Sommige films voelen als Kerstmis, zelfs als niemand kousen ophangt of kerstliederen zingt.
Deze films zorgen ervoor dat je zin hebt in een dekentje en warme chocolademelk, zelfs als er geen enkele kerstboom te zien is. Misschien is het de magie, of de sneeuw, of gewoon dat gezellige gevoel van ontsnappen naar een andere wereld als de echte te zwaar wordt. Of ze nu gevuld zijn met tovenaars, pratende dieren of mysterieuze deuropeningen naar andere rijken, hier zijn 10 films die geen Kerstmis zijn, maar toch het gevoel hebben dat het vakantie is.
Harry Potter en de Steen der Wijzen (2001)
De jonge Harry Potter woont onder de trap van het huis van zijn oom en tante, maar ontdekt dat hij eigenlijk een tovenaar is. Hij gaat naar een enorm kasteel vol zwevende kaarsen, bewegende trappen en professoren die in katten kunnen veranderen. Maar hier gaat het over Zweinstein in de winter: tussen de adembenemende foto's van met sneeuw bedekte torens en kinderen gewikkeld in gestreepte sjaals is het eigenlijk een kerstkaart die tot leven komt. De scènes in de Grote Zaal komen anders uit wanneer die twaalf enorme bomen verschijnen, en iets aan het kijken naar Harry die zijn eerste echte kerstcadeautjes krijgt, brengt ons precies in de gevoelens. Die gezellige gemeenschappelijke ruimte met knetterende open haard? Pure vakantievibes, zelfs als er een trol in de kerker zit.
De Kronieken van Narnia: De Leeuw, de Heks en de Kleerkast (2005)
Vier kinderen strompelen door een oude kledingkast naar een wereld die vastzit in de eeuwige winter – wat, laten we eerlijk zijn, eigenlijk de droom van elk kind is als ze door de kast van hun oma graven. Maar de hele plaats staat permanent in de winter omdat de magische Witte Heks de ultieme koude driftbui veroorzaakt. Zeker, het hele ‘altijd winter maar nooit Kerstmis’-gedoe is technisch gezien anti-vakantie. Maar de manier waarop het verhaal begint met een Turks Fruit en dat eerste kopje hete thee met meneer Tumnus zet de perfecte gezellige toon. Prachtige shots van met sneeuw bedekte bossen en ijskastelen kunnen elke vakantiefilm waar voor zijn geld geven. En als de Kerstman eindelijk opduikt met zijn magische cadeaus, voelt het als de ultieme vervulling van een vakantiewens – zelfs als hij wapens uitdeelt in plaats van speelgoed.
Fabeldieren en waar ze te vinden (2016)
De Harry Potter spin-off neemt ons mee terug naar het New York van de jaren twintig, waar Newt Scamander rondrent met een koffer vol magische beestjes die blijven ontsnappen (slechtste dierenoppas ooit, eerlijk gezegd). Maar hier wordt het vakantie-gezellig: kijken hoe Newt al zijn bizarre dieren in hun magische leefgebieden in die koffer stopt, voelt precies als het inrichten van je huis voor de feestdagen. En die scène in de magische speakeasy met de goblin-jazzzanger voelt op de een of andere manier aan als een vakantiefeest. Bovendien is er iets met Jacob's bakkerij en die gebakjes in de vorm van wezens dat hetzelfde lijkt als het maken van kerstkoekjes – alleen, weet je, met meer potentieel voor hen om terug te bijten.
Het Gouden Kompas (2007)
Het Gouden Kompas neemt ons mee naar een wereld waar ieders ziel een harige of gevederde sidekick heeft die een daemon wordt genoemd. Het volgt een meisje genaamd Lyra dat naar het noordpoolgebied gaat om haar ontvoerde vrienden te redden en een griezelig mysterie te ontrafelen over vermiste kinderen en een vreemde substantie die bekend staat als Dust. Lyra's tocht door het besneeuwde noorden, haar ijsbeervriend en zijn ijspaleis zijn energie van een winterwonderland. Plus iets over heteluchtballonnen die boven de sneeuw zweven, vermengd met de gezellige maar vreemde parallelle universum-sfeer, voelt als die magische week tussen Kerstmis en Nieuwjaar waarin de tijd geen zin meer heeft.
Matilda (1996)
Matilda is een klein genie dat vastzit aan een familie die eigenlijk uit de Duffelingen bestaat, zonder enige verlossende eigenschappen – verhaalmateriaal over de oorsprong van de slechterik. Maar in plaats van op te groeien om de wereld te vernietigen, ontdekt ze dat ze dingen met haar geest kan verplaatsen – een kracht die ze vooral gebruikt om pannenkoeken voor zichzelf te maken en met het haar van haar vader te knoeien. Kijken hoe Matilda haar nieuwe huis vindt met Miss Honey-hits zoals elke feelgood-vakantiefilm ooit, vooral de scène waarin ze warme chocolademelk maken en boeken lezen in het kleine huisje van Miss Honey. Bovendien voelt de hele wraak op Bulstronk aan als een Scroog-verhaal – ruil gewoon de geest van de kersttoekomst in voor een superkrachtige kleuter met perfecte staartjes en een rekening die moet worden betaald.
Miss Peregrine's huis voor bijzondere kinderen (2016)
Miss Peregrine's tehuis voor bijzondere kinderen volgt Jake, een tiener die een mysterieus weeshuis tegenkomt vol kinderen met buitengewone capaciteiten. Het is een wilde rit als hij zijn eigen connectie met deze vreemde kinderen ontdekt en tegen griezelige wezens vecht om hun magische wereld te beschermen. Maar er is iets aan het enorme oude huis van juffrouw Peregrine, met al zijn eigenzinnige kamers en verborgen geheimen, dat doet denken aan het verkennen van het huis van je grootouders tijdens vakantiepauzes. En de manier waarop deze eigenaardige kinderen hun eigen kleine gezin hebben gecreëerd, is de energie van een kerstfilm, minus de daadwerkelijke Kerstmis.
The Huntsman: Winter's War (2016)
The Huntsman: Winteroorlog duikt in het achtergrondverhaal van de Jager en Koningin Ravenna en onthult de huiveringwekkende saga van twee machtige zussen, Freya en Ravenna. Na een hartverscheurend verraad bouwt Freya, de IJskoningin, een leger van dodelijke jagers op, waardoor liefde onder haar gelederen wordt verboden. Natuurlijk heeft deze film absoluut niets met Kerstmis te maken. Maar de met sneeuw bedekte bossen en ijspaleizen voelen aan als een winterwonderland. En dat hele 'liefde zal een bevroren hart ontdooien'-thema voelt aan als klassieke vakantiefilms, alleen met meer strijdbijlen en minder kerstliederen.
Winterverhaal (2014)
In dit magische verhaal rennen een tijdreizende dief en zijn magische vliegende paard door het oude New York, wanneer hij verliefd wordt op een meisje dat stervende is van de consumptie. Zijn liefde raakt verweven met een strijd tussen goed en kwaad terwijl hij zijn bovennatuurlijke verleden en genezende krachten ontdekt. Kijken hoe Peter Lake in de sneeuw landhuizen binnendringt om uiteindelijk thee te drinken met het meisje dat hij probeert te beroven, voelt als een Hallmark-film. De hele omgeving van New York is een winterse eye-candy: paarden die over bevroren meren galopperen, sneeuw die op oude brownstones valt, en rijke mensen die mooie jassen dragen en kwaadaardige dingen beramen. Bovendien is er iets aan het kijken naar het haar van Colin Farrell dat perfect gestyled blijft door een eeuw winterweer dat aanvoelt als een kerstwonder.
Hugo (2011)
Hugo volgt een jonge jongen die in de muren van een treinstation in Parijs woont, croissants steelt en alle klokken laat lopen terwijl hij de stationinspecteur ontwijkt, die eigenlijk de Grinch is met een badge en een beenbeugel. De manier waarop regisseur Martin Scorsese de winter in Parijs fotografeert, is als vakantiemagie: stoom en sneeuwvlokken en gloeiende wijzerplaten. De taferelen in het station – waar knorrige Fransen met hun pakjes rondscharrelen – lijken precies op last-minute vakantie-inkopen, minus de Santas in het winkelcentrum. En kijken hoe Georges Méliès zijn eigen filmmagie herontdekt, voelt als elk ‘kerstgevoel’-moment ooit.
De notenkraker en de vier rijken (2018)
De notenkraker en de vier rijken draait het verhaal van de jonge Clara, die zich in een mysterieuze parallelle wereld bevindt nadat ze op een vakantiefeest een magische sleutel heeft achtervolgd. Ze belandt midden in een strijd waarbij vier fantastische koninkrijken betrokken zijn en moet het vreemde en prachtige trotseren om de harmonie terug te brengen in dit onstabiele land. Hoewel de film zijn eigen creatieve weg inslaat, is hij gebouwd op de botten van Tsjaikovski's geliefde Notenkraker ballet – die magische kersttraditie die de winternachten doet schitteren sinds 1892. De esthetiek van de film voelt aan als een Victoriaanse kerstkaart. The Land of Sweets serveert geweldige peperkoekhuis-vibes (als je peperkoekhuis een oorlog zou kunnen beginnen). En de paleisscènes met mechanische dansers zijn wat elk kind zich voorstelt dat zijn notenkraker 's nachts doet.
