Voor één kunstwerk maakt Víctor Arce graag gebruik van meerdere tools. “Troost vindend in complexiteit”, combineert hij vaak verschillende software zoals Photoshop, Illustrator, Blender en After Effects, en experimenteert hij ook met AI – “waarbij hij de vreemde en onvoorspelbare resultaten ervan in mijn voordeel gebruikt”, zegt hij.
Door deze remix manifesteert Víctors werk zich in een even grote verscheidenheid aan outputs en stijlen: kleurrijke grafische scènes beïnvloed door 'digitaal surrealisme', tot door Blender gemaakte objecten en airbrush-bollen, wazige gepixelde vormen en GIF's geïnspireerd door glitch art en de demoscene. Alles in zijn heldere RGB-kleurenpalet willen deze digitale speeltuinen “vreemd, mysterieus en open zijn, en kijkers uitnodigen om de ervaring met hun eigen interpretaties te voltooien”. Ze omarmen ook de visuele talen van digitale storingen en fouten als een soort abstracte kunst.
Tussen het abstracte en buitenaardse is er echter ook het bekende – digitale iconen en symbolen die we allemaal kennen: de map op het bureaublad, de pop-up ‘Afbeelding niet gevonden’, emoji’s, cursors en browservensters – die allemaal rondzweven in zijn magische digitale collages, computerrelikwieën uit de jaren 90 veranderen in iets etherisch. Over wat zijn nostalgische, levendige en glitchy stijl heeft beïnvloed, zegt Victor: „Surrealisme, Vaporwave en de nostalgische toets van retro computing inspireren mij diep en bepalen de sfeer en sfeer van mijn stukken.“ Vervolgens somt hij zijn uiteenlopende inspiratiebronnen op van hackers, grafische kunstenaars en muzikanten, waaronder: de zonsondergangkleurenpaletten van Maria Medem, Cynthia Alfonso's korrelige animaties en David Rudnick's grafisch ontwerp, om er maar een paar te noemen.
