Gezinsverantwoordelijkheden hebben mij de afgelopen weken veel onderweg gemaakt, waarbij ik over de snelwegen en zijwegen van Amerika reisde. Dit land – mijn land, jouw land – is aan het veranderen.
Op een prominent punt langs de Interstate 81 in West Virginia zag ik bijvoorbeeld een enorm spandoek, misschien wel 9 bij 15 meter, het soort extra grote, onmogelijk te missen vlag die je soms boven een autodealer ziet hangen, maar deze keer zwevend boven een vuurwerkzaak.
Op een diepblauw veld staat in grote, goed zichtbare witte letters ‘F… Biden’, maar de letters zelf spellen het expliciet en laten niets aan de verbeelding van de lezer over.
We hebben een taal die rijk is aan manieren om politieke oppositie uit te drukken; zoiets eenvoudigs als een ‘Trump-Vance’-vlag zou een soortgelijke boodschap hebben verzonden. Het anti-Biden-sentiment van de vlag is echter niet het echte punt.
Het punt van de verklaring is de grofheid, de vulgariteit ervan. Het punt is dat de normen en regels die ons ooit tot een beschaafde samenleving hebben gemaakt, niet langer geldig zijn, niet langer gerespecteerd worden, en als het je niet bevalt, dan zou de eigenaar je waarschijnlijk weer verwijzen naar de vlag die prominent langs een drukke straat wappert. stuk snelweg, waar dagelijks duizenden kinderen, ouders en grootouders passeren.
Jij ook, zou zijn houding zijn.
Tien jaar geleden zou zo’n stunt ondenkbaar zijn geweest, maar er is in die jaren veel gebeurd. Het gemeenschapsgevoel dat ooit een dergelijke publieke vulgariteit onaanvaardbaar zou hebben gemaakt, heeft niet langer enige macht. Het respect voor medeburgers, voor fatsoen, bestaat niet meer.
‘De betere engelen van onze natuur’ waar Abraham Lincoln ooit een beroep op deed, hebben uit frustratie hun witte gewaden en vleugels opgegeven.
Het doel is niet om Amerika weer groot te maken. Het is bedoeld om het Amerika zoals we het hebben gekend te breken en het opnieuw te maken tot iets dat het nooit is geweest en nooit zou moeten zijn. In dit vervangende Amerika zijn verkiezingen geweldig als je ze wint, maar wegwerpbaar als je ze niet wint.
De Grondwet is heilig, behalve wanneer Donald Trump wil dat deze wordt beëindigd.
Immigranten zijn, in de woorden van Trump, ‘ongedierte’ dat ‘het bloed van ons land vergiftigt’.
Politieke tegenstanders zijn, om Trump opnieuw te citeren, ‘de vijand van binnenuit’, een vijand die volgens hem gevaarlijker is voor het land dan Rusland of China en dus een eerlijk spel is om door het Amerikaanse leger te worden neergeslagen.
Bij Trump-bijeenkomsten verkopen officiële verkopers overhemden en hoeden, waarbij Kamala Harris een ‘ho’ wordt genoemd; sommige mensen kleden hun kinderen trots in die kleding. Een advertentie op sociale media, gesponsord door Elon Musk’s America PAC, waarschuwt “Kijk discretie geadviseerd”, en zegt vervolgens:
“Kamala Harris is een C-woord. Dat heb je goed gehoord. Een groot C-woord.”
Verderop in de advertentie wordt geprobeerd uit te leggen dat het C-woord ‘communist’ is, maar als het uw bedoeling is Harris een communist te noemen, kunt u haar ook rechtstreeks zo noemen. De echte boodschap van de advertentie is dat Harris dat andere C-woord is, en dat het oké is om dat te denken en te zeggen.
Tijdens een Trump-bijeenkomst op zondag in New York City viel een ‘komiek’, ingehuurd en doorgelicht door de campagne, Puerto Rico, een Amerikaans grondgebied, aan als ‘een drijvend eiland van afval’. Hij zei dat zwarte Amerikanen watermeloenen snijden, en geen pompoenen, voor Halloween, en dat Latino's 'graag baby's maken. Er is geen sprake van uittrekken. Ze komen naar binnen, net zoals ze dat met ons land doen.”
De campagne probeerde later afstand te nemen van dergelijke opmerkingen, maar de ‘komiek’ in kwestie is berucht vanwege dat soort ‘humor’. Hij werd aangenomen vanwege, en niet ondanks, zijn racistische tactiek. Het was gepland.
En uiteraard is de toon bovenaan gezet. In zijn eigen toespraak waarschuwde Trump ervoor dat ‘veel immigranten uit de Congolese gevangenissen komen’, een bewering die hij uit het niets heeft verzonnen omdat hij hierdoor blanke mensen bang kan maken met het woord ‘Congo’. De Verenigde Staten, zo heeft hij de laatste tijd ook gezegd, zijn de ‘vuilnisbak van de wereld’ geworden, de plaats waar de wereld haar menselijke afval naartoe stuurt.
Denk daar eens over na. Wij, de Verenigde Staten van Amerika, zijn van smeltkroes naar vuilnisbak gegaan. En zoals we uit de geschiedenis hebben gezien: zodra het oké is om mensen ‘ongedierte’ en ‘vuilnis’ te noemen, wordt het ook oké om ze als ongedierte en afval te behandelen.
Woorden worden daden.
Dit zijn geen verkiezingen over beleid. Dit zijn verkiezingen over wie we zijn als land, als volk. Het is een verkiezing waarbij we datgene eren of verwerpen waarvan we ooit dachten dat het het beste aan ons was, wat uniek aan ons was.
We bewegen ons in een spiraal richting een Amerika dat eerdere generaties, zowel conservatief als liberaal, met afschuw zou hebben geschokt. En onze laatste, beste hoop om die spiraal te stoppen komt op 5 november.
JIJ MAAKT ONS WERK MOGELIJK.
