Chris Ware over Richard Scarry


Chris Ware over Richard Scarry

de originele omslagschets voor Richard Scarry's Cars and Trucks en Things That Go

Goed! In de Yale-recensieChris Ware (een van mijn favoriete cartoonisten) schrijft over Richard Scarry (een van mijn favoriete kinderboekenauteurs) en Cars and Trucks and Things That Go (een van mijn favoriete boeken).

Dit jaar is het de vijftigste verjaardag van Scarry's Cars and Trucks and Things That Go uit 1974, wat mij een herdenking lijkt die ballyhoo waardig is, vooral nu ik, als vader, zoveel tijd heb besteed aan het heen en weer vervoeren van mijn eigen dochter. school- en verjaardagsfeestjes in verschillende auto's, dat gaat meestal goed. (Ik heb in mijn leven vijf auto's gehad, allemaal goedkoop, waarvan er één rookte en de bestuurdersdeur gesloten moest houden met een bungeekoord dat aan de tegenoverliggende armsteun was gehaakt en over zowel de bestuurder als de passagier was gespannen. Wat kan ik doen? zeg? Ik was een jonge cartoonist met een budget voor een cartoonist.)

In tegenstelling tot die budgetvoertuigen is de nieuwe luxe Penguin Random House-jubileumeditie van Cars and Trucks and Things That Go echter rijkelijk goed gemaakt, aandachtig herdrukt met scherpe zwarte lijnen en warme, rijke aquarellen. Het bevat een bijzonder levendig nawoord van Scarry's zoon Huck, waarin hij, in taal die zelfs een kind kan begrijpen, uitlegt hoe zijn vader het boek schreef en tekende, en een hint gaf over hoe het was om op te groeien als de zoon van misschien wel 's werelds meest populaire en succesvolle kinderboekenauteur.

Lezer, ik heb nog nooit zo snel op “kopen” geklikt als toen de 50-jarig jubileumversie bestellen van Cars and Trucks en Things That Go — Ik kijk er erg naar uit om een ​​kijkje achter de schermen te nemen. Maar lees ook vooral Het hele stuk van Ware…het is een inspirerende recensie van Scarry’s carrière en impact en bevat allerlei kleine observaties zoals deze:

(Lowly was misschien wel het eerste dierenpersonage uit een kinderboek met een echte knipoog naar de ADA en de mythe van de ‘handicap’, en laat zijn lineaire vorm vrolijk werken op allerlei inspirerende en ontwapenend ontroerende manieren.)

En:

Maar hoe meer je naar zijn werk kijkt, hoe meer je ziet hoe de dagelijkse Europese boodschappenreis, de wandeling naar een nabijgelegen winkel of ambachtsgilde, het kleine appelautootje dat geschikt is voor een worm, geen deel uitmaken van de alles-in-één-uitbarsting. -het zelf-olie-voor-al-aangedreven-vrij-voor-al waar Amerika eind jaren zestig op afstormde.



Source link