Het project werd aangewakkerd door de schokkende uitslag van de verkiezingen van 2016, toen Donald Trump Hillary Clinton versloeg en de 45e president van de VS werd. “Ik zag de behoefte aan meer linkse geschiedenissen, en ik was klaar om te beginnen”, zegt ze. In het boek worden familiefoto's gecombineerd met artefacten zoals dagboeken, folders, posters en FBI-bewakingsdossiers – documenten die ze ontdekte, weggestopt en stof aan het verzamelen op de zolder van haar ouders.
Alice's eigen foto's tonen eenvoudige, alledaagse momenten: familiebarbecues, kinderen die in de tuin spelen, zwemmen in de kreek. Deze mix van intieme momentopnames en krachtige politieke memorabilia schetst een levendig beeld van niet alleen de strijd van haar ouders, maar ook van haar eigen opvoeding binnen een activistisch gezin. Dat was in veel opzichten gewoon.
Radicalen zoals haar ouders geloofden dat een andere wereld mogelijk was, maar de mainstream-verslagen van hun beweging hebben de neiging zich te concentreren op verzuurde utopische idealen, charismatische leiders en de donkere kant van de tegencultuur. Moeilijke tijden zijn strijdtijden biedt een uitgebreider en genuanceerd verslag. Het boek legt zowel de strikte idealen als de prachtige visies van gedeelde arbeid, rechtvaardigheid en gelijkheid vast die het gezinsleven van Alice vormden. Persoonlijke spullen onthullen niet alleen het optimisme van haar ouders, maar ook hun liefde, loyaliteit en humor. Via haar werk denkt Alice na over de vraag of ze aan deze normen kan voldoen, waarbij ze afweegt welke elementen van de idealen van haar ouders ze moet omarmen of opzij moet zetten.
“Het was een uitdaging om de druk en angst die ik als kind voelde, te bekijken en te verwoorden. Maar ik voelde me ook erg trots op en verbonden met mijn ouders vanwege het werk dat ze hebben gedaan”, zegt ze. “Sommige mensen krijgen misschien een beter begrip van de wisselwerking tussen politieke actie en psychologische perspectieven,” zegt ze, “andere mensen raken misschien enthousiast over het anarchocommunisme – en dat is ook goed.”
