Brothership' is een goede RPG begraven onder te veel onzin

Voor een schattige RPG, Mario & Luigi: Broederschap (uit 7 november) er staat veel druk op. Het is de eerste nieuwe vermelding in de Mario & Luigi subserie sinds de oorspronkelijke ontwikkelaar AlphaDream heeft in 2019 faillissement aangevraagd. Het stapt ook in de rol van Nintendo'S vlaggenschip Mario RPGnu hun andere grote rollenspelserie, Papieren Marioheeft het genre volledig verlaten.

Gelukkig, Broederschap gaat de uitdaging aan. Het is een van de beste pogingen van Nintendo om een Mario-RPG maar toch dankzij slimme evoluties van de verhalen en gevechten van de serie.

Maar spelers zullen moeten werken om het genie ervan te zien ontvouwen, zoals Broederschap houdt de meeste van zijn beste aspecten achter tijdens de openingstijden. Zowel critici als fans hebben de jaren 2013 gefilterd Mario & Luigi: Dreamteam vanwege de saaie proloog, gevuld met tutorials die veel te lang duurden. Broederschap Er zijn weinig tutorials die de eerste fase van het avontuur verstoppen, maar verder gebeurt er verder weinig opmerkelijks.

Dingen in orde krijgen

Het verhaal begint met Mario en Luigi die hun dag doorbrengen, wanneer Luigi een zwerm bijen uitlokt. Mario redt zijn broer, en de twee delen een warme omhelzing. Het is een schattige en ontroerende scène en een welkome nieuwe richting voor een serie die vanwege zijn humor vaak afhankelijk is van hatelijke of wrede opmerkingen richting Luigi. De kracht van hun verbinding veroorzaakt een onverwachte reactie in de lucht die het duo meetrekt naar een andere wereld genaamd Concordia.

Alles is echter verre van goed in Concordia. Een mysterieuze kracht viel de Uni-Tree aan, een plant die elk deel van het land fysiek bij elkaar hield, en nu leeft iedereen op geïsoleerde eilanden, afgesneden van het verbreden van hun horizon en het ontmoeten van nieuwe mensen. Het is de taak van Mario en Luigi om elk eiland opnieuw met elkaar te verbinden en de Grote Vuurtorens te herstellen, bakens die mensen over het hele land samenbrengen.

Het is een leuke opzet, maar het duurt vijf tot acht uur voordat het klaar is Broederschap gaat eindelijk open en begint er iets mee te doen. Personages met de potentie om interessant te zijn, verschijnen even op het toneel en worden snel vergeten als de broers verder gaan met een andere taak. De vijandelijke variatie is schaars op de eerste paar eilanden, en Mario en Luigi hebben een beperkt aantal vaardigheden om in de strijd te gebruiken. Gevechten worden daardoor snel repetitief, en verkenning voelt hoogdravend en onbelonend.

Broederschap weet zelfs dat er tempoproblemen zijn. Aanvankelijk bevaart Shipshape Island, het drijvende hoofdkwartier van het team, de zeeën in een pijnlijk langzaam tempo. Als u een eiland of interessante plaats mist, moet u een volle minuut of langer wachten totdat Shipshape de stroming omzeilt en het weer in beeld brengt. Vlak voordat de eerste Grote Vuurtoren wordt aangepakt – ongeveer acht uur nadat het spel begint – bedenkt een Toad-duo een manier om het schip zo snel te laten bewegen dat het zelfs een langdurig stroomcircuit in minder dan 10 seconden voltooit.

Er is geen prestatie of mijlpaal die versneld reizen of andere belangrijke nieuwe vaardigheden ontgrendelt die de levenskwaliteit van het spel beïnvloeden; Broederschap deelt ze willekeurig uit nadat ze spelers een tijdje hebben laten lijden.

Na het eerste grote baasgevecht, Broederschap egaliseert zichzelf en begint zijn ideeën effectiever over te brengen. In een wereld waar iedereen de vorm heeft van een stekker en waar overal met het woord ‘verbinding’ wordt gespeeld, is het niet verrassend dat eenheid BroederschapHet grote idee van het spel, maar de richtingen die de game inslaat om dat thema naar voren te brengen zijn verrassend.

Een vreemde cast

In een vroeg geval besluit een boze, eenzame pestkop om uit machteloze woede kunstwerken kapot te maken. Een tante die vroeger voor hem zorgde, vertelt hem dat als hij wil dat mensen hem leuk vinden, hij moet proberen ze gelukkig te maken – voordat hij hem met een ‘harde liefdesaanval’ in een baan om de aarde brengt. Terzijde, de twijfelachtige opvoedingsmethoden, het punt hier en overal Broederschap is dat harmonie werk vergt. Je gelukkig en heel voelen houdt in dat je zowel aan de behoeften van anderen als aan die van jezelf denkt, en in een ideale samenleving is er geen ruimte voor pestkoppen die daar recht op hebben.

Het idee is niet nieuw, maar wat opmerkelijk is, is dat een Mario-game dat wel heeft iets te zeggen over iets. De meeste Mario-RPG's – zelfs verhaalzware zoals Super papieren Mario – zijn op zichzelf staand en oppervlakkig, zonder poging tot nadenken en met weinig ideeën die je buiten het spel kunt toepassen. En dat is prima! In een tijd waarin alles wat in het echte leven zelfs maar de harmonie benadert, als een verre herinnering voelt, is het gewoon verfrissend om een ​​herkenbaar icoon uit de popcultuur voor de verandering eens buiten de grenzen van hun fantasie te zien stappen.

De vreemde personages Mario en Luigi ontmoeten elkaar en de rollen die ze spelen helpen BroederschapDe boodschap van de game voelt persoonlijker aan, dankzij een van de grootste veranderingen in de game Mario & Luigi serie. Voorheen speelden ondersteunende personages slechts een ondergeschikte rol, en NPC's bestonden meestal alleen maar om grappige grapjes te maken en weer in de vergetelheid te raken. Broederschap neemt een nieuwe stijl aan waarin personages hun eigen verhalen hebben die in de loop van de tijd groeien en evolueren.

Enkele verhalen zijn dwaas, zoals een middenmanager uit de stad die een nieuw doel in het leven moet vinden – dagelijkse spabezoeken – nadat zijn baas hem heeft vervangen. Velen zijn echter diepgaander, waaronder een die een jonge zeeman volgt die zijn vader probeert te redden en zonder hem op eigen benen leert staan. Natuurlijk zijn sommige gewoon raar, zoals de Grampy Turnips, kleine oude groentemannetjes die in de grond zijn geplant en die doorkletsen met ongevraagd advies dat af en toe nuttig is en meestal aan het twijfelen is.

Een gebrek aan wereldse variatie

Wat de aard van hun verhalen ook is, het ondernemen van speurtochten voor deze personages stuurt Mario en Luigi terug naar eilanden die ze al hebben bezocht, om nieuwe gebieden te verkennen, verborgen schatten te vinden of specifieke vijanden te verslaan. Broederschap heeft die stimulans nodig om met elke locatie in zee te gaan, aangezien het daadwerkelijke levelontwerp een van de zwakste punten is.

Vorig Mario & Luigi games bouwden uitgebreide puzzels in elke locatie die afhankelijk waren van het opsplitsen van het duo en het gebruik van Bros. Moves – acties die Mario en Luigi alleen samen kunnen voltooien – op creatieve manieren om obstakels te overwinnen. Broederschap gaat hier anders mee om, maar voelt zich beperkt doordat hij enkele tradities van de serie moet volgen. De bewegingen van Bros. omvatten deze keer het gooien van vuurballen of het zo snel ronddraaien dat de twee even in de lucht kunnen zweven, en ze worden zelden op inventieve manieren gebruikt.

In plaats van, Broederschap vertrouwt op locatiespecifieke puzzels, zoals het manipuleren van wijnstokken in een regenwoud om afgesloten gebieden te bereiken, het voltooien van een geheugenpuzzel om bloemen te laten bloeien, of, in één geval, Luigi in een ton stoppen en hem als dekking gebruiken tijdens een stealth-missie .

Hoe Broederschap deze ideeën implementeert, is vaak inconsistent. Voor ieder eiland met een creatieve opzet, Broederschap voegt er een toe met eenvoudige springuitdagingen of een reeks gaten waar je overheen kunt draaien. De visuele verscheidenheid van de meeste eilanden zorgt ervoor dat het verkennen niet te saai wordt, vooral daarna Broederschap laat Mario en Luigi nieuwe zeeën betreden en doorbreekt de gebruikelijke Nintendo-wereldontwerpen – ijs, woestijn, lava – met blitse amusementscentra en drukke toeristische bestemmingen. Maar vergeleken met de hoogtepunten van eerdere inzendingen zoals Partners in de tijd (2005) en Het inside-verhaal van Bowser (2009) is het algehele puzzelontwerp nog steeds een teleurstelling.

Zelfs als het uitvoeren van handelingen zelf saai kan zijn, Broederschap behoudt nog steeds een gevoel van plezier met zijn uiterlijk. De eerste volledig 3D Mario & Luigi game, het heeft personagemodellen op grotere schaal die expressiever zijn dan ooit tevoren. Het resultaat is een van de meest levendige animaties in een Nintendo-game, zelfs volgens de hoge normen van recente games zoals Super Mario. Broers Wonder (2023).

Een verrassend complexe strategische kern

Voor een van hun bewegingen omhelzen Mario en Luigi elkaar en lopen rond alsof ze op het punt staan ​​een tango te dansen. Standaardaanvallen in gevechten vereisen meerdere druk op de knop, waarbij elke invoer een dramatische actie begeleidt. Wanneer Mario zijn hamer opheft, kan Luigi er van onderaf op slaan en Mario met een salto tegen een vijand aansturen om extra schade aan te richten met slapstick-vreugde. Het is af en toe de moeite waard om aanvalsaanwijzingen te verpesten, alleen maar om de geschokte reacties van het paar te zien als het allemaal misgaat.

Dat de broers een aanval kunnen verpesten en in de meeste gevechten weinig gevolgen ondervinden, zou erop kunnen wijzen Broederschap is te simpel. Gevechten met standaardvijanden brengen vaak weinig uitdaging met zich mee vergeleken met zoiets Metafoor: ReFantazio's gevechten, maar strijden erin Broederschap geef prioriteit aan een goede timing boven brute kracht: druk op de juiste knoppen op het juiste moment om extra schade aan te richten, je te beschermen tegen de aanval van een vijand of een counter te lanceren.

De meeste vijanden hebben unieke en gevarieerde aanvalspatronen die meer aandacht vergen dan eerdere games in de serie om te verslaan. Het is essentieel om hun wegen te leren kennen en een perfecte counter te landen, vooral in eindbaasgevechten, waar gevaarlijke vijanden vaak meerdere opeenvolgende beurten krijgen en de beurtvolgorde van het team kunnen onderbreken.

Op hun best zijn veel van de ontmoetingen in Broederschap zijn de meest memorabele in de serie. Luigi Logic – momenten waarop Luigi onafhankelijk van Mario onorthodoxe oplossingen bedenkt – komen voor in sommige van deze gevechten, waarbij Luigi een beurt kan besteden aan een gedurfde aanval die, met de juiste timing, de vijand verdooft en ervoor zorgt dat hij zwaardere schade oploopt. daarna een volledige beurt.

Het kiezen van deze bewegingen lijkt in theorie de voor de hand liggende keuze, maar baasgevechten vereisen een zorgvuldige beoordeling voordat je een strategie kiest. Het overslaan van genezing of ondersteuning ten gunste van een agressieve aanpak kan een ontmoeting snel beëindigen of volledig verpesten als je een knopprompt mist – niet ideaal, gezien hoe lang en complex deze gevechten vaak zijn.

Met de vele verfijningen die zijn aangebracht aan de Mario & Luigi serie met Broederschap's gevechten is het resultaat een van de meer vermakelijke (zij het gekke) vechtsystemen in het genre – zodra het eindelijk op gang komt. De game als geheel heeft een aantal prachtige thema's, sequenties en mechanica om te laten zien, maar het duurt veel te lang om daar te komen.

Maar voor spelers die bereid zijn het vol te houden door meerdere uren aan wieldraaien te besteden, Broederschap wordt uiteindelijk een van de beste Mario RPG's tot nu toe.

Mario & Luigi: Broederschap wordt op 7 november gelanceerd voor de Nintendo Switch.