Ga op een dromerig uitje naar Italië zonder je bank te verlaten met deze reislustige shows die de verbluffende landschappen, de overheerlijke keuken en de onweerstaanbare manier van leven van het land vastleggen.
Van de manier waarop het licht op de geplaveide straten valt, of hoe het diner zich uitstrekt tot een aangelegenheid van drie uur: Italië heeft deze manier om ervoor te zorgen dat we allemaal onze koffers willen pakken en nooit meer thuis willen komen. Totdat we die dromen werkelijkheid kunnen maken, hebben we het op één na beste gevonden: ons een weg banen door het laarsvormige land. Hier zijn zeven tv-programma’s die zich afspelen in Italië, waarmee je je Italiaanse fantasieën kunt uitleven vanuit je luie stoel.
De Witte Lotus (Seizoen 2)

We weten allemaal dat rijke mensen die zich slecht gedragen geweldige tv opleveren, maar als je ze in een chique Siciliaans hotel gooit, wordt het spannend. De show neemt een prachtig verbouwd klooster in Taormina over, waar het drama zich afspeelt tegen een achtergrond die bijna oneerlijk prachtig is – met afbrokkelende paleizen en de humeurige Etna die in de verte opdoemt. Tussen al het achterbakse gedoe bij het zwembad en de chique diners, weeft de show deze fascinerende stukjes Siciliaanse folklore door. De lokale plekken waar ze filmen – van een pittoresk strand in Cefalù tot kleine achterafstraatjes in Noto – zorgen ervoor dat je sneller naar vluchten kunt googlen dan je ‘aperitivo’ kunt zeggen.
Rome

Vergeet alles wat je tijdens de geschiedenisles hebt ingeslapen. HBO’s Rome is de oude wereld die rauw en echt wordt geserveerd, en volgt twee gewone soldaten die op de een of andere manier elk denkbaar belangrijk historisch moment tegenkomen. De serie werd gefilmd in de Cinecittà Studios in Rome, waar een hele oude stad helemaal opnieuw werd gebouwd. Elke scène voelt alsof je er echt bent, van de mooie marmeren tempels tot de groezelige straathoeken waar de gewone mensen rondhingen. Je hebt al je grootste hits – Caesar, Cleopatra, Marcus Antonius – maar als je alles door de ogen van deze gewone jongens bekijkt, voelt het veel reëler aan dan welk stoffig leerboek dan ook. Het coolste deel zijn alle willekeurige details over het dagelijkse Romeinse leven die ze erin gooien, inclusief hoe mensen toen daadwerkelijk leefden, aten en feestten.
Meester van niets

Wanneer Aziz Ansari’s personage Dev New York verlaat om in Modena pasta te leren maken, verandert de show in deze dromerige liefdesbrief aan het Italiaanse leven in een kleine stad, waardoor je al je levenskeuzes zult heroverwegen. Geschoten in zwart-wit waar die oude Italiaanse filmregisseurs trots op zouden zijn, legt de show die perfecte kleine momenten vast die Italië, nou ja, Italië maken. Zoals het ochtendritueel van aan de bar staan voor een espresso, of de eindeloze gesprekken die plaatsvinden na het eten als niemand de tafel wil verlaten. Tussen Dev’s pasta-avonturen en scooterritten door de stad door, legt de show de kleine details vast die het leven in Italië zo speciaal maken. Alleen al de voedselscènes doen je kwijlen (serieus, kijk met snacks), maar het is de manier waarop de show die onverwachte vriendschappen en willekeurige avonturen vastlegt die je echt raakt. Wat het doet werken, is hoe echt het voelt – niets van dat fantasiegedoe onder de Toscaanse zon, gewoon echte momenten op een plek waar zelfs het alledaagse op de een of andere manier magisch aanvoelt.
Medici

Stel je Renaissance Florence voor, maar dan met een familiedrama dat Succession waar voor zijn geld zou kunnen geven. De show volgt de Medici-familie: slimme bankiers die van kunstmecenaat een machtsbeweging maakten. Tussen alle politieke plannen en familiedrama’s door levert het een fascinerende kijk op hoe één familie de Renaissance een kickstart gaf door geld te gooien naar elke kunstenaar die belofte toonde. De serie bevat prachtige foto’s van Florence toen het nog maar net begon te pronken, met de Duomo in aanbouw, kunstenaarsateliers die bruisten van activiteit en paleizen die de mond van toeristen vandaag de dag nog steeds doen openvallen. De opnames op locatie in echte Florentijnse paleizen en pleinen geven alles een extra vleugje authenticiteit waardoor je echt het gevoel hebt dat je door de tijd hebt gereisd.
De Borgia’s

Over een familie gesproken die het ‘plezier’ in disfunctioneren legt – de Borgia’s waren in feite de oorspronkelijke schandaalmakers van het Rome van de Renaissance. De Borgia’s leunt hard in al het sappige spul – vergif, machtsspelletjes, verboden romantiek – maar wat het verslavend maakt is de manier waarop het Rome vastlegt toen het meer was dan alleen ruïnes en toeristische plekken. Het historische detail in elk kostuum en elke kamer ziet eruit alsof het rechtstreeks uit een Renaissance-schilderij kan zijn gehaald. De hele serie is zo mooi gefilmd dat zelfs de plannen er glamoureus uitzien.
Stanley Tucci: Op zoek naar Italië

Laat het aan Stanley Tucci over om de eetshow te creëren waarin je alles wat je dacht te weten over de Italiaanse keuken, opnieuw gaat bedenken. Hij stuitert niet alleen tussen toeristische trekpleisters; hij stapt ook in de keuken van echte Italiaanse oma’s, gaat rond met kaasmakers in hun grotten en gaat op zoek naar gerechten waar je waarschijnlijk nog nooit van hebt gehoord. Wat deze show speciaal maakt, is hoe het voedsel met al het andere verbindt: politiek, geschiedenis en familiedrama. Tucci heeft een perfecte mix van respect voor traditie en nieuwsgierigheid naar hoe dingen veranderen in het moderne Italië. Hij is niet bang om op ingewikkelde zaken in te gaan, zoals waarom die pesto in Ligurië anders smaakt dan alles wat je eerder hebt gegeten, of hoe armoede sommige van de beroemdste gerechten van Italië heeft gevormd. En hij laat ons zien hoe elke regio van Italië zijn eigen kleine wereld is, met zijn eigen regels over eten.
Mijn briljante vriend

Gebaseerd op de knock-outromans van Elena Ferrante, legt deze show het naoorlogse Napels in al zijn gruizige, gecompliceerde glorie vast. We volgen twee briljante meisjes die opgroeien in een moeilijke buurt en laten je een Italië zien waarvan toeristenbrochures graag doen alsof het niet bestaat. De aandacht voor detail bij het nabootsen van het Napels uit de jaren vijftig is verbluffend: ze hebben een hele wijk helemaal opnieuw gebouwd om het goed te doen. Dit is geen mooiere versie van Italië, maar eerder een diepe duik in hoe echte mensen leefden (en nog steeds leven) in een van de meest fascinerende steden. Tussen het buurtdrama en de intense vriendschap van de meisjes krijg je een ongelooflijk portret van een tijd waarin Italië snel veranderde en niet iedereen meeging.