De relatie die je hebt met je ouders is een van de meest fundamentele en impactvolle relaties die je hebt. Als je bijvoorbeeld bent opgegroeid met een zeer gezonde, stabiele dynamiek met je ouders, voel je je vaak ook veilig in je andere relaties. Maar als je tijdens je jeugd moeite hebt gehad om oog in oog te staan met je ouders, weet je welke moeilijkheden dit kan opleveren in je andere relaties (inclusief de relatie die je met jezelf hebt).
Gelukkig kunnen dingen veranderen en doen. Als je nu volwassen bent en nu eindelijk een hechte band met je ouders krijgt, weet je dat er een aantal unieke dingen kunnen gebeuren. Hier zijn er acht.
1. Soms zou je willen dat jullie eerder in je leven beter met elkaar overweg konden.
Terwijl je doorgaat met het navigeren door je nieuwe volwassen relatie met je ouders, zou je soms willen dat jullie hadden ontdekt hoe je beter met elkaar om kon gaan toen je opgroeide. Het kan zelfs zo zijn dat u gevoelens van verdriet ervaart en het gevoel heeft dat u bepaalde facetten van uw kindertijd hebt ‘gemist’, omdat u altijd ruzie had of een zekere afstand voelde tot de mensen die u het beste kenden.
Maar tegelijkertijd jij Ook begrijpen wat de dynamiek uit het verleden is, maakt deel uit van uw verhaal en maakt uw relatie tot wat deze nu is. En je bent dankbaar dat je nog tijd hebt om liefdevollere herinneringen met ze te maken. Sterker nog, je ziet hoe belangrijk het is om dit nu te doen, aangezien iedereen alleen maar ouder wordt.
2. Je merkt dat je meer gemeen hebt dan je dacht.
Omdat je nu meer 'volwassen' dingen met je ouders kunt doen, zoals een glas wijn drinken aan de bar, heb je ook meer volwassen gesprekken waaruit blijkt dat jullie veel meer op elkaar lijken dan je ooit wist.
Je ontdekt ook dat je ouders al zijn geweest waar jij bent. Op een gegeven moment waren ook zij de bange, onhandige twintiger zonder richtingsgevoel. Maar ze hebben het ontdekt. Dit geeft je het vertrouwen dat jij dat ook zult doen. Je bent tenslotte het kind van je ouders.
3. Je vergeeft ze. Je vergeeft jezelf.
Naarmate je ouder bent geworden, weet je nu dat je ouders hun best hebben gedaan om je op de beste, meest liefdevolle manier op te voeden die ze ooit konden. Je begrijpt dat ze hun eigen pijn, trauma en ervaringen hadden die de manier waarop ze opvoedden beïnvloedden. Je vergeeft ze alles wat ze hebben gedaan om je pijn te doen, omdat je weet dat dit niet hun bedoeling was.
Tegelijkertijd vergeef je jezelf ook. Je weet dat je een moeilijk en onhandelbaar kind kunt zijn (en nog meer als tiener). Je weet dat je je best hebt gedaan met de tools en het volwassenheidsniveau dat je had. Je liet het los.
4. Je ziet hun menselijkheid en houdt daarom meer van ze.
Door je ouders te vergeven, sta je toe dat ze menselijk zijn. Je ziet hun menselijkheid en beseft dat je daardoor meer van ze houdt. Je realiseert je dat onvolmaakte mensen het enige type mensen zijn dat op deze planeet leeft, en soms zijn die eigenaardigheden uiteindelijk toch de goede dingen. Dit zijn de dingen die ons helpen te maken tot wie we zijn.
5. Je beseft hoe jong ze werkelijk waren toen je opgroeide.
Naarmate je dichter bij de leeftijd komt waarop ze je hadden (of misschien ben je er al voorbij!), besef je hoe jong dat waren je ouders echt toen ze je kregen. Je realiseert je dat ze in sommige opzichten ook nog veel te doen hadden, terwijl ze voor hun eigen kinderen zorgden. De hoeveelheid stress die waarschijnlijk is veroorzaakt, kan niet gemakkelijk zijn geweest en je bewondert ze daarvoor.
6. Jij geeft hen advies nu.
Door een vreemde wending van het lot kun je ze nu advies geven in plaats van dat het altijd andersom is. En ze overwegen zorgvuldig wat u te zeggen heeft en doen zelfs wat u voorstelt. In het begin is het raar als je leert omgaan met je nieuwe dynamiek, maar je voelt je ook vereerd dat je ouders je serieus nemen en respecteren wat je denkt.
7. Je begint er stukjes van te zien in je volwassen zelf.
Je hebt anderen horen klagen over de realiteit van 'je ouders worden' terwijl je opgroeit, maar je vindt dit een eer. Je hebt het geluk dat sommige stukjes ervan op je afkwamen. Je bent heel blij dat de trots van je moeder, de arbeidsethos van je vader en hun wederzijdse gevoel voor gekke humor nu ook de jouwe zijn.
8. Je houdt niet van ze omdat je het gevoel hebt dat dat wel moet (je houdt van ze om wie ze authentiek zijn).
Hoewel je zeker van je ouders hield toen je opgroeide, is de aanbidding die je nu voor ze hebt anders. Als je een thuis voor jezelf maakt in de wereld buiten de wereld waarin je bent opgegroeid, als je jezelf onderhoudt en je carrière doorloopt, heb je ze niet meer op dezelfde manier nodig als vroeger.
In plaats daarvan heb je ze nodig vanwege wie ze zijn. Je houdt niet van ze omdat je het gevoel hebt dat je dat als verzorger moet doen. Je houdt van ze vanwege de wonderbaarlijk onvolmaakte, mooie, zorgzame mensen die ze zijn. Ze hadden het niet altijd goed, maar ze deden altijd hun best. En je beseft dat dat het enige is wat je van wie dan ook kunt vragen.
