JD Vance is de toekomst van MAGA

Ik heb dit medio oktober ingediend, maar de uitslag van de verkiezingen van 2024 zal vermoedelijk bekend zijn tegen de tijd dat u deze woorden leest. Wat echter al duidelijk is, is hoe snel de Republikeinse Partij van Donald Trump op weg is naar een beslissend punt waarop verkiezingen er simpelweg niet meer toe doen – de droom waar autoritair Amerikaans rechts zich aan vastklampt terwijl het fantaseert over het veranderen van Amerika in een meer rijkelijk bewapende en gefinancierde versie van Viktor Orbáns Hongarije.

Dat project is, net als een groot deel van de rest van de MAGA-agenda, in handen gevallen van de door de Trump-beweging aangewezen troonopvolger, JD Vance. De senator uit Ohio die Trump aansprak als zijn running mate, heeft in zijn nieuwe rol als MAGA-ideologische tsaar vele verbluffende omkeringen en daden van intellectuele zelfopheffing verricht, maar de meest verontrustende hiervan is geweest zijn opkomst als verkiezingsontkenner.

Let wel, Vance’s vorm van verkiezingsontkenning is niet de vulgaire, systeemvernietigende variant die wordt gepromoot door de Kari-meren En Tina Petersen van de wereld. Nee, net als zijn andere werken van demagogisch toegeven – de huisdieretende bloedsprookjes in SpringfieldOhio, of de voorstellen voor intrastatelijke menstruatiebewaking–Vance's aanval op het verloop van onze verkiezingen neemt de vorm aan van de 'gewoon vragen stellen'-truc van de debat-geschoolde podcaster.

Het is veelzeggend dat Vance het onderwerp zelden zelf ter sprake heeft gebracht, maar… hij werd er vaak over ondervraagd in persinterviews nadat hij er niet in was geslaagd een duidelijk antwoord te geven op een vraag in het vice-presidentiële debat over de uitkomst van de presidentsverkiezingen in 2020. En in dergelijke omstandigheden houdt hij zich doorgaans bezig met het ontwijken van een andere podcaster – een zwak vertoon van whataboutisme. Tijdens Vance's inmiddels beruchte optreden op de New York Times podcast Het interviewvroeg presentator Lulu Garcia-Navarro hem vijf keer of hij geloofde dat Trump de verkiezingen van 2020 had verloren. Na het tweede onderzoek weerlegde hij de suggestie dat Big Tech-bedrijven hadden samengespannen om het gelekte materiaal van de laptop van Hunter Biden te onderdrukken, een favoriete MAGA-klaagzang die, zelfs als het waar zou blijken te zijn, verschillende universums in betekenis verwijderd zijn van een verkiezingsleugen die een poging tot staatsgreep aanwakkerde. Naast zijn verschillende ontwijkingen keerde Vance terug naar het robotachtige gespreksonderwerp dat hij tijdens de debatfase naar voren had gebracht: dat de obsessie met de stemming in 2020 een overblijfsel uit het verleden is, en dat hij zich op ‘de toekomst’ concentreert. Op MAGA-bijeenkomsten is Vance echter openhartiger gebleken: toen een kiezer op een bijeenkomst in Pennsylvania hem vroeg of hij geloofde dat Trump in 2020 had verloren, antwoordde hij: “Ik denk dat er serieuze problemen zijn met 2020. Heeft Trump dus de verkiezingen verloren? Niet door de woorden die ik zou gebruiken.”

Maar het hele punt van democratische verkiezingen is dat ze niet beslecht worden door de woorden die jij zou gebruiken: het proces is er om een ​​ondubbelzinnig resultaat te bereiken, en iedereen die daarvan afwijkt op basis van een resultaat dat hij niet leuk vindt, zoals Trump en Vance hebben gedaan , houdt zich niet aan de meest fundamentele eisen van democratisch bestuur. Daarom zou het een geweldige dienst zijn geweest voor de interviewers die Vance onder druk hebben gezet over de resultaten van 2020 om de cruciale vervolgvraag te stellen: zou een algemene aanklacht tegen de verkiezingen ook betekenen dat Republikeinse senatoren en vertegenwoordigers van het Huis van Afgevaardigden samen met gouverneurs en staatswetgevers, ook onrechtmatig hun ambt hebben verworven? Of zijn vermeende fraude en misdrijf alleen van toepassing als u verliest?

Dit onvermogen om de volledige logica van verkiezingsontkenning te volgen is wat Vance's waardeloze whataboutisme in staat stelt te gedijen. Op dezelfde manier stelde geen van Vance’s gesprekspartners in de pers hem de even voor de hand liggende vervolgvraag op zijn holle bewering dat hij alleen maar aan de toekomst denkt: vormt de bewering dat 2020 vervalst was niet de weg vrij voor het verwerpen van hetzelfde ondermijnende eigenzinnigheid? de uitkomsten van toekomstige verkiezingen? Met andere woorden: de hele smerige antidemocratische leugencampagne die tot de opstand van 6 januari heeft geleid, is de toekomst voor elke Republikeinse Partij waarin JD Vance een leidende rol speelt.

De grote ironie hier is dat Vance zelf de zwaarste gevolgen van de J6-complottheorie in realtime had afgewezen, in weer een podcast-interview: ontdekt door CNN. “Ik denk dat wanneer Biden wordt ingehuldigd, de mensen het min of meer zullen accepteren en dat het door zal gaan naar het volgende gevecht”, zei Vance.

Vermoedelijk is deze ketterij uit het verleden de reden waarom Vance voortdurend beweert gefocust te zijn op de toekomst. Net als zijn uitgebreide staat van dienst als die-hard Never Trumper tijdens de verkiezingscyclus van 2016, ziet het er slecht uit voor een politiek leider van MAGA. Het grappige is echter: Vance's verzet tegen de man die zijn baas zou worden, vormde de belangrijkste analyselijn in de Dossier van 271 pagina's die de campagnefunctionarissen van Trump over Vance verzamelden toen ze hem doorlichtten voor de VP-slot. En toen de onderzoeksjournalist (en voormalig Natie correspondent) Ken Klippenstein heeft dat document gelektspande de Trump-Vance-campagne samen met Big Tech-magnaat Elon Musk om dit te onderdrukken. Dat wil zeggen, wanneer Vance wordt geconfronteerd met zijn geschiedenis van verkiezingsontkenning, blijkt zijn tegenvordering (“Big Tech heeft ons gecensureerd!”) iets te zijn waar zijn eigen campagne zich mee bezighield, in zijn eigen persoonlijk voordeel. Viktor Orbán had het geheel niet beter kunnen uittekenen.