Esthetisch gezien hebben 2ly zich gericht op ‘verschillende thema’s van versieringen en maximalistisch ontwerp’, waarbij ze zich baseerden op grafische aanwijzingen uit 18e-eeuwse brieven – een periode die wordt beschouwd als de gouden eeuw van het schrijven van brieven. Door de ‘bloemrijke, romantische, knip-en-plak’-uitingen uit die periode opnieuw te bedenken, te remixen en te ondermijnen, hercontextualiseert 2ly de vorm binnen een hedendaagse setting. “Deze letters geven ons de ruimte om te spelen: we ontwerpen ze snel en intuïtief”, zegt 2ly. Ze kiezen voor een meer losse, emotionele manier van werken en wenden zich tot typografie geïnspireerd door hun wederzijdse liefde voor literatuur.
Hoewel het ontwerp geen beperkingen kent, biedt de Riso-bedrukking van de letters vanaf het begin duidelijke beperkingen. “Elke letter moet in zijn geheel op een dubbelzijdig A3-afdrukbestand worden geplaatst en mag slechts in twee kleuren worden gebruikt”, legt 2ly uit. “Binnen deze beperking is het formaat volledig gratis, dus het kan een enkel A3-vel zijn of heel veel kleine velletjes en alles daartussenin.” Chromatisch vormen de gekozen kleuren voor elke correspondentie een madeliefjeketen, waarbij elke kleur één kleur van de vorige neemt. “De esthetiek en narratieve keuzes zijn uiteindelijk het resultaat van het spelen met de beperkingen van het gedrukte medium”, voegen ze eraan toe, waardoor het ontwerpen uiteindelijk iets instinctiefs en minder kostbaars wordt. „Het betekent dat we meer visuele risico's kunnen nemen, omdat we niet het gevoel hebben dat we de volledige controle hebben over het uiteindelijke beeld.“
Met nog enkele maanden te gaan, heeft de correspondentie van 2ly duidelijk impact: het daagt het individualisme en de beperkte aandachtsspanne uit via een vriendelijke, koesterende vorm. “Een brief schrijven is een moment van reflectie dat niet alleen geworteld is in een ik, het is een oefening in het vrijmaken van tijd voor iemand van wie je houdt”, besluit de groep. “Het gaat niet om het ik (de ontwerper), maar om het behoud van iets dat zich tussen het ik en jou bevindt.”
