Vice-president Kamala Harris wel geprojecteerd te verliezen de presidentsverkiezingen, een verbluffend resultaat voor miljoenen Amerikanen die hadden gehoopt de eerste vrouw tot president te kiezen.
De nederlaag van Harris volgt op een ingekorte en ongebruikelijke campagne die haar nog iets meer dan honderd dagen de tijd gaf om haar zaak voor het Amerikaanse volk te bepleiten, tegen een rivaal die zijn greep op de Republikeinse Partij al lang had verstevigd. Harris beloofde de Amerikanen een einde te maken aan de chaos en verdeeldheid die volgens haar de natie hebben geteisterd, en pleitte voor een ‘kanseconomie’, reproductieve vrijheid en een robuust staand leger om de mondiale onrust tot bedaren te brengen. In de laatste weken van de campagne verhoogde Harris haar oproepen aan de kiezers, gericht op de dreigingen die een tweede presidentschap van Trump zou opleveren, waarbij ze de waarschuwingen benadrukte van veel mensen die met hem hadden samengewerkt.
Aan de top van de Democratische lijst schreef Harris geschiedenis als de eerste gekleurde vrouw die de presidentskandidaat van een grote partij werd. De campagne van Harris begon toen president Joe Biden eind juli uit de race stapte, drie weken nadat zijn haperende debat tegen Trump de zorgen over zijn leeftijd deed toenemen. Zelfs toen de roep om Biden om een stap opzij te zetten steeds luider werd, was de nominatie van Harris verre van verzekerd en bleef het vooruitzicht op een open conventie op tafel liggen. Dat veranderde allemaal snel: binnen enkele uren na zijn vertrek steunde Biden Harris en binnen korte tijd stonden de machtigste figuren van de partij, zelfs degenen met presidentiële ambities, achter haar.
In minder dan een maand had Harris een running mate uitgekozen, de gouverneur van Minnesota, Tim Walz, en een campagneapparaat gebouwd dat een enorme uitdaging voor Trump vormde.
Rond haar campagne ontstond een robuust grassroots-netwerk, dat namens haar organiseerde en geld inzamelde. Op de avond van Bidens vertrek en goedkeuring, Winnen met zwarte vrouwen hield een Zoom-oproep en brak alle records voor Zoom-bezoek en fondsenwerving op het platform: 44.000 zwarte vrouwen namen deel aan de oproep en haalden $ 1,8 miljoen op. A serie van andere Zoom-oproepen die in zijn kielzog ontstonden, inclusief Blanke vrouwen voor Harrisdie 164.000 bezoekers opleverde en in 24 uur 8,5 miljoen dollar ophaalde. Andere groepen volgden dit voorbeeld en organiseerden zich rond alles, van etniciteit (zoals Latinas voor Harris) tot levensonderhoud (Broadway voor Harris).
Hoewel haar kandidatuur op een zeer ongebruikelijke manier tot stand kwam, bleef het ongekende primeurs opleveren: de eerste gekleurde vrouw genomineerde van een grote politieke partij, het meeste geld ingezameld via Zoom en, het meest opvallend, meeste geld opgehaald – periode. De Harris-campagne heeft in haar veertien weken durende bestaan ruim 1 miljard dollar opgehaald – een record voor welke campagne dan ook ooit.
De overwinning van Trump woog zwaar op de Democraten die links moesten rekenen met de manier waarop de frequente aanvallen van de voormalige reality-tv-ster op immigranten, vrouwen, de media en het idee van democratie er niet in slaagden door te dringen tot het electoraat.
Trump is veroordeeld voor 34 misdrijven en wordt geconfronteerd met minstens twee andere strafzaken, hoewel hun toekomst nu in het geding is. Hij is ook schuldig bevonden aan aanranding, smaad en bedrijfsfraude.
In een bepalend momentTrumps langstzittende stafchef, John Kelly, zei publiekelijk dat hij zich zorgen maakte over de mogelijkheid van een tweede presidentschap van Trump. Hij zei dat de voormalige president voldoet aan de definitie van een fascist en had geprobeerd het leger in te zetten tegen binnenlandse doelen. Een ander voormalig lid van de regering-Trump zei dat Trump de militaire generaals van de voormalige nazi-leider Adolf Hitler had geprezen voor hun tact bij het uitvoeren van genocide. Weinig kiezers leken ontroerd door deze opmerkingen.
-
Projectie van Decision Desk:
Een aantal prominente Republikeinen – waaronder voormalig vertegenwoordiger Liz Cheney en haar vader, voormalig vice-president Dick Cheney – steunde Harris, die hartstochtelijk sprak over de wens om “land boven partij” voorrang te geven om de manier te confronteren waarop Trumpiaanse idealen de partij van Ronald Reagan hadden ingehaald. Tijdens hun campagne hebben Cheney en andere Republikeinen de kiezers benaderd en hen gevraagd de principes van het conservatisme niet uit het oog te verliezen en het bewustzijn te vergroten van de manier waarop de kandidatuur van Trump een investering in een kleine overheid en het naleven van normen afkeurde.
Tijdens de campagne maakte Harris het woord vrijheid het rode draad van haar kandidatuur: vrijheid om beslissingen te nemen over reproductieve gezondheidszorg, vrijheid van wapengeweld, vrijheid om een beter leven op te bouwen voor uzelf en uw gezin.
Met dit woord probeerde Harris op moedige en onbeschaamde wijze aanspraak te maken op het idee van patriottisme zelf, door een alternatieve keuze te bieden aan Amerikanen die trots waren op hun land, maar de aanval op de democratische normen die door de herhaalde kandidatuur van Trump werd veroorzaakt, afkeurde.
In haar eerste campagneadvertentie, getiteld ‘Freedom’, die zich afspeelt tegen het gelijknamige nummer van Beyoncé, vertelt Harris wat er op het spel staat voor haar kandidatuur: ‘Bij deze verkiezingen worden we allemaal geconfronteerd met een vraag: in wat voor soort land willen we leven? ? Er zijn mensen die vinden dat we een land van chaos, angst en haat moeten zijn, maar wij kiezen voor iets anders. Wij kiezen voor vrijheid.”
Het woord werd een vast onderdeel van borden en spandoeken die het podium flankeerden bij campagne-evenementen en de discussies over beleidsvoorstellen over alles van abortus tot veiligheid van wapens aan stemrecht. Op de Democratische Nationale Conventie (DNC) eind augustus Harris verdubbelde en verdrievoudigde op dit thema – iets waar progressieve coalitiegroepen ook snel op inhakten, door zich te organiseren om te praten over de manieren waarop zoveel van de kwesties van de verkiezingen, van LGBTQ+-rechten naar IVF-beschermingenzijn allemaal met elkaar verbonden door een gemeenschappelijke aanval op de individuele vrijheid.
Bij de eerste presidentsverkiezingen sinds de val van Roe v. Wade en het einde van een grondwettelijke garantie van abortusrechten werd veel aandacht besteed aan wat het voelde om een vrouw in Amerika te zijn die geconfronteerd werd met de realiteit van een juridisch landschap waarin zij vandaag de dag minder rechten dan een generatie geleden. Trump veranderde gedurende deze cyclus zijn persoonlijke standpunt over abortus, waarbij hij doorgaans in gebreke bleef bij het standpunt dat de meeste Amerikanen abortusrechten terug wilden zien aan de staten, iets wat niet werd ondersteund door opiniepeilingen. Een onderstroom van verontwaardiging en angst voedde een groot deel van deze cyclus, waarbij vrouwen verhalen deelden over momenten waarop hun leven in groot gevaar verkeerde als gevolg van zwangerschapscomplicaties waarvan de behandelingsmogelijkheden beperkt zijn sinds de uitspraak van het Dobbs v. Jackson Women's Health Center in 2022.
Degenen die dicht bij Harris staan, zeggen dat het vrijheidskader bedoeld was om gematigden en onafhankelijke mensen aan te spreken die gedesillusioneerd waren door Trump. traditionele Republikeinen die het niet eens waren met Trump of van streek waren de opstand van 6 januari 2021 of einde van de federale abortusrechten.
Tijdens het laatste deel van de campagne deed Harris een beroep op kiezers die de partijdigheid en verdeeldheid wilden overwinnen die de Amerikaanse politiek de laatste tijd hebben overweldigd. Harris vestigde de aandacht op de manier waarop Trump zijn politieke vijanden ‘de vijand binnenin’ noemde. In haar “slotargument” toespraakZe legde uit dat ze een president zou zijn voor alle Amerikanen, zelfs voor degenen die niet op haar stemden, en dat ze de inbreng zou zoeken van mensen die het daar niet mee eens zijn, onder meer door een Republikein in haar kabinet te benoemen. Harris, die zei dat ze aan de macht zou komen met een ‘to-do-lijst’ en niet met een ‘vijandenlijst’, heeft beloofd vanaf het begin van haar campagne een ‘kanseneconomie’ op te bouwen. Ze is ten huwelijk gevraagd uitbreiding van de kinderkortingwaardoor meer Amerikanen een weg kunnen vinden eigenwoningbezitwaardoor de last wordt verlicht gezinsverzorgers en het aanpakken van prijsopdrijving en de hebzucht van bedrijven om de prijzen te verlagen.
“Amerika wordt al te lang verteerd door te veel verdeeldheid, chaos en wederzijds wantrouwen, en het kan dan gemakkelijk zijn om een simpele waarheid te vergeten: het hoeft niet zo te zijn,” zei Harris.
Ze faalde in het opbouwen van een coalitie van kiezers die het daarmee eens waren, en wordt nu toegevoegd aan de lijst van vrouwen die hebben geprobeerd, en er niet in zijn geslaagd, de eerste vrouwelijke president van Amerika te worden.