Vice-president Kamala Harris heeft één baan.
Letterlijk: één baan.
Om te winnen.
Niets anders doet er op dit moment toe, en toch lijken sommige mensen het hier moeilijk mee te hebben.
“Terwijl vice-president Kamala Harris zich breed inzet voor het politieke centrum, zijn sommige Democraten bang dat ze te ver gaat in haar poging om gematigden voor zich te winnen die sceptisch staan tegenover voormalig president Donald J. Trump”, The New York Times gemeld op donderdag. “Privé – en steeds meer in het openbaar naarmate de verkiezingsdag snel dichterbij komt – zeggen ze dat ze het risico loopt het democratische enthousiasme te bekoelen door progressieven en kiezers uit de arbeidersklasse van zich te vervreemden.”
Het idee dat iemand zich zou moeten vervreemden omdat zij probeert kiezers aan te spreken, is idioot. Dus wat als ze campagne voert met de voormalige Republikeinse vertegenwoordiger Liz Cheney? Niet alleen heeft Harris geen enkele beleidsconcessie gedaan aan haar of enige andere Republikein die haar heeft gesteund, maar ook Cheney heeft dat nu gedaan. gemodereerd haar voorheen scherpe anti-abortusopvattingen (dat is consternatie veroorzaken in conservatief cirkels).
Om de linkse opschudding over Harris te laten zien, citeert het artikel in de New York Times senator Bernie Sanders, maar als je zijn opmerkingen leest, bekritiseert hij haar niet omdat ze een beroep doet op het politieke centrum.
“Ze willen dat ze agressiever wordt en duidelijk maakt dat ze opkomt voor de arbeidersklasse van dit land”, vertelde Sanders aan de Times.
Maar… heeft ze dat duidelijk gemaakt? Het kiezen van Minnesota-gouverneur Tim Walz – a fervent voorstander van vakbonden– haar running mate zijn was daar een grote knipoog naar. En zij economisch plan is gericht op het helpen van de arbeidersklasse. Dit soort dingen zijn ongetwijfeld een van de redenen waarom Sanders voor Harris kiest.
De oorlog in Gaza duikt uiteraard op, waarbij een jonge organisator tegen de Times zegt: “De tent is groot genoeg voor iemand die ons in een oorlog met Irak heeft gebracht, en dan is de tent niet groot genoeg voor een Palestijn om te spreken. gedurende twee minuten op het DNC-podium.”
Dit is uiteraard een verwijzing naar eisen van een kleine groep niet-aangegeven afgevaardigden op de Democratische Nationale Conventie om een pro-Palestijnse spreker op het podium te hebben.
Dat is echter niet hoe conventies werken, en geen enkele competente presidentiële campagne zou iemand op het podium hebben toegelaten die Harris niet had gesteund en niet 100% gegarandeerd aan het script zou blijven. Om nog maar te zwijgen van het feit dat niemand serieus gelooft dat een toespraak van twee minuten de menigte zou hebben verzacht die Harris “Genocide Kamala” noemt en nu een wapenembargo tegen Israël eist. Voordat ze de doelpalen verplaatsten, beweerden ze dat het oproepen tot een staakt-het-vuren hen zou verzachten. Je kunt echt niet redeneren met mensen die denken dat Rep. Pramila Jayapal, de leider van de Congressional Progressive Caucus, steunt genocideen denk dat Rep. Alexandria Ocasio-Cortez is een uitverkoopzo ver zelfs excommuniceer haar uit hun beweging.
Bovendien is deze extreem-linkse groep zo slecht in het uitoefenen en gebruiken van macht dat ze dat wel doen nam niet eens de moeite om te verdedigen twee van hun grootste kampioenen in het Congres, Reps. Jamaal Bowman en Cori Bush, die ze aan de wolven overlieten, terwijl ze AOC en Sanders bekritiseerden omdat ze probeerden hun huiden te redden.
Waarom zou iemand zich inzetten voor die ploeg als ze zich zo snel tegen hun kampioenen keren?
“De sfeer bereikte een hoogtepunt toen ze Tim Walz koos als vice-presidentskandidaat”, voegde de jonge organisator in het verhaal van de New York Times eraan toe. “Die tijd voelt alsof het zo lang geleden is.”
Ik ben niet iemand die 'vibes' buiten beschouwing laat als een politieke factor bij de verkiezingen, maar de reden dat de 'vibes' een hoogtepunt bereikten voor deze menigte is dat ze al maandenlang alles wat Harris zegt en doet, muggenziften. Er was voor haar nooit een kans om aan hun hoge verwachtingen te voldoen, vooral niet als AOC en Sanders dat niet kunnen.
In het artikel worden een aantal basisgroepen geciteerd, die opmerken dat zij niet de intensiteit zien die zij zouden verwachten gezien de grimmige keuzes waarmee de kiezers worden geconfronteerd.
“We hebben contact opgenomen met bijna een miljoen jonge kiezers in swing states”, vertelde Stevie O'Hanlon, communicatiedirecteur van de Sunrise Movement, aan The New York Times. “En we horen dat er niet het niveau van enthousiasme is dat er zou kunnen zijn, gezien het contrast zo duidelijk is, en gezien hoe gevaarlijk een presidentschap van Trump zou zijn.”
Deze klacht heeft niets te maken met Harris en alles met elke verkiezing sinds het begin der tijden. Jongeren stemmen niet in verhoudingsgewijs grote aantallen. Dat wordt dit jaar verder gecompliceerd door de opkomst van een enorme genderkloof onder jonge kiezers, zoals jonge mannen dat ook zijn aangetrokken tot fascistisch rechts. Het kost veel werk en moeite om ze uit te voeren, en er is vrijwel niets dat Harris vandaag kan zeggen dat die uitdaging zou kunnen veranderen.
En nee, Gaza is schijnbaar niet het probleem dat deze dynamiek zou veranderen. De lente Harvard-jeugdpeilinggehouden tijdens het hoogtepunt van de protesten op de campus, ontdekte dat Israël/Palestina op de een na laatste plaats stond onder de belangrijke kwesties, waarbij slechts 34% zei dat de kwestie belangrijk voor hen was. (Studentenschulden staan op de laatste plaats, waaruit blijkt hoe weinig relevantie deze kwestie heeft voor jonge kiezers.)
Bovenaan de lijst? Inflatie, gezondheidszorg, huisvesting en wapengeweld. En over welke kwesties heeft Harris het gehad? Inflatie, gezondheidszorg, huisvestingEn wapengeweld. Mensen zeggen graag: 'Maar ze heeft het niet over dit ding waar ik om geef!” Behalve dat, vaker wel dan niet, zij is.
Kijk, voormalig vice-president Dick Cheney kan zichzelf gaan neuken, en hij is niet de enige onsmakelijke Republikein die achter Harris staat. Maar dit zijn geen beleidsaanbevelingen; het zijn existentiële pogingen om het fascisme te stoppen. En als ze het niet heeft over gezondheidszorg voor één betaler of wat uw kernprobleem ook is, komt dat omdat de publieke steun er niet is om haar te helpen de verkiezingen te winnen. En onthoud, ze heeft momenteel maar één taak: de verdomde verkiezingen winnen.
Zodra ze wint, pak haar dan. Maar voorlopig kunnen we het ons niet veroorloven onze ogen van de bal af te wenden.
