Hoewel het geen schande zou zijn om de naam Alex Partridge, Alex Finch of Alex Crow te gebruiken, speelde het lot een blindere rol bij het benoemen Alex Eagle. Adelaars zijn symbolen van macht sinds de Babylonische tijd en worden vereerd vanwege hun onafhankelijkheid en kracht – passende omschrijvingen voor een ontwerper, detailhandelaar, interieurgoeroe, kunstverzamelaar en curator wiens formidabele spanwijdte op magistrale wijze de leiding heeft over de creatieve scene van Londen.
Dat is allemaal een metafoorrijke manier om te zeggen dat Alex Eagle belangrijk is. Hoe kun je vrienden winnen en mensen beïnvloeden? Zij had het boek kunnen schrijven.
In haar zoektocht naar het verzamelen van dingen – objecten, ervaringen, mensen – begon Eagle, geboren in Chiswick, West-Londen, jong. “Mijn moeder zegt dat ze zich herinnert dat ik op de speelplaats was toen ik ongeveer drie jaar oud was en ik al die kinderen van verschillende leeftijden bij elkaar verzamelde”, lacht ze. “Ik wilde ze allemaal bij elkaar hebben, maar ze zei dat ik, toen ik ze daar eenmaal had, geen idee had wat ik ermee moest doen.” Op 41-jarige leeftijd brengt ze nog steeds mensen bij elkaar, maar nu weet ze precies wat ze ermee moet doen. “Ze is een van de meest verbonden mensen in Londen”, zegt een vriendin bewonderend. “Als je op zoek bent naar een Tibetaanse monnik met een bijbaan in reiki die ook als oppas kan fungeren, dan is Alex jouw meisje. Ik heb ooit gezegd dat ik rugpijn had. Ze had me de gegevens van haar osteopaat gemaild voordat ik mijn zin had afgemaakt.'
Hoewel haar contacten de groten, de machtigen en de goede mensen omvatten, is Eagle persoonlijk bijna opzettelijk bescheiden, gekleed in vintage jeans, uitverkocht Bode x Nike-sneakers en een oversized overhemd dat net laag genoeg was losgeknoopt om een zwarte kanten cami te onthullen. Als ze make-up draagt, is dit het beste gezicht zonder make-up dat ik ooit heb gezien. Het hele ding is een buiging, maar net als een hondenfluit is het alleen een buiging voor degenen die de moeite waard zijn om naar te buigen. Net als haar sieraden (zeldzame vondsten en verschrikkelijk duur) is Eagle de Londense belichaming van stille luxe, tot aan haar toe. Margaux tas.
van links: Miu Miu, Prada
Ze zegt dat ze altijd gereden is. “Ik weet nog dat ik zei dat ik redacteur wilde worden van Mode toen ik heel klein was en mijn ooms en tantes me uitlachten. Ik was woedend! Waarom is dat grappig? Het is gemakkelijk om auto te rijden als je vrij duidelijk weet wat je wilt doen. Je kunt het visualiseren. Maar het bleef een worsteling. Ik heb jarenlang gratis gewerkt. Ik heb eeuwenlang onderaan de stapel gestaan.”
Na een tijdje in modebladen en in PR te hebben gewerkt, opende ze in 2014 haar eerste lifestyleboetiek, Alex Eagle Studio, in Chelsea's Walton Street, waar ze snel ontgroeide en verhuisde naar een grotere ruimte aan Lexington Street in Soho. Sindsdien heeft ze een dameskledingcollectie gelanceerd, een op maat gemaakte kostuumservice, een ontwerpstudio (Eagle & Hodges, in samenwerking met haar oudste schoolvriend Sophie Hodges), talrijke samenwerkingen (PantherellaSwaine Londen, Huis Labiche) en The Store X, een conceptwinkel met buitenposten in Soho House Berlin, Soho Farmhouse in Oxfordshire en 180 studio's.
Haar zorgvuldig samengestelde mix van glaswerk, kunst, mode, sieraden, schoonheid en boeken past goed bij de Soho House-franchise, een synergie die des te harmonischer wordt gemaakt door het feit dat de echtgenoot van Eagle een commerciële vastgoedontwikkelaar is, wat haar een insider-oog geeft. op zijn projecten. Recentelijk hield Eagle & Hodges toezicht op de renovatie en het ontwerp van het Oakley Court, een gotisch landhuis in Windsor, dat nu hotel is geworden. Ze werkt momenteel aan de lancering van de hotelafdeling van 180 Strand, waarvan de brutalistische gevel ook haar eigen hoofdkwartier herbergt. Terwijl Soho House de bovenste verdiepingen van het gebouw beslaat, heeft Alex Eagle Sporting Club (een wellness-retraite- en kledingmerk) een residentie in de gezondheidsclub beneden, waar behandelingen zijn samengesteld met haar gebruikelijke veeleisende smaak. Elitebeoefenaars geven reiki, geluidsontsnappingen, ozonsauna's en ademwerk – of je kunt altijd schermen, een van Eagle's favoriete hobby's.
“Ik ben erg verdiept in welzijn”, zegt ze met een glimlach. “Ik heb het gevoel dat het een heel goede tijd is om 40 te zijn. Ik heb veel aan mezelf gewerkt en heb er echt van genoten. Ik hou van Pilates, maar ik (moet) mezelf ertoe dwingen yoga te doen, ook al geniet ik ervan als ik dat doe. Ik probeer te mediteren. Ik hou van een beetje eenzaamheid. Ik hou al van mijn eigen gezelschap sinds ik een kind was en heb dat heel erg nodig. Ik heb een paar keer per jaar 10 dagen alleen nodig. Mijn man staat er echt achter en mijn kinderen hebben geleerd dat ook te zijn.” Een van haar favoriete retraites is Buchinger Wilhelmi aan het Bodenmeer, Überlingen (een Zuid-Duitse stad niet ver van de Zwitserse grens). “Ik hou van het Duitse platteland – niet de meest sexy keuze, maar de landschappen zijn prachtig. Ik heb geen kokend heet nodig. En ik heb geen behoefte aan extreme sporten. Het gaat erom kalm te blijven.”
Hetzelfde principe ligt ten grondslag aan al haar creatieve inspanningen. “Mijn hele aanpak is rustig winkelen, rustig investeren en rustig ontwerpen. Ik wil niet dat mensen in paniek raken als ze iets kopen. Als je het mist, is het niet voor altijd verdwenen. De meeste dingen die ik doe, zijn niet gebonden aan een tijdsbestek. Hopelijk is het allemaal voor de langere termijn. Ik doe niet aan seizoenen. Ik doe niet aan collectes. Ik doe niet aan verkoop. Wij doen alleen maar artikelen. We werken hard aan simpele dingen die je nu en over vijf jaar kunt dragen – dingen die je echt nodig hebt. Ik denk er voortdurend aan wat je echt gaat dragen als je dood gaat en wat je man, vriend of vriendin zou kunnen lenen of stelen.”
Ze gelooft heilig in de kracht van stenen en mortel. “Luxe is ervaring. Je gaat een winkel binnen en daar hangt een bepaalde geur of soort muziek. Je maakt kennis met de cultuur van een winkel, dat hele gevoel. Geld is zo kostbaar dat je een ervaring wilt hebben die verband houdt met het artikel dat je koopt. We hebben de afgelopen vijf jaar zoveel gewichtloosheid gehad zonder overdaad, dat er een terugkeer is naar dingen die kostbaarder zijn.”
top en broek van Alex Eagle
Ik vraag welk advies zij zou geven aan jonge ontwerpers die het moeilijk hebben in het huidige economische klimaat. “Probeer niet alles te zijn. Ontdek of u een ontwerper of een creatief directeur bent. Beide zijn geweldig, maar het zijn twee verschillende dingen. Als je een ontwerper bent, zoek dan je eigen handschrift. En als je creatief directeur bent, begin dan samen te werken. Ontdek wat jouw visie is en hoe je andere mensen kunt inspireren. Probeer één ding te bezitten en daaruit te groeien.” Een van haar favoriete nieuwe labels is Staande grond. 'Het lijkt nergens op afgeleid. Dat kun je niet leren. Ik hoop dat Michael Stewart (de oprichter) een grote baan krijgt bij een groot huis, als hij dat wil. Maar hij is het grote huis.”
Hoe divers haar creatieve bezigheden ook zijn, ze zegt dat ze allemaal een rode draad hebben. “Uiteindelijk zijn alle bedrijven stoffenbedrijven – allemaal gemaakt in Groot-Brittannië, in kleine hoeveelheden, voornamelijk op maat gemaakt, zonder greenwashing, omdat ik er niet in geloof. Het heeft allemaal weinig impact, is op een kleine manier gemaakt en er is geen speelruimte voor verspilling.”
Als iemand die leefde, werkte en stille luxe ademde lang voordat het een trend werd, ben ik benieuwd wat haar gedachten zijn over de term die verdeeldheid zaait. “Het is er altijd geweest, en het zal er altijd zijn. Het is geen trend – het is een groot deel van de markt. Andere mensen kunnen in- en uitstappen als ze dat willen, maar als jij het soort persoon bent dat daarin gelooft, geloof je er voor altijd in.”
Hoewel kwaliteit en een lange levensduur haar sleutelwoorden zijn, zegt ze dat ze wel eens een uitspatting heeft. “Ik kocht een Birkin toen ik Oakley Court af had, als cadeau voor mezelf. En toen kocht ik voor mijn 40e een driekleurige Kelly (van Hermès) uit 1983, het jaar waarin ik werd geboren. Ik hou van het idee dat ik er met een Birkin misschien van af ga, maar dat mijn dochter er op een dag nog steeds zin in zal hebben. Er is de investeringskant ervan, en ook dat ze beter worden met de leeftijd. Dingen die met de jaren beter worden, zijn geruststellend. Misschien weerspiegelt het mijn eigen gevoelens over ouder worden.
van links: jasje en top van Alex Eagle, Prada
Haar dochter is een gelukkig meisje, net als al haar kinderen (ze heeft er drie – Jack, 7, Coco, 5, en Luke, die 1 is), niet in de laatste plaats omdat ze ook een magazijn van 400 vierkante meter in Soho mogen bellen. als een bescheiden huisje in Oxfordshire, thuis. Als ik haar vertel dat ze er benijdenswaardig goed uitgerust uitziet voor iemand die zich in de loopgraven van het ouderschap bevindt, kijkt ze verbaasd. „Bedankt! Ik heb echt al acht jaar niet geslapen.”
Als de kinderen haar niet wakker houden, kun je je voorstellen dat haar eigen brein dat wel zal doen, bruisend als het is van een eindeloos aantal ideeën, complotten en plannen. „Kom met mij schermen!“ dringt ze aan als onze tijd om is, nadat ik heb gezegd dat ik sinds mijn vijftiende geen sabel meer heb opgenomen. „Laten we volgende week boeken!“ Misschien zal ik dat doen. Met Alex Eagle achter mij ga ik binnenkort misschien wel meedoen aan de Olympische Spelen.
jas, broek en shirt van Alex Eagle
Genomen uit nummer 73 van 10 Magazine – RISING, RENEW, RENAISSANCE – NU verkrijgbaar. Bestel uw exemplaar hier.
ALEX EAGLE: HOOG VLIEGEN
Fotograaf JOSHUA TARN
Mode-editor en talent ALEX ADELAAR
Tekst LAURA KRAIK
Haar HIROSHI MATSUSHITA met haar van Sam McKnight
Make-up OKSANA CHEREPANIA met Dr. Barbara Sturm
Mode-assistenten GEORGIA EDWARDS, SONYA MAZURYK en DONNA CHOI
