IHet is een van de grootste onrechtvaardigheden in de geschiedenis van videogames die de Sega Saturnus wordt algemeen beschouwd als een mislukking. De console, die op 22 november 1994 in Japan werd gelanceerd, bijna twee weken vóór de PlayStation, wordt voortdurend en pejoratief vergeleken met zijn rivaal. We horen hoe Sony een high-end machinelaser produceerde die gericht was op het produceren van snelle 3D-graphics, terwijl de ingenieurs van Sega op het laatste moment een extra grafische chip aan de Saturnus moesten toevoegen. We lezen dat Sony's Ken Kutaragi de makers een veel gebruiksvriendelijker ontwikkelsysteem heeft geboden. We weten dat Sony de prijs van Sega's machine heeft onderboden en zijn macht als gigant voor consumentenelektronica heeft gebruikt om de financiële klap op te vangen. Dat is allemaal waar, maar wat niet altijd wordt vermeld, zijn het enorme succes van de Japanse Saturn-lancering en de buitengewone erfenis die Sega's 32-bits machine achterliet.
Wat ik me herinner is dit: het tijdschrift Edge berichtte vanuit Akihabara in Tokio, waar de Japanse correspondent buiten het grote computerspelcentrum van Laox in de rij had gestaan om te proberen een van de ongeveer duizend machines te bemachtigen die nog niet door fans waren gereserveerd. Tweeëneenhalf uur later kwam de schrijver met zijn aankoop naar buiten, inclusief een exemplaar van Virtua Fighter, de beste arcade-vechtgame van het jaar. Het was een gelukkige aankoop: overal in de stad raakten de schappen snel leeg. Sega verplaatste die dag een ongekend aantal van 200.000 eenheden.
Ik kwam in september bij Edge als schrijver en bleef daar twee jaar, wat samenviel met het creatieve hoogtepunt van het korte leven van Saturnus. Wat voor mij destijds duidelijk was, en nu nog steeds waar is, is dat Sega's eerste productie op de machine tot de beste behoorde die het decennium te bieden had. Arcade-megahits Sega Rally en Daytona USA bepaalden de agenda voor een nieuw tijdperk van stijlvolle 3D-racers, terwijl Virtua Fighter 2, Fighting Vipers en Last Bronx complexiteit en diepgang brachten in één-op-één vechtgames. Sega's platform-exclusieve titels waren even levendig en baanbrekend: Panzer Dragoon, Nights Into Dreams en Burning Rangers waren fantasierijk en rijkelijk visueel, waarbij bezadigde genres opnieuw werden uitgevonden voor een nieuwe generatie. Maar ik hield ook van de excentrieke experimenten: de speelgoedachtige platformgame Clockwork Knight, de rare, uitzinnige puzzelaar Baku Baku Animal, de zelfbewust gekke Virtua Fighter Kids.
Er wordt vaak gezegd dat het Saturnus ontbrak aan ondersteuning van externe ontwikkelaars, maar dat was in Japan niet het geval. De ervaren shoot 'em up-maker Treasure ontwikkelde twee van zijn grootste titels, Radiant Silvergun en Guardian Heroes, voor de machine. Zelfs nu nog, als je klassieke 2D-shooters wilt spelen, is Saturnus de plek, met Batsugun, Battle Garegga en Darius Gaiden die allemaal als essentieel voor het genre worden beschouwd.
Atlus zette de arcadehit DonPachi om en produceerde de ondergewaardeerde rollenspelavonturen Shin Megami Tensei: Devil Summoner en Princess Crown. Voor horrorfans was er Warp's survivalthriller Enemy Zero, terwijl Capcom een Saturn-port van Resident Evil produceerde met een exclusieve minigame en nieuwe vijanden en outfits. Capcom heeft ook veel van de beste vechtgames uit die tijd op Saturnus gezet, waaronder X-Men: Children of the Atom (oorspronkelijk exclusief voor thuis op het systeem), X-Men vs Street Fighter en Darkstalkers 3.
Sega had ook behoorlijke ondersteuning voor ontwikkelaars in Europa, waar programmeurs die op homecomputers waren opgegroeid ervaring hadden met programmeren in assembleertaal, wat Saturnus ondersteunde (PlayStation had een zeldzamere ontwikkelomgeving, gebaseerd op C). Core Design richtte Tomb Raider oorspronkelijk op de machine (en maakte ook het ten onrechte vergeten actie-avontuur Swagman voor de console); Psygnose bracht WipeOut over; Gremlin produceerde zijn top-down brawler Loaded voor beide consoles. En het in Knutsford gevestigde Traveller's Tales, dat later de Lego-serie zou maken, creëerde samen met Sonic Team de ondergewaardeerde racer Sonic R, wat een prachtige technische showcase was voor de Saturnus, met vloeiende framesnelheden en prachtige transparantie-effecten.
na nieuwsbriefpromotie
De Saturn was op andere manieren innovatief. Saturn Bomberman blijft misschien wel de beste titel in Hudsons explode-'em-up-serie, vooral gezien de ondersteuning voor chaotische wedstrijden voor 10 spelers via twee multitaps. De Saturn was de eerste grote console die online gaming aanbood via zijn Net Link-modem, waardoor spelers al in 1997 via internet konden deelnemen aan onderlinge sessies van Sega Rally Championship en Virtual On. Partytitels om de technologie te ondersteunen waren Shadows of the Tusk, een rollenspel voor het bouwen van decks (jaren voordat het genre mainstream populair werd) dat werd geleverd met een eigen fysiek kaartenpakket. Bovendien versloeg Sega's 3D Control Pad, een analoge controller die speciaal is ontworpen voor Nights Into Dreams, de pad van de Nintendo 64 op de markt met enkele weken.
Er was een tijd – misschien een jaar, misschien zelfs twee – waarin er niets onvermijdelijks was aan de ondergang van Saturnus. Het hield stand en kwam overeen met alles wat Sony en zijn belangrijkste ontwikkelingspartner Namco ermee konden doen. Daytona tegen Ridge Racer, Virtua Fighter tegen Tekken, Virtua Cop tegen Time Crisis. En deze rivaliteit was een absolute zegen voor gamers, waardoor het ontwerp van 3D-games werd gestimuleerd en de technische expertise werd gecreëerd die nodig zou zijn voor de volgende generatie open-wereld 3D-consoletitels. Er is een reden waarom je dertig jaar na de lancering op eBay of gespecialiseerde retro-gamingsites kunt gaan en opgeknapte of aangepaste Saturns te koop kunt vinden – vaak regiovrij, met schakelaars om te schakelen tussen de Europese 50Hz- of NTSC 60Hz-tv-opties – en dat komt omdat de spellen die ik hier heb genoemd nog steeds de moeite waard zijn om te spelen in hun oorspronkelijke formaat, in hun oorspronkelijke thuisland. De Saturnus bleef niet bestaan als apparaat voor massaconsumptie, maar was in veel opzichten een succes. We moeten er meer over praten als we de geschiedenis van videogames bekijken.
