De Zwitserse animator Georges Schwizgebel staat bekend om knutselen ingewikkeld, vormveranderend werken die in elk frame canvaswaardige beelden bieden. Met zijn meeslepende animatie Jeu (2006), wat zich uit het Frans vertaalt als 'spelen' of 'spel', combineert hij een deel van het Concerto voor piano van de Russische componist Sergei Prokofjev Nee 2, Opus 16 (1913) met een reeks sequenties die het postimpressionisme oproepen in hun penseelstreken en rijke tinten, en MC Escher in hun perspectiefveranderende geometrische verkenning. Bewegend tussen herkenbare scènes van concertzalen, musea en parken, en momenten van abstractie, roept het stuk de overweldigende complexiteit en het razendsnelle tempo van het moderne leven op.
