Mubi heeft zojuist stilletjes de meest schokkende scifi-thriller van het jaar toegevoegd

In een interview uit 2018 waarin ze haar speelfilmdebuut promootte, Wraakonthulde regisseur Coralie Fargeat een persoonlijk feit dat later uiterst duidelijk zou worden. “Ik vind het echt leuk Paul Verhoeven als regisseur”, vertelde ze aan het YouTube-kanaal HeyUGuys.

In het kader van Wraakeen relatief gegronde actiethriller, deze knipoog naar de regisseur van allegorische (en vaak verkeerd begrepen) sciencefictionklassiekers zoals RoboCop En Ruimteschip Troopers voelde me enigszins misplaatst. Maar zes jaar later, met de toegevoegde context van haar nieuwste film, wordt het interview van Fargeat ineens een stuk logischer.

In de tweede film van de Franse filmmaker, De stofworden die invloeden blootgelegd. Net als Verhoeven vóór haar creëert Fargeat een kunstmatige wereld waarvan het enige doel is haar verhaal te voeden. Haar personages bestaan ​​in een versie van Los Angeles, waar de populairste show op televisie simpelweg ‘The Show’ heet. Met deze inlijsting is het doel van De stof wordt duidelijk.

De stofdat nu op Mubi wordt gestreamd na een succesvolle box office-run, speelt Demi Moore de rol van Elisabeth Sparkle, een ouder wordende Hollywood-ster die op haar 50e verjaardag wordt ontslagen uit haar baan als presentator van een aerobic-tv-show. Moedeloos en depressief accepteert ze een mysterieus aanbod voor een farmaceutische behandeling genaamd 'The Substance', die belooft haar jeugd terug te brengen.

De stof blijkt een veel invasievere procedure te zijn dan iemand zich had kunnen voorstellen. Nadat ze zichzelf heeft geïnjecteerd met een neongroen 'Activator'-serum, valt Elisabeth op de grond en valt flauw terwijl haar rug opensplijt en een mooie, jonge vrouw, gespeeld door Margaret Qualley, naar buiten kruipt en zichzelf Sue noemt. Via een reeks steeds smakelozere injecties leiden Elisabeth en Sue om de beurt hun gedeelde leven, waarbij ze elke zeven dagen een ruil ruilen – totdat Sue besluit dat ze meer nodig heeft.

Zoals Verhoeven Ruimteschip Troopers met zijn buitenaardse insecten en paranormale mensen is Fargeat niet geïnteresseerd in het uitleggen van de regels van haar film. We leren nooit hoe The Substance werkt of waar het vandaan komt. Maar dat doet er niet toe in een film die op de een of andere manier zowel een vlijmscherp commentaar geeft op de normen van vrouwelijke schoonheid als ook de grofste lichaamshorror in jaren.

Logica verdwijnt over het algemeen vrijwel uit het raam zodra Sue zichzelf openbaart. Eén plotgat dat me blijft irriteren: waarom keert Elisabeth, van wie we weten dat ze een bekroonde acteur is met een ster op Hollywood Boulevard, terug naar de tv-aerobicswereld als ze een nieuwe kans krijgt als Sue? Het antwoord is: stop met het stellen van vragen en geniet van de rit.

In een latere scène geeft Fargeat een groep studiozakenlieden de opdracht om als ongemakkelijke ballerina's door een kantoorgang te dansen. Het is een hilarisch moment dat alleen werkt als je accepteert dat je een tekenfilm tot leven ziet komen.

In datzelfde interview uit 2018 legt Fargeau haar fascinatie uit voor een klassiek filmisch concept: Suspension of Disbelief. Ze beschrijft de films die haar inspireerden (waaronder die van Verhoeven) en zegt: “Ze gebruiken een zeer onwerkelijke toets om zeer krachtige emoties te creëren… het gebruik van de kleuren en de beelden en van alle symbolen die tegelijkertijd heel eenvoudig en krachtig zijn. dezelfde tijd.”

Dit ene citaat legt het uit De stof beter dan welke recensie of analyse van de film dan ook ooit zou kunnen. De stof is niet logisch omdat het niet de bedoeling is dat het logisch is, en door zichzelf te bevrijden van de grenzen van de logica, creëert Fargeau iets emotioneel diepgeworteld en visueel verbluffend dat op psychisch niveau tot het publiek spreekt.

Het is niet voor iedereen weggelegd, maar als je het toelaat De stof over je heen spoelen, je verlaat de ervaring als getransformeerde Elisabeth Sparkles.

De stof wordt nu gestreamd op Mubi.