Genoeg is genoeg. Geen peilingen meer!

Ondanks alle klaagzangen over AI-kwaadwilligheid, deep fakes en des- en desinformatie in het verkiezingsseizoen, is er een centrale bron van giftige gegevensverstoring verborgen in het volle zicht: de grillig nuttige, enorm misleidende en ideologisch misvormde opiniepeilingsindustrie.

De manieren waarop veelgeprezen opiniepeilingen ons basisbegrip van wat er aan de hand is, vervormen en misvormen, zijn inmiddels knarsetandend bekend. De afgelopen maand hebben we nieuws gehad dat de Rasmussen Group, de al lang bestaande rechtse stembureau, is het delen van voorlopige bevindingen met de Trump-campagne. We hebben aggregatiegoeroe Nate Silver zien opsluiten een felle en hilarische set-to met academische verkiezingsvoorspeller Allan Lichtman. We hebben grimmige, zij het enorm inconsistente, gegevens gezien over de stand van de verkiezingen van de prestigieuze New York Times/Siena-enquête, en een groot aantal andere peilingen concentreerden zich rond een min of meer gelijk verdeeld portret van het electoraat. We hebben dezelfde Paper of Record in dezelfde editie voorspellingen zien publiceren van Zilver en Democratisch adviseur James Carville het voorspellen van tegengestelde verkiezingsuitslagen.

Hetzelfde refrein dat van toepassing is op de leidende verhalen van de algemene verkiezingen, met andere woorden, is van toepassing op de aanhoudende, manische poging om de kerndynamiek van de strijd in realtime te documenteren: Wat doen we hier eigenlijk, mensen? Wat is het echte voordeel voor het publiek van deze door cijfers gedreven mist van politieke oorlogvoering?

In ons eigen tijdperk van contra-majoritaire, kortzichtige negatieve polarisatie functioneren opiniepeilingen steeds meer ter versterking van de verhalende campagnes die naar voren worden gebracht over het vergroten van de steun van het volk en verfijnde oproepen aan onbesliste ‘swing state’-kiezers. Zoals uit de aflevering van Rasmussen blijkt, lijken sommige opiniepeilers zelfs hun eigen onderzoek te verdraaien. Een groot aantal andere naar rechts neigende stemoperaties zijn in 2022 begonnen om stemmodellen te overspoelen met dubieuze enquêtes die beweren dat er een rode golf gaande is; niet afgeschrikt door die mislukking, zijn ze er opnieuw proberen de perceptie te verschuiven naar een overwinning van Trump deze cyclus – een soort van indrukbeheer dat een grote bijdrage zou kunnen leveren aan het aanmoedigen van een nieuwe MAGA-couppoging in het geval van een verlies van Trump. Ondertussen zijn de beheerders van aggregaatmodellen steeds meer vatbaar voor hetzelfde kwaad; de Real Clear Politics-site heeft zijn modellen en de totale politieke berichtgeving lange tijd naar rechts gestuurd. Nate Silver is nu adviseren een cryptosite die verkiezingen hindert gedeeltelijk gefinancierd door een Peter Thiel beleggingsonderneming; net als hersendode paardenrennencorrespondenten aan de bureaus van de nationale politiek heeft hij een duidelijke prikkel om de schijn van zwaarbevochten verkiezingen te wekken om zo zaken op gang te brengen.

Nu de zogenaamde wetenschappelijke en onpartijdige pogingen om de publieke opinie en toekomstig stemgedrag in kaart te brengen, doordrenkt zijn met dit soort perverse prikkels, is het al lang niet meer tijd om je af te vragen waar stembureaus eigenlijk voor dienen. Als een reeks empirische aannames over patronen van stemgedrag uit het verleden heeft het niet veel nut als voorspellingsinstrument, zoals de laatste paar verkiezingscycli hebben aangetoond – en dat is vooral het geval op een moment als het onze, waarin veel van de fundamentele Aannames en ideologische voorschriften die de politiek lange tijd hebben beheerst, liggen voor het oprapen.

Als een intern instrument dat campagnes in staat stelt middelen toe te wijzen en nieuwe coalities te bemiddelen, lijken opiniepeilingen op zijn best verdachte informatie op te leveren – zoals het goed gegeselde verhaal over de verwaarlozing van Michigan en Wisconsin door de Clinton-campagne van 2016 duidelijk maakt. Ten slotte leveren opiniepeilingen, als leidraad voor het stemgedrag, zeer weinig nuttige informatie op. Enquêtes onder onbesliste kiezers zijn weinig meer dan verheerlijkt giswerk, net als de pogingen om de acties van ‘waarschijnlijke kiezers’ in kaart te brengen – een categorie van afnemend nut naarmate jongere, minder geneigde kiezers en nieuwe kiezers oefenen een grotere invloed uit dan de mythische figuur van de onbesliste kiezer met zijn portemonnee. Opiniepeilingen hebben een aantal nuttige doeleinden gediend bij het onder de aandacht brengen van de veranderende zorgen van kiezers, maar grotendeels in focusgroepen achteraf. Nogmaals, als een vorm van profetie of waarzeggerij – wat is wat opiniepeilingen worden in de standaardverslaggeving over paardenraces – lijkt het erop dat niet veel beter dan een toss.

Dus hier is een bescheiden voorstel: laten we de bevindingen van opiniepeilingen uit de laatste fase van onze presidentsverkiezingen blokkeren. In de hectische laatste uitval richting de verkiezingsdag worden de gebreken van de verkiezingen enorm vergroot, omdat kiezers geneigd zijn de vermeende verschuivingen in de stemming van het massale electoraat te gebruiken als redenen voor het uitbrengen van stembiljetten in de mist van empirisch twijfelachtig pseudo-pragmatisme – of anders om helemaal niet te gaan stemmen. Vooral wanneer media buiten adem de resultaten van opiniepeilingen rapporteren zonder enige aandacht voor foutenmarges of kruistabelbevindingen die de topresultaten aanzienlijk kunnen hervormen of zelfs ontkrachten, is het potentiële onheil dat door ons wankele opiniepeilingsdiscours wordt aangericht veel groter dan welk denkbeeldig voordeel dan ook voortkomt uit obsessieve opiniepeiling rapportage.

Er zit ook een weinig bekende ondeugd in ons met opiniepeilingen verzadigde politieke discours: het alomtegenwoordige lawaai van opiniepeilingen moedigt gewone kiezers aan om te denken en te handelen als experts – dat wil zeggen, om hun eigen feitelijke principiële overtuigingen en beleidsvoorkeuren af ​​te wegen tegen een verdorven visie op hoe ze hun stem kunnen inzetten in de richting van of tegen de heersende patronen van geloof en gedrag in het Amerikaanse electoraat.

In de eerste plaats moet altijd worden bedacht dat experts dat wel zijn complete dipjes. Maar afgezien daarvan is de opkomst van een electoraat in de stijl van experts in veel opzichten de manier waarop we in de sombere stemming terecht zijn gekomen die de burgerwapens van onze grote partijen heeft uitgehold en de stemreflex heeft versterkt die aantoonbaar zo is. het belangrijkste kenmerk van de MAGA-basis van de GOP. Als we tenminste een deel van de impuls die de kiezers ertoe aanzet de waarde van hun stembiljet als iets anders dan een instrument van cultuuroorlogwraak te beschouwen, in toom kunnen houden, is dat alleen al voldoende reden om het stemgeluid tijdens de finale te onderdrukken. drie weken van een presidentiële campagne.

Het idee van een langdurige stilte in de peilingen is niet zo bizar als het op het eerste gezicht lijkt. Het is tenslotte in veel democratieën gebruikelijk om in de laatste dagen van hun verkiezingen een soortgelijke stilte in te voeren op het gebied van politieke reclame – en in het decadente, hyperkapitalistische politieke discours van Amerika veranderen de peilingen snel in een vorm van pseudo-wetenschappelijke campagnereclame.

Meest Landen van de Europese Unie een verbod op het publiekelijk delen van opiniepeilingsinformatie gedurende een periode vlak voor de verkiezingen, variërend van 24 uur tot twee volledige weken vóór de verkiezingsdag; Dat vinden landen ook leuk Zuid-Korea en Taiwan. Het ideaaltypemodel van beraadslagende democratische burgers houdt in dat zij informatie verzamelen en oogsten om hun geweten te overtuigen om de beste keuze in de stembus te maken. Opiniepeilingen geven kiezers daar niets van; het verhandelt slechts een verslag van waarschijnlijk politiek gedrag dat is afgeleid van het waarschijnlijke politieke gedrag van anderen. Ook al waren de gegevens die ten grondslag lagen aan deze Baudrillardaanse exercitie altijd waterdicht, toch dient het geen begrijpelijk democratisch doel.

Een van de enige positieve structurele ontwikkelingen in de verkiezingscyclus van 2024 was de onbedoelde ontdekking dat een sterk ingekort campagneseizoen – veroorzaakt door de terugtrekking van Joe Biden uit de race in juli – een maatschappelijke zegen is. Kiezers hebben zichzelf kunnen informeren op een veel verstandiger tijdlijn, en de ondermijnende effecten van oneerlijke campagnereclame, misleidende alarmmeldingen op sociale media en ranzige opiniepeilingen zijn als gevolg daarvan allemaal verminderd. Laten we dus voortbouwen op dit ene bemoedigende precedent: embargo op alle verkiezingen vanaf begin oktober, en de-expertise van het electoraat.