Het nieuws van deze week dat archeologen hebben ontdekte de lang verloren stad Valeriana benadrukt een belangrijk onderdeel van de Maya-samenleving: astronomische observatoria.
Meer dan 6.000 bouwwerken onthulden zichzelf aan een team van archeologen die in 2013 een ecologisch onderzoek van Campeche, Mexico, doorzochten. Dit deel van het schiereiland Yucatán ligt ten noorden van een snelweg waar tot voor kort heel weinig onderzoek is gedaan. Onder de onthullingen bevindt zich een speciale plaats voor ceremonies en zonnekijken.
“Valeriana heeft een druk landschap,” Luke Auld-Thomasarcheoloog aan de Tulane Universiteit en hoofdauteur van het nieuwe onderzoek gepubliceerd Dinsdag in het tijdschrift Antiquity, vertelt Inverse.
Een bovenaanzicht van het onderzochte gebied in Campeche, Mexico. Rechtsboven verschijnen de E-groepstructuren.
Auld-Thomas et al/Oudheid
Dat omvat een ceremoniële ruimte, bestaande uit een paar gebouwen, met een platform noord-zuid georiënteerd en een piramide in het westen. Auld-Thomas zegt dat dit een plek was ‘om de beweging van de zon te bekijken’.
Astronomische locaties zoals deze waren gebruikelijk in de Maya-samenleving. Maar ze waren niet allemaal hetzelfde. Auld-Thomas zegt dat ze verschillend waren qua grootte en varieerden in termen van waar ze naar keken, omdat mensen verschillende data van het jaar markeerden.
Valeriana's piramide en observatieplatform behoren tot een verzameling grote bouwwerken die archeologen de E-Group Assembly noemen.
Archeologen geloven dat de structuren van de E-groep de Maya-samenleving hebben geholpen bij het creëren van een kalender van de seizoenen. Het is waarschijnlijk dat de structuren zo zijn geplaatst gemarkeerd de posities van zonsopgang op de equinoxen en zonnewendes. Het monitoren van hemelbewegingen hielp mensen in hun landbouwbehoeften te voorzien.
Het observatorium verscheen samen met andere klassieke Maya-structuren. Hiertoe behoren dammen en reservoirs, die ook zijn aangelegd zodat mensen de uitdagende omgeving konden overleven.
Hun jaar was opgesplitst in een zeer droog seizoen en een tijd van bijna dagelijkse regenval. En op de lange termijn zou de tijdsduur van het natte of droge seizoen aanzienlijk kunnen veranderen.
Als reactie hierop hebben zij de structuren gebouwd. Archeologisch bewijs toont structuren aan die bodemvocht konden vasthouden toen water schaars was. Ook het bouwen van woningen in het hoogland was populair, zodat mensen droog konden blijven tegen overstromingen als het veel regende.
Valeriana is belangrijk omdat archeologen het kunnen vergelijken met andere populaire Maya-sites, zoals Chichén Itzá of Tikal. Op deze manier kan de verborgen stad ‘een werkelijk prachtig natuurlijk laboratorium bieden voor de manier waarop een samenleving verschillende oplossingen voor dezelfde problemen kan bieden’, zegt Auld-Thomas.
Valeriana is verborgen in het bos en er zijn waarschijnlijk nog veel meer gebouwen te vinden. Het observatorium bevindt zich in wat een binnenstad zou zijn geweest, en deze gebieden lagen meestal midden in de nederzettingen, zegt Auld-Thomas. De structuren van de E-groep bevinden zich in een hoek van het onderzoeksgebied.
Terwijl archeologen het fascinerende culturele erfgoed van veel moderne gemeenschappen in Midden-Amerika, hun reacties op de klimaatverandering en hun nieuwsgierigheid naar wat er in de lucht gebeurde, blijven onderzoeken, wordt het verleden het heden.
