelopen zomer Gareth Southgate verving. “Ik ga nog steeds op vrijdag met mijn jongen naar het groepsvoetbal en sta daar achter het doel en haal de ballen voor de kinderen”, zei hij. “Het maakt me aan het lachen dat iedereen een mening heeft over het team. Ik ben veel onderweg, dus bij tankstations krijg ik het meeste advies. Een deel ervan is goed, een deel ervan is niet zo goed. Ik schijn veel West Ham-fans te ontmoeten. Ik stond in de rij bij een Starbucks en een kerel had het over de valse negen en de tactieken na de wedstrijd tegen Griekenland. Ik wilde gewoon een soja latte.”
Het is raar om te horen van een manager die zich er niet druk over maakt dat mensen hem geen idee geven. Probeer aan Tuchel te suggereren dat hij zijn tactiek verkeerd had. Er is geen woede bij Carsley, geen persoonlijkheidscultus. Van een baan in het clubvoetbal is geen sprake. Carsley, die zijn verdediging tegen Ierland zal moeten herzien nadat hij Ezri Konsa aan een heupblessure verloor, denkt er al aan om volgende zomer het EK Onder-21 te winnen.
Hij zet zich in voor ontwikkeling. Tuchel kan Carsley bedanken voor het verbreden van de selectiepool. Er zijn debuten geweest voor Angel Gomes, Lewis Hall, Curtis Jones, Morgan Rogers, Morgan Gibbs-White en Noni Madueke. Carsley zei dat hij teleurgesteld was dat een blessure hem ervan weerhield Harvey Elliott en Jacob Ramsey op te roepen.
Zou hij de oproep opnieuw beantwoorden? Tuchel heeft een contract voor achttien maanden en zijn toekomst lijkt afhankelijk van het winnen van het WK van 2026. Vanaf deze afstand lijkt het waarschijnlijk dat Carsley zich in St George's Park bevindt, klaar om in te grijpen als dat nodig is. Maar voorlopig is het afscheid van het normale. Het was soms verbijsterend, soms vreemd plezierig, en het toneel is klaar voor Carsball om op een hoogtepunt uit te gaan.
