Zijn er ooit filmmakende broers en zussen geweest die zo universeel gedecoreerd waren als de gebroeders Coen?
Toen de Coens halverwege de jaren tachtig op het toneel verschenen, beklommen ze met wonderbaarlijke snelheid de ladder van de grotere entertainmentindustrie, waarbij ze tegen het einde van het decennium van een bescheiden indie-achtergrond naar mainstream-faam opklommen. Door hun kenmerkende doldwaze dialogen te combineren met excentrieke personages en verhalen vol plotwendingen, hebben de Coens bewezen dat ze meer dan capabel zijn in het omgaan met elk genre dat in hun handen valt, of het nu komedie, misdaad, drama of historisch avontuur is.
Van sfeervolle westerns tot cultklassiekers: hier zijn de beste films van de gebroeders Coen tot nu toe, gerangschikt in volgorde van slechtst naar beste.
7. Een serieuze man (2009)
Zonder twijfel de meest onderschatte film van de Coens, Een serieuze man biedt een diepgaande blik op de persoonlijke situatie van een man in de voorsteden van Minnesota in de jaren zestig. Het aanpakken van zulke uiteenlopende kwesties als de orthodoxe religie, huwelijksconflicten, carrièrefrustraties en een steeds groter wordende afstand tussen vervreemde familieleden, Van een serieuze man De gegronde verhaallijn zit niettemin boordevol herkenbare thema's. Donker, grappig en existentieel tot nadenken stemmend: het is een fantastische dramaserie die veel meer aandacht verdient van het reguliere publiek.
6. Bloed eenvoudig (1984)
De debuutpoging van de Coens, Bloed eenvoudig fungeert ook als een van de meest invloedrijke indiedrama's van de jaren tachtig. Samen met het werk van hun goede vriend en tijdgenoot Sam Raimi aan de Kwade Dood serie gebruikten de Coens elke cent van hun versleten budget Bloed eenvoudigwat bijdraagt aan een verrassende neo-noir-thriller van bijna Hitchcockiaanse diepgang en eenvoud. Het mist misschien de fundamentele humor van het latere werk van de Coens, maar veel van de belangrijkste eigenschappen die met de naam van de broers in verband werden gebracht, komen hier duidelijk naar voren (de levendig getekende karakters, het strakke script, de kruisen en dubbele letters). kruisen, enz.).
5. Echte Grit (2010)
Als iemand een remake kon inleveren die de populariteit van het origineel overschaduwde, dan waren het wel de Coens. In de tweede bewerking van de monumentale westerse roman van Charles Portis slaagden de Coens erin een volledig vormgegeven portret van het Oude Westen te creëren met Echte Grittot aan zijn meedogenloze verkenning van grenswet en orde. Een stormachtige John Wayne inruilen voor een al even chagrijnige Jeff Bridges, 2010 Echte Grit is een prachtig westers verhaal dat de werkelijke kosten van wraak uiteenzet.
4. De Grote Lebowski (1998)
In veel opzichten zou je dit nauwkeurig kunnen beschrijven De Grote Lebowski als de definitieve cultfilm. Met legioenen fans, verschillende internationale filmfestivals en zelfs hele religies, De Grote Lebowski heeft een felbegeerde iconische status bereikt waar de meeste regisseurs alleen maar van konden dromen. Door een stoner-komedie in een neo-noir-mysteriefilm te verwerken, luidden de Coens een anarchistische komedie in zoals we die zelden eerder zagen.
3. Fargo (1996)
Tot op de dag van vandaag Fargo is misschien wel de meest universeel herkenbare inzending in de uitgebreide filmografie van de Coens. De film won de prestigieuze Academy Award voor Beste Film tijdens de 69e Oscars en is allang een geliefd onderdeel van de moderne Amerikaanse cinema geworden, waarin donkere komedie perfect wordt gecombineerd met onverwachte plotontwikkelingen. Gesterkt door een scene-stelende Frances McDormand als de voortdurend opgewekte politiechef Marge Gunderson, Fargo is van begin tot eind een buitengewoon plezierige film, met scherpe teksten, slim acteerwerk en een razendsnel tempo.
2. Binnen Llewyn Davis (2013)
We hebben waarschijnlijk allemaal met onze individuele talenten geworsteld en onze respectievelijke vaardigheden beoordeeld terwijl we streven naar onze levenslange dromen voor de toekomst. Maar wat als onze vaardigheden gewoon niet goed genoeg waren om een carrière te rechtvaardigen? Wat als onze capaciteiten ons maar zo ver kunnen brengen? Dat is het simpele maar aangrijpende idee achter het ingenieuze duistere komediedrama van Coens uit 2013: Binnen Llewyn Davis. Losjes gebaseerd op het leven van folkzanger Dave Van Ronk, Binnen Llewyn Davis volgt de hopeloze zoektocht van het titelpersonage naar roem, fortuin en muzikaal succes in Greenwich Village uit de jaren zestig. Het overwinnen van verschillende obstakels in zijn creatieve inspanningen, Binnen Llewyn Davis roept een even vertederend portret op van muzikaal talent als Amadeuseindigend met een verbitterde slotnoot voor de eigenzinnige folkzanger van Oscar Isaac.
1. Geen land voor oude mannen (2007)
Ondanks dat ze bekend stonden om hun indrukwekkende originele scripts, kwam de beste film van de Coens ironisch genoeg voort uit een reeds bestaande roman. Zorgvuldig aangepast van Cormac McCarthy's bestverkochte neo-western met dezelfde naam, Geen land voor oude mannen transponeert op briljante wijze het archetypische westerse verhaal naar het Texas van de jaren zeventig. Door te kiezen voor ingetogen minimalisme in plaats van luchtige dialogen, behielden de Coens vakkundig alle componenten die McCarthy's werk in de eerste plaats zo fantastisch maakten, inclusief de existentiële studie van het lot, het toeval en de aard van het kwaad in de moderne wereld.
