In de geschiedenis van epische filmmomenten is er niets zo treffend als Maximus die zijn helm afrukt om die wraakzuchtige ‘Commandant van de Legers van het Noorden’-toespraak te houden.
Het is die perfecte storm van pijn en kracht die een goede scène tot iets legendarisch maakt, waardoor je elk greintje verraad en elk sprankje hoop voelt in die paar ademloze seconden. Het is moeilijk om dezelfde rauwe intensiteit te evenaren, maar voor iedereen die zin heeft in meer episch drama en actie, zijn hier 10 films zoals Gladiator om je krijgersgeest aan te wakkeren.
Gladiator 2 (2024)
Ja, sequels zijn meestal waardeloos, vooral als ze decennia later verschijnen. Gelukkig brengt Ridley Scott dezelfde intensiteit terug die de eerste film tot een hit maakte. Gladiator 2 gaat verder met een volwassen Lucius (het blijkt de zoon van Maximus en Lucilla te zijn) die zijn weg probeert te vinden in de moordende wereld van de Romeinse politiek. Achtervolgd door verhalen over de heldenmoed van Maximus worstelt Lucius met zijn eigen nalatenschap. Hij vraagt zich af in hoeverre de duisternis van zijn oom en de moed van zijn vader hem definiëren. De film heeft dat gruizige Rome-gevoel, alleen met vers bloed en nieuwe assen om te malen.
Dapper hart (1995)
Dapper hart is weer een epische film die je vanaf het begin recht in je buik slaat. William Wallace wil in het begin gewoon zijn leven leiden, zijn land bewerken en met zijn meisje trouwen. Maar hij komt midden in de rommelige en meedogenloze strijd voor de Schotse onafhankelijkheid terecht. Net als Maximus' arena-moment zorgt Wallace's toespraak vóór de Slag om Stirling ervoor dat je hart recht uit je borst springt. De film legt de pure wreedheid van middeleeuwse oorlogsvoering vast, terwijl je volledig verslaafd blijft aan Wallace's reis van vreedzame boer tot legendarische krijger. En door het einde lijkt de dood van Maximus op een wandeling in het park.
300 (2006)
300 is een intense, visueel opvallende film die het verhaal vertelt van de Slag bij Thermopylae. Het volgt koning Leonidas en zijn 300 Spartaanse elitestrijders terwijl ze een heroïsch, wanhopig laatste standpunt innemen tegen het enorme Perzische leger. Het is een rauwe, bloedstollende film die de moed en krijgersgeest van de Spartanen goed weergeeft. Je voelt de adrenaline als je ziet hoe deze in de minderheid zijnde Spartaanse soldaten hevig vechten, bereid alles op te offeren om hun thuisland te verdedigen.
Troje (2004)
Troje neemt ons mee naar de Trojaanse oorlog – een strijd die begon toen prins Paris van Troje er met Helen, koningin van Sparta, vandoor ging. De film duikt in het drama en de intriges die erachter schuilgaan: het verraad, de heldendaden, het hele verwarde web van eer en lot dat in dit legendarische conflict is verwikkeld. En in het midden ervan staan iconische figuren als Achilles en Hector. Het heeft alles: gespierde helden, epische zwaardgevechten, een enorm houten paard (uiteraard) en genoeg drama om tien films te vullen. De manier waarop Hector en Achilles elkaar omcirkelen vóór hun grote confrontatie is het soort spanning dat je doet vergeten adem te halen.
Koninkrijk der hemelen (2005)
Ridley Scott ging hiermee middeleeuws op ons af, en godzijdank deed hij dat ook. Koninkrijk der hemelen is een krachtige film waarin Balian centraal staat – een smid die ridder wordt en midden in de kruistochten terechtkomt, in een poging de stad Jeruzalem te verdedigen. Hij navigeert door dit brutaal complexe politieke land terwijl hij worstelt met zijn eigen geloof en morele kompas. De film duikt in alle rommelige dingen over religie en politiek zonder prekerig te worden. En de zwaardgevechten voelen alsof ze echt gewicht in de schaal leggen – geen van die fancy dansdingen. Als staal staal raakt, voel je het in je botten.
Spartacus (1960)
Spartacus mag dan ouderwets zijn, maar de epische trainingsscènes vormen daarvoor de blauwdruk Gladiator tientallen jaren later zou volgen. Het volgt een Thracische gladiator die een grote opstand ontketent en duizenden slaven leidt in een gevecht tegen de Romeinse Republiek. Hij vecht niet alleen voor zijn vrijheid, maar voor de vrijheid van allen die tot slavernij worden gedwongen, en roept hen op om op te staan tegen hun onderdrukkers. De beroemde 'Ik ben Spartacus'-scène lijkt veel op de arena-toespraak van Maximus. Er is geen CGI nodig, alleen rauwe emotie en een verhaal over het opnemen tegen de grote jongens. Bovendien is het adembenemend om naar die enorme gevechtsscènes te kijken en te weten dat ze echte mensen gebruikten in plaats van computergraphics.
Onsterfelijken (2011)
Onsterfelijken draait om de zoektocht van de meedogenloze koning Hyperion om de Epirusboog te vinden. een wapen met onvoorstelbare kracht dat de gevangengenomen Titanen kan bevrijden en de goden van Olympus omver kan werpen. Gevangen in het kruisvuur zit Theseus, een sterveling die door Zeus is uitgekozen om de strijd tegen Hyperion te leiden, de hemel te beschermen en de mensheid van de ondergang te redden. Gebaseerd op de Griekse mythologie, is de film opgenomen als een waanzinnige koortsdroom – gouden goden, woeste titanen en gevechten die op gewelddadig ballet lijken. Met serieus over-the-top beelden en vechtscènes, zo voelt het 300 En Slag der Titanen had een wilde, adrenaline-aangedreven baby.
De patriot (2000)
De Revolutionaire Oorlog lijkt misschien een raar vervolg op de Romeinse gladiatoren, maar blijf erbij. Mel Gibson die zwaarden ruilt voor musketten en tomahawks werkt beter dan je zou denken. Benjamin Martin is een veteraan uit de Franse en Indiase oorlog die met tegenzin wordt meegesleurd in de Amerikaanse Revolutie wanneer het conflict zijn huis bereikt. Terwijl een vreedzame boer een toegewijd leider van de koloniale militie wordt, verandert Martin in een onwillige held, gedreven door een persoonlijke wraakactie tegen een meedogenloze Britse officier, wat zorgt voor een aangrijpend historisch drama. De scène waarin hij in volle woede uitbarst met de tomahawk, zorgt ervoor dat Maximus' wraakzucht er tam uitziet. Bovendien geven de gevechtsscènes de chaos van de 18e-eeuwse oorlogsvoering perfect weer: overal rook, flitsende bajonetten, totale chaos.
De laatste Samoerai (2003)
Het ruilen van Romeins pantser voor samoerai-uitrusting lijkt misschien een hele opgave, maar de krijgersgeest is precies goed. De laatste Samoerai is het verhaal van Nathan Algren, een gedesillusioneerde Amerikaanse soldaat die naar Japan reist en uiteindelijk verwikkeld raakt in een samoerai-opstand, om vervolgens gevangen te worden genomen door dezelfde krijgers die hij moest verslaan. Terwijl Algren hun wegen leert kennen en hun filosofie diep respecteert, ondergaat hij deze krachtige persoonlijke transformatie, waarbij hij uiteindelijk een nieuw gevoel van eer en doel vindt terwijl hij naast de samoerai staat in hun strijd om hun manier van leven te behouden. De film combineert verbluffende beelden, intense zwaardgevechten en een boeiende karakterboog om een meeslepende verkenning van culturele botsingen en persoonlijke verlossing te creëren die fans van epische historische drama's absoluut zal boeien.
Robin Hood (2010)
Last but not least werken Ridley Scott en Russell Crowe opnieuw samen – deze keer laten ze de panty's en vrolijke mannen achterwege voor iets veel ruigers. In dit verhaal uit 2010 over de legendarische Engelse volksheld is Robin Longstride slechts een gewone boogschutter die onder koning Richard dient. Hij raakt verstrikt in allerlei intriges wanneer hij de identiteit aanneemt van een dode edelman en terugkeert naar Engeland, waar hij een opstand tegen de corruptie organiseert en dit iconische symbool van vrijheid en gerechtigheid wordt. Liefhebbers van klassiek Robin Hood Talen zullen dol zijn op deze actievolle versie die een nieuwe draai geeft aan het achtergrondverhaal van de geliefde outlaw en een legendarische status bereikt. Deze versie bevat modder, bloed en politieke achterbakse uitspraken die een Romeinse senator zouden doen blozen. Crowe brengt dezelfde intensiteit als Maximus, alleen met een ander accent.
