1. Je leert dat je meer verdient dan de basis.
Je leert dat je wil ook meer dan het absolute minimum. Je bent niet langer onder de indruk van algemeen fatsoen. Je beschouwt eigenschappen als vriendelijkheid, respect en communicatie als de basislijn. In plaats daarvan zoek je nu partners die iets extra’s op tafel brengen en je leven beter maken dan wanneer je alleenstaand zou blijven. Met andere woorden, je hebt normen.
Over normen gesproken…
2. Je leert hoe je weg kunt lopen als iemand niet aan jouw normen voldoet.
Wanneer je eindelijk geen genoegen meer neemt met het absolute minimum, herken je wanneer iemand niet onmiddellijk aan jouw normen voldoet en kun je zonder schuldgevoel bij hem of haar weglopen. Je begrijpt nu dat het hebben van behoeften je niet behoeftig maakt, en dat het hebben van normen niet betekent dat je veel onderhoud nodig hebt. Deze dingen betekenen simpelweg dat je jezelf voldoende respecteert om geen genoegen te nemen met minder dan je verdient.
3. Je leert dat een relatie niet iets is dat je alleen met je inspanningen kunt volhouden.
Je leert hoe belangrijk het is dat je inspanningen in een relatie op elkaar worden afgestemd. Je ontdekt nu dat een relatie niet iets is dat iemand alleen kan volhouden. Er zijn beide partijen nodig voordat een partnerschap echt kan floreren en volharden. Je bent niet langer geïnteresseerd om dat werk solo te doen, omdat je nu weet dat het totaal onhoudbaar is.
4. Je leert hoe geweldig gezonde liefde werkelijk kan zijn.
En last but not least: als je niet langer genoegen neemt met het absolute minimum, open je je hart en leven om het echte werk te vinden. En als je iemand ontmoet die echt een voorbeeld is van wat je nodig hebt en verdient, zul je dankbaar zijn dat je op een gegeven moment genoegen hebt genomen met minder, omdat je die gezonde liefde zoveel meer zult waarderen en koesteren.
