De dakloze gemeenschappen in Florida wankelen door de nasleep van de orkaan Milton, de tweede orkaan van categorie 5 van het seizoen. De storm teisterde Centraal-Florida met catastrofale regenval, stormvloeden en windstoten van 160 km/uur. Het kwam op 9 oktober aan land nabij Siesta Key, Florida, als een Categorie 3-storm. Door de storm raakten duizenden mensen ontheemd, wat aanleiding gaf tot bezorgdheid over de uitdagingen waarmee mensen te maken krijgen die dakloos zijn, vooral in het licht van het nieuwe verbod op kampementen nu het orkaanseizoen voortduurt.
De nieuwe antikampeerwet, aangenomen door gouverneur Ron DeSantis, werd op 1 oktober van kracht, slechts enkele dagen voordat orkaan Milton aan land kwam in West-Florida. Hoewel de wet uitzonderingen kent tijdens noodsituaties zoals grote stormen, eindigt deze bescherming wanneer het orkaanbevel niet langer van kracht is. Vanaf januari 2025 kan elke burger of bedrijf gemeenten aanklagen als zij vinden dat het antikampeerverbod niet voldoende wordt gehandhaafd. Het verbod heeft aanleiding gegeven tot bezorgdheid over de gevolgen ervan voor kwetsbare bevolkingsgroepen naarmate er ernstige weersomstandigheden naderen.
Vóór de aankomst van Milton werd het zuiden van de VS getroffen door orkaan Helene van categorie 4, die ten minste 223 dodelijke slachtoffers, catastrofale overstromingen, talrijke aardverschuivingen en 2,6 miljoen stroomuitval veroorzaakte. Inwoners van de zes getroffen staten moesten nog steeds rekening houden met de geschatte 47,5 miljard dollar aan materiële schade toen de orkaan Milton Florida trof. De storm trof verschillende steden en dorpen, waarvan sommige, waaronder de barrière-eilandstad St. Pete Beach, met verwoestende overstromingen te maken kregen die het gebied grotendeels onbewoonbaar maakten en de meeste huizen beschadigden.
Volgens Martha Are, de CEO van Homeless Services Network of Central Florida, werkt het netwerk, vooruitlopend op orkanen, samen met lokale noodbeheer- en doorvoersystemen om ervoor te zorgen dat mensen zonder huis worden geïnformeerd over de beschikbare onderdakopties. Er wordt uitgelegd dat veel mensen kiezen voor noodweeropvangplaatsen in plaats van traditionele daklozenopvangcentra, die een beperkte capaciteit hebben. Outreachteams informeren daklozen actief over welke opvangcentra huisdiervriendelijk zijn of uitgerust zijn om personen met medische behoeften op te vangen, zodat degenen die getroffen zijn door de storm een toevluchtsoord kunnen vinden.
De impact van deze orkanen gaat echter verder dan de directe behoefte aan onderdak. Elke storm resulteert in het verlies van woningen, met name betaalbare woningen, die vaak niet worden herbouwd op een manier die toegankelijk blijft voor mensen met een laag inkomen.
“Elke orkaan verliezen we nog een paar woningen”, zegt Are. “Wanneer betaalbare woningen worden vernietigd, worden deze vaak tegen een hogere prijs herbouwd, waardoor ze ontoegankelijk worden voor degenen die ze het meest nodig hebben.”
Hoewel het verbod op kampementen in Florida niet van toepassing is tijdens zwaar weer, heeft de angst voor handhaving voor onrust gezorgd binnen de daklozengemeenschap.
“Veel mensen hebben zich verder het bos ingetrokken om te proberen veilig te blijven, waardoor het voor ons moeilijker wordt om ze te bereiken”, zei Are. Ze uitte haar bezorgdheid over de potentiële gevaren van toekomstige orkanen: “Als we mensen tijdens een storm in veiligheid moeten brengen, kunnen ze ons vermijden uit angst voor straffen.”
David Peery, de oprichter van Miami Coalition for Racial Equality, legde de complexiteit uit van de voorbereiding op orkanen voor mensen die dakloos zijn. Peery zei dat het proces begint met een orkaanwaarschuwing van de National Weather Service, die de Miami-Dade Homeless Trust ertoe aanzet het gebruikelijke gecoördineerde toegangsproces op te schorten. Hierdoor hebben daklozen toegang tot elk beschikbaar onderkomen zonder de gebruikelijke barrières.
“Gecoördineerde toegang betekent dat je doorgaans één punt moet doorlopen om onderdak te vinden”, legt Peery uit. “Wanneer er een orkaanwaarschuwing wordt afgegeven, wordt dat systeem opgeschort om ervoor te zorgen dat iedereen snel onderdak kan vinden.”
Tijdens noodsituaties breiden schuilplaatsen vaak hun capaciteit uit, waarbij gebruik wordt gemaakt van cafetaria's en andere gemeenschappelijke ruimtes om meer personen te huisvesten. De belangrijkste vraag blijft echter: welke garanties hebben daklozen voor onderdak tijdens dergelijke crises?
Peery benadrukte een controversieel beleid uit 2017, toen orkaan Irma de regio bedreigde. De toenmalige voorzitter van de Miami-Dade Homeless Trust, Ron Book, gemandateerd dat daklozen die tijdens evacuatiebevelen onderdak weigerden, onvrijwillig zouden kunnen worden gepleegd op grond van de Baker Act van Florida. Dit besluit leidde tot wijdverbreide kritiek vanwege de mogelijke schending van rechten en de behandeling van daklozen alsof ze een gevaar voor zichzelf of anderen vormden.
“Tijdens de Irma werden naar verluidt minstens twintig mensen geboeid en in politieauto’s geplaatst om naar schuilplaatsen te worden gebracht”, herinnert David zich. “Hoewel de meesten zich hieraan hielden, leidde het gebruik van handboeien tot ernstige ethische zorgen over de manier waarop we kwetsbare bevolkingsgroepen behandelen.”
Sinds dat incident zijn er geen soortgelijke acties gemeld tijdens daaropvolgende orkanen, hoewel de sfeer rond dakloosheid niet is verbeterd, vooral niet door het kampverbod nu van kracht. Peery merkte op dat het verbod de gevoelens van angst en wantrouwen onder daklozen verergert, waardoor het minder waarschijnlijk is dat ze zich inzetten voor hulpverlening.
“Mensen zijn bang, paranoïde en opereren vanuit een slaaptekort”, zei hij. “Het kampverbod versterkt deze angst alleen maar, waardoor het moeilijker wordt om tijdens een crisis contact te maken met mensen in nood.”
Bovendien zijn daklozen wettelijk uitgesloten van het ontvangen van huisvesting en andere hulp via de Federal Emergency Management Agency, omdat de storm er niet voor heeft gezorgd dat ze hun huis zijn kwijtgeraakt. Het Individuele Assistentieprogramma van FEMA vereist een bewijs van de bezetting en identificatiedocumenten die mensen die niet onderdak hebben doorgaans niet hebben. FEMA beperkt de hulp bij huisvesting voor personen die al dakloos waren, en stelt dat hun behoefte aan huisvesting niet het gevolg was van de ramp. Degenen die dakloos zijn, kunnen echter in aanmerking komen voor tijdelijke hulp op het gebied van vervoer, begrafeniskosten, kinderopvang en medische hulp.
FEMA staat individuen die vóór de ramp in ‘niet-traditionele huisvestingsvormen’ leefden, zoals tenten, specifieke soorten hutten en afdakjes, toe om een beperkt bedrag aan huursubsidie aan te vragen. Om toegang te krijgen tot deze financiering moeten aanvragers vóór de storm hun woonsituatie verifiëren bij een geloofwaardige of officiële bron. Na jaren van pleidooi van huisvestingsorganisaties lanceerde het federale ministerie van Volkshuisvesting en Stedelijke Ontwikkeling (HUD) het Rapid Unsheltered Survivor Housing (RUSH) programma, waarbij gebruik werd gemaakt van ongebruikte middelen uit een ander noodsubsidie-initiatief. RUSH is bedoeld om mensen te helpen die dakloos waren vóór een storm of andere klimaatramp, waarbij de eerste subsidies werden uitgedeeld na orkaan Ian in 2022.
Terwijl de gemeenschap worstelt met de implicaties van het kampverbod, benadrukte Peery de noodzaak van een meer humane en op trauma gebaseerde benadering van dakloosheid. Hij riep op tot laagdrempelige schuilplaatsen die geen strafregels opleggen en individuen de mogelijkheid bieden een gevoel van autonomie te behouden.
“In plaats van de daklozen door een oordeelslens te bekijken, zouden we moeten vragen: 'Wat is er met jou gebeurd?'” zei Peery. “Deze verschuiving in perspectief zou het vertrouwen kunnen vergroten en een beter bereik kunnen faciliteren.”
Vooruitkijkend gelooft Peery dat betrokkenheid van de gemeenschap en de ontwikkeling van permanente ondersteunende huisvesting essentieel zijn. Hij pleit voor het gebruik van onderbenutte eigendommen om leefbare ruimtes te creëren, waarbij hij het belang benadrukt van het aanpakken van systemische problemen die tot dakloosheid leiden in plaats van het criminaliseren van de getroffenen.
“De sleutel is het veranderen van onze aanpak”, zegt Peery. “Door een medelevend begrip van dakloosheid te bevorderen, kunnen we effectievere oplossingen creëren die onze meest kwetsbaren beschermen tijdens het orkaanseizoen en daarna.”
Prisma is een onafhankelijke redactiekamer zonder winstoogmerk, geleid door gekleurde journalisten. Wij rapporteren vanaf de basis en op de kruispunten van onrecht.
Wat gebeurt er daarna?
Er resten nog maar een paar dagen tot de presidentsverkiezingen. Om ervoor te zorgen dat we onze vitale berichtgeving vóór dinsdag kunnen voortzetten, vragen we uw steun.
Waarheid wordt grotendeels gefinancierd door lezers zoals jij. Uw gift stelt ons in staat de politieke kandidaten verantwoordelijk te houden, zich te verdiepen in de nuance van complexe kwesties en ons volledig te blijven concentreren op het zoeken naar gerechtigheid.
Wat er ook gebeurt op 5 november, uw gift van vandaag zorgt ervoor dat er in de toekomst plaats is voor onafhankelijke journalistiek – ongeacht de rechtse onderdrukking, de verzelfstandiging van de industrie en alle andere uitdagingen waarmee we nog te maken krijgen. Maak dan een eenmalige of maandelijkse donatie over aan Waarheid Vandaag.
