Al voordat voormalig president Donald Trump dit aankondigde Senator JD Vance uit Ohio als zijn running mateconventionele wijsheid heeft gehouden dat dit geen goede keuze was. Vance is “historisch impopulair”, hebben de Democraten aangeklaagd, en zelfs sommige Republikeinen waren niet enthousiast.
Toch is er een groep kiezers voor wie Vance, en niet Trump, de aantrekkingskracht van het Republikeinse ticket is – de enige attractie. Deze nooit-Trump-misschien-Vance-kiezers zijn niet talrijk, en ze weten misschien nog niet hoe ze zullen stemmen. Maar in een spannende race kunnen hun beslissingen een verschil maken.
Ik kwam deze groep toevallig tegen: ik ken toevallig een paar mensen die er in het echte leven zo over denken. Toen ik het kiezersprofiel schetste op Substackwas de reactie snel en verrassend, zowel voor mij als voor de kiezers die niet wisten dat er anderen zoals zij waren. Dit is een kleine steekproef en geen wetenschappelijke enquête, let wel, maar het cumulatieve karakter van de verzamelde getuigenissen onthult een bepaald type. “Dang, je hebt mij hier perfect beschreven”, aldus Thomas, een evangelische vader uit Georgië.
Deze nooit-Trump-misschien-Vance-kiezers zijn niet talrijk. Maar in een spannende race kunnen hun beslissingen een verschil maken.
Net als Thomas zijn de typische nooit-Trump-misschien-Vance-kiezers mannen. Het zijn millennials, of misschien de jongere generatie X of de oudere generatie Z. Het zijn getrouwde vaders (of willen dat worden) die hebben gestudeerd en een witteboordenbaan hebben. En ze gaan naar de kerk, maar waarschijnlijk niet in de charismatische stroom van het protestantisme waar Trump het onderwerp van is toewijding en profetie.
Cruciaal is dat deze kiezers alle morele bezwaren en onderbuikgevoelens tegen Trump hebben die conservatieve christenen in 2016 verwachtten te hebben. Ze noemen zichzelf waarschijnlijk geen nooit-Trumpers en zijn niet bezig met het bekritiseren van de voormalige president als een zelfbenoemde nooit-Trump. Trumpers hebben de neiging dat te zijn. Maar ze hebben nooit op Trump gestemd, waren niet blij met hem tijdens zijn ambtsperiode en willen niet dat hij herkozen wordt.
Vance is echter intrigerend voor hen, en niet alleen op het gebied van beleid. Met wat problemen, meestal rond handel en arbeidHet beleid van Vance kan in feite een nadeel zijn. Andere posities, zoals zijn scepticisme van de Amerikaanse militaire interventie in het buitenland, zouden pluspunten kunnen zijn. Maar de grote aantrekkingskracht is de oriëntatie van Vance op het vaderschap en het gezin manier waarop hij linkt kinderen en de Amerikaanse droom en zijn duidelijke interesse in pronatalist gezinsbeleid En vruchtbaarheidscijfers.
Vance's opvattingen over “de waarde van het gezin resoneren sterk bij mij”, zegt Eddie Becker, die een niet-confessionele kerk bezoekt en zijn ontzetting uitdrukt over de aanhoudende steun van Trump onder medechristenen en republikeinen. “Afgezien van de snauwende ‘kinderloze kattendames’-achtige opmerkingen,” zei Becker over Vance, “geloof ik dat hij wel degelijk om gezinnen geeft en kinderen waardeert.”
Voor Christina in Boise, Idaho, die me vertelde dat ze in dit kiezersprofiel past, afgezien van haar geslacht, was Vance's minachting voor 'kinderloze kattendames' alleen maar een signaal dat hij serieus was over het gezin. “Ik bewonder zijn liefde voor zijn vrouw, kinderen, Mamaw en zijn geloof”, zei ze. “Ik zie dat mensen aarzelen bij het idee alleen al van kinderen, en dat maakt me bang.” Ter vergelijking: voor haar is Vance 'perfect'.
De manier waarop Vance over familie praat, is ook een deel van de reden waarom deze kiezers zich met hem identificeren, wat een belangrijk onderdeel is van zijn aantrekkingskracht. Rob Spangler, een presbyteriaan uit Maryland en vader van vier kinderen, benadrukte dat gevoel van identificatie toen hij mij zijn interesse in Vance uitlegde. Thomas voegde eraan toe dat het kijken naar Vance „de eerste keer is dat ik iemand in de politiek zie en dacht: 'Dat zou ik kunnen zijn.'“
Afgezien van de familiale sfeer is een deel van deze afstemming net zo eenvoudig als de overeenkomsten in leeftijd en stadium: Vance is een jonge vader en de eerste millennial die een ticket voor een grote partij heeft gekregen na tientallen jaren van boomer-dominantie. Maar dat niveau van weerklank had bij elke kandidaat van gelijke leeftijd kunnen voorkomen, zoals de gouverneur van Florida, Ron DeSantis of Vivek Ramaswamy. De affiniteit van deze kiezers met Vance gaat dieper.
Vance is een jonge vader en de eerste millennial die een groot feest heeft gewonnen na tientallen jaren van boomer-dominantie.
Net als zij is Vance leergierig en spreekt hij serieus over zijn christelijk geloof. Hij is de eerste levensvatbare kandidaat voor een hoge functie met wie ze dat graag zouden willen een biertje drinken. In Vance zien ze iemand – in schril contrast met Trump – die onder andere omstandigheden een vriend zou kunnen zijn. Verschillende mensen vertelden me dat wanneer Vance wordt aangevallen als ‘raar’, ze een beetje boos worden. Als hij raar is, zijn zij ook raar.
Het is moeilijk te zeggen hoeveel nooit-Trump-misschien-Vance-kiezers er zijn. Misschien komen de nuttigste gegevens uit a Cygnaal onderzoek vorige maand 1.500 waarschijnlijke kiezers. In de meeste demografische groepen, inclusief ongehuwde mannen en mannen die niet naar de universiteit gingen, waren de voorkeursbeoordelingen van Trump statistisch identiek aan of hoger dan die van Vance.
Onder getrouwde mannen en mannen die naar de universiteit gingen, had Vance echter een gunstiger beoordeling met een marge van 4 tot 5 procentpunten. Cygnal isoleerde ook antwoorden van ‘dubbele haters’, de kleine (en krimpen) subgroep van kiezers die beide kandidaten van de grote partijen afwijzen. Voor hen ligt de gunst van Trump op nul, maar die van Vance op 33%.
Dit zijn geen grote aantallen. Ik denk niet dat deze groep in de miljoenen loopt, zelfs niet op nationale schaal. Maar die peilingen suggereren dat er genoeg nooit-Trump-misschien-Vance-kiezers zouden kunnen zijn, zodat hun beslissingen er toe doen de vijf statenop het moment van schrijven, met minder dan 1 punt verschil in de presidentsverkiezingen.
De vraag is dan of nooit verliest aan misschien – of ze nu vasthouden aan een afkeer van acht jaar, of besluiten dat stemmen op Trump een prijs is die de moeite waard is om op Vance te stemmen. De keuze zou heel goed kunnen afhangen van hoe zij verwachten dat de regering-Trump-Vance zal functioneren. Zou Vance misschien echte macht uitoefenen? president worden zichzelf? Of zou hij worden gedegradeerd tot frippery en vuil werk voor een lamme eend?
De kiezers met wie ik sprak, waren grotendeels besluiteloos. Luis, een millennial in Virginia, verwacht een schriftelijke stem uit te brengen. Hoewel hij het leuk vindt dat Vance erkent “de manier waarop het moderne leven verschillende sociale banden moeilijker maakt”, vooral “met betrekking tot het geboortecijfer”, vormen de verkiezingsontkenning en het venijn van de kandidaat obstakels voor het verdienen van zijn stem dit jaar.
Thomas neigt naar een derde partij als president, maar geeft de voorkeur aan de GOP verderop in de stemming. Christina zal zich pas binden als ze in het stemhokje zit, maar ze zei dat ze waarschijnlijk “Trump-Vance” zal stemmen en dan zal gaan biechten en nog wat zal bidden voor ons land. Becker overweegt nog steeds opties, maar hij is teleurgesteld dat Vance er niet in is geslaagd “de Trump-cultus tegen te gaan” in de Republikeinse partij. “Het enige wat ik met zekerheid kan zeggen,” concludeerde hij, “is dat ik niet op Donald Trump zal stemmen.”
Ook Spangler blijft onbeslist. Op het debatpodium kwam Vance op hem over als redelijk en diplomatiek, een schril contrast met zijn running mate. „Ik ben er nog steeds ongelooflijk in conflict over“, vertelde Spangler me. “Mijn stembiljet staart me bijna elke dag aan.”
