Waar digitale kunst ooit als niche, revolutionair en subversief werd beschouwd, neemt het nu een vrijwel alomtegenwoordige plaats in in onze beeldcultuur. Maar hoe zijn we hier gekomen? Een nieuwe publicatie van de V&A, onder redactie van senior curator van Design en Digital, Corinna Gardner, en curatoren van Digitale Kunst, Pita Arreola en Melanie Lenz, beantwoordt precies dat.
Digitale kunst: jaren zestig – nu is een wervelende tour langs historische en “hedendaagse discoursen over kunst, kunstmatige intelligentie, computeranimatie, simulatie en cybernetica via het historische werk van innovatieve kunstenaars en gerenommeerde hedendaagse beoefenaars”, vertelt Melanie. Voortbouwend op het rijke archief van digitale werken van het V&A, probeerden Melanie en co “de onderling verbonden geschiedenissen te onthullen waaruit het vakgebied is gegroeid”. Ze deden dit door te onderzoeken hoe kunstenaars en denkers elk hebben bijgedragen aan het groeiende web van digitale creativiteit, en dus is de publicatie een broodnodige oproep en reactie tussen verleden en heden, hier en daar.
