Jack van Poortvliet is hier al eerder geweest.
Twee jaar geleden, toen de Engelse scrumhalf zich onder de palen nestelde, verscheen zijn gezicht op de grote schermen van Twickenham.
De Nieuw-Zeelandse flanker Dalton Papali'i had zojuist zijn pass geplukt en galoppeerde naar binnen om Nieuw-Zeeland een voorsprong van zeven punten te bezorgen.
Deze keer was het een kick. Eben Etzebeth, opdoemend als een wolkenkrabber, was Van Poortvliet aangevallen om Zuid-Afrika een gratis poging te geven en de veelbelovende start van Engeland te doorbreken.
Het zal gevoeld hebben alsof het allemaal zijn schuld was. Dat was het niet.
De aanvallers van Engeland lieten hem onbeschermd en kwetsbaar achter. Marcus Smith, zijn fly-half, kreeg zijn eigen kans om vrij te spelen en vond op dezelfde manier een Zuid-Afrikaanse torso.
En uiteindelijk stapelden de fouten zich op.
Ondanks de onbetwistbare moed en energie van Engeland zijn ze dit najaar voortdurend ondermijnd door fouten. De fundamenten van een veelbelovend team lijken altijd te bezwijken onder hun eigen fouten.
Ze zijn gekomen in alle verschillende wedstrijden, in alle verschillende gedaanten, uit alle geledingen van het team.
Tegen Nieuw-Zeeland waren de gekruiste draden en de onhandige drop-goal-routine tussen Harry Randall en George Ford het duidelijkst.
Tegen Australië was het onvermogen van Engeland om een aftrap veilig te stellen – Joseph-Aukuso Suaalii die Maro Itoje ontwrichtte – bij de laatste actie van cruciaal belang. Maar dat gold ook voor een mislukte zet op het middenveld, waardoor Andrew Kellaway een walk-in kreeg.
Tegen Zuid-Afrika miste Ben Earl een cruciale tackle op Damian de Allende, voordat de vage hoop van Engeland om zich een weg te banen naar een comeback werd verijdeld door Luke Cowan-Dickie's zenuwachtige line-out-worp en Itoje die niet ging en achterin werd betrapt. van een veelbelovende ineenstorting.
Dat zijn individuele momenten, misschien wel de meest in het oog springende. Maar je zou er nog veel meer kunnen kiezen.
Na drie opeenvolgende thuisnederlagen voor het eerst sinds 2006 mag de schijnwerpers zeker niet alleen op Van Poortvliet schijnen.
Het moet zich ook uitstrekken tot de zijlijn om selecties en systemen in zich op te nemen.
