“Door dit personage te creëren, heb ik een afstandelijk perspectief op het werk kunnen hebben en heb ik de ruimte gekregen om maatschappelijke structuren en grotere kwesties te verkennen in plaats van te vertrouwen op het persoonlijke om het concept van het project te sturen”, leggen ze uit. Binnen de vrijheid en flexibiliteit van het bewonen van iemand of iets anders heeft Marie vervolgens een performatief element in hun visuele praktijk blootgelegd – een ontdekking die in kaart is gebracht in het traject van de serie waarin de aanwezigheid van de Zwerver steeds dynamischer is geworden naarmate het maken van beelden vorderde.
“Ik kan zien hoe de Zwerver als personage is veranderd en ik hoop dat dit herkenbaar kan zijn voor degenen die een bijzondere interesse hebben in de ervaring van het zwarte niet-binaire lichaam, zijn aanwezigheid in de natuur en hoe het door de natuur navigeert. Onze natuurlijke wereld is effectief geconstrueerd en bedekt door honderden jaren van manipulatie in het streven naar ontwikkeling door degenen in het Mondiale Noorden. Als iemand die is opgegroeid en in Europa woont, denk ik dat de Wanderer een bijzondere ervaring biedt die daartoe spreekt.
Een ander aspect van het performatieve karakter van het project ligt volgens Marie in de lichamelijkheid van het werken met analoge film. Ze delen: “Ik ben het onderwerp en de maker, en dan word ik onderdeel van het publiek als ik het werk bekijk.” Het zwart-witfilm van de kunstenaar, met af en toe werk in kleur, speelt meerdere rollen en is een bewuste beslissing om “betrokken te zijn bij elke fase van het maken van het werk”, zeggen ze. “Als neurodivers persoon heb ik moeite om de stappen te volgen, dus de traagheid van de film helpt me om me gecentreerd te voelen en om mijn lichaam en geest in harmonie te brengen (…) er is ook iets bevredigends dat voortkomt uit het hebben van een fysiek item aan het einde van het proces – een afdruk van een afbeelding die uit mijn verbeelding voortkwam.”
Om verder in de landschappen van hun beeldvorming te stappen, heeft de kunstenaar de zwart-witfoto's ontwikkeld met behulp van op planten of koffie gebaseerde ontwikkelaars zoals suikermaïsschillen, caffenol, rozemarijn en tijm. Marie zegt: “Ik hoop dat mensen kunnen zien dat de nuances in de serie voortkomen uit het gebruik van plantaardige en niet-giftige ontwikkelaars, en dat ze geworteld zijn in deze verschillende locaties.” Naast het integreren van de lichamelijkheid van de scènes in het maken van hun beelden, vond Marie het belangrijk dat kijkers die tijdelijk de landschappen van de Wander bewonen, precies wisten hoe deze beelden werden geconstrueerd. Daarom bevatten foto's vaak de draad van de luchtuitlaat of soms zelfs het statief zelf – een herinnering aan de aanwezigheid van de camera als object, geplaatst tussen deze afgelegen terreinen.
Hoewel de tijdlijn van het project niet noodzakelijkerwijs lineair is geweest, is Marie al sinds 2021 aan het ronddwalen en fotograferen en hoopt ze de serie volgend jaar af te ronden met een gedrukt fotoboek. Ook hopen ze het werk af te sluiten met een tentoonstelling. De Zwerver is voor mij “een langzaam en doordacht proces” geweest, concluderen ze. “Ik had geen behoefte om het werk te overhaasten en ging met de seizoenen mee. Die traagheid heeft mij geholpen te verwerken wat ik wil doen en waar ik het werk zie vorderen. Ik heb het gevoel dat ik aan het einde kom van het maken van deze serie, die mij meer ruimte zal geven om na te streven wat er daarna komt.
