Er druppelen steeds meer namen binnen mogelijke kabinetsleden van de tweede regering van Donald Trump, en die zijn net zo slecht, zo niet erger, dan zijn keuzes van de eerste keer.
Hoewel het lijkt alsof de Senaat hier als vangrail zou kunnen dienen, door te weigeren de meest flagrant gedragende en minst capabele selecties van Trump te bevestigen, zijn er een paar problemen met het hopen op dat specifieke evenwicht.
Ten eerste is er slechts een gewone meerderheid in de Senaat nodig om een kabinetslid – of een ander lid – te bekrachtigen 1.200 posities die bevestiging door de Senaat nodig hebben – en de Republikeinse Partij heeft de Senaat in handen, met opstandelingen als Ted Cruz en Josh Hawley voorop.
Het volgende, en een veel groter probleem, is een maas in de wet waardoor Trump kan installeren wie hij wil, zonder dat er zelfs maar een stemming in de Senaat nodig is. Verwacht dat Trump deze maas in de wet – het benoemen van ‘waarnemende’ kabinetsleden in plaats van permanente kabinetsleden – de komende dagen veel zal gebruiken.
In een functionerende democratie zou het aanstellen van kabinetssecretarissen en andere aangestelden op hoog niveau een slaperige aangelegenheid moeten zijn. Je hebt misschien niet liefgehad, zeg maar, Margaretha Spellings als secretaris van het Ministerie van Onderwijs onder George W. Bush, maar zij was tenminste iemand met een achtergrond in het feitelijke onderwijsbeleid. Was ze een fan? van bonnen? Zeker. Was zij een gekke bigot over ouders van hetzelfde geslacht? Inderdaad!
Hoe verschrikkelijk deze ideeën ook zijn, het zijn al lang bestaande standpunten van de Republikeinse Partij, en het was niet verrassend dat Bush op Spellings tikte, en het was ook niet verrassend dat Spellings werd bevestigd door stem stemmen.
Daarentegen worden de keuzes van Trump voor de tweede termijn om één reden overwogen: hun bereidheid om Trump te helpen het ministerie van Onderwijs te elimineren.
Met dat doel voor ogen, Trump heeft gezweefd twee namen voor de minister van Onderwijs: Vivek Ramaswamy, een eenmalige campagnerivaal in 2024, en voormalig New Yorkse vertegenwoordiger Lee Zeldin.
Ramaswamy's achtergrond in het onderwijs bestaat volledig uit campagne voeren over een belofte om het ministerie van Onderwijs te sluiten. Zeldins CV is niet beter. Zijn enige achtergrond in het onderwijs lijkt te worden een wetsvoorstel aangenomen waardoor ouders zich konden afmelden voor de Common Core-standaarden, een rechtse bugaboo van twintig jaar geleden.
Zelfs Republikeinse leden van de Senaat zouden dit soort keuzes moeten afwijzen, maar dat doen ze niet. Op dit moment zijn de mensen aan het joggen vervangen Mitch McConnell staat als Republikeinse leider rechts van hem en heeft de afgelopen jaren Trump opgezogen – Rick Scott, iemand? – dus de kans dat de Senaat een Trump-kandidaat niet zou steunen lijkt klein.
Maar zelfs als de Democraten een paar Republikeinse stemmen zouden kunnen afpakken en een bevestiging zouden kunnen blokkeren, zullen ze misschien nooit de kans krijgen. Trump zou een van deze nachtmerries gewoon kunnen benoemen als ‘waarnemend’ hoofd van de afdeling, waarbij hij de Senaat volledig overslaat.
Het was een favoriete zet tijdens de eerste regering van Trump en waarschijnlijk noodzakelijk omdat Trumps kabinetsselecties voor de eerste termijn meteen meer ‘nee’-stemmen dan enig ander kabinet in de geschiedenis.
Waarschijnlijk hierdoor en vanwege zijn verlangen om druk en controle uit te oefenen op de leden van het kabinet, zoals Trump dat noemde hem geven “meer flexibiliteit” en dat het “gemakkelijker was om stappen te ondernemen” met waarnemende kabinetsleden. De Federale wet op de hervorming van de leegstand stelt een termijn van 210 dagen voor alle acteerbenoemingen.
Maar zelfs die maas in de wet heeft nog een extra maas in de wet. Als de president iemand voordraagt om de positie permanent te vervullen via de vereiste bevestiging van de Senaat, kan de waarnemende positie worden verlengd, ongeacht of de Senaat ernaar handelt.
Trump schakelde ook zijn waarnemend secretarissen uit om de limiet van 210 dagen te omzeilen. Onder Trump had het ministerie van Binnenlandse Veiligheid drie waarnemende secretarissen, dus het DHS stond onder controle van waarnemend personeel 440 dagen totaal. Begin 2020 waren er 22 waarnemende functionarissen in de functies van kabinetssecretaris en kabinetsniveau die ook bevestiging behoeven. Deze functionarissen dienden in totaal 2.700 dagen, wat de Washington Post uitgewerkt betekende dat ongeveer 1 op de 9 dagen voor deze banen.
Trump noemde niet alleen waarnemend personeel om meer controle over hen uit te oefenen of om hen gemakkelijker te kunnen vervangen. Hij gebruikte het ook als een manier om de oppositie van de Senaat tegen een bevestiging te omzeilen. Toen duidelijk werd dat Ken Cuccinelli, de voormalige procureur-generaal van Virginia en een hardliner op het gebied van immigratie, niet zou worden benoemd tot hoofd van de Amerikaanse Burgerschaps- en Immigratiedienst omdat de Republikeinen in de Senaat haatte hem Omdat hij hen bekritiseerde en meer conservatieve uitdagers steunde, benoemde Trump Cuccinelli eenvoudigweg tot een acterende rol.
Deze slordige manier van doen heeft een neveneffect dat veel mensen als een bug zouden beschouwen, maar voor Trump is het een kenmerk: het creëert chaos bij uitvoerende agentschappen.
Tegen het einde van de ambtstermijn van Trump waren 39 sleutelposities op de 15 kabinetsdepartementen nooit ingevuld en waren er 131 vacatures vacant. Deze combinatie van onvervulde sleutelposities, een onervaren ideoloog in de waarnemende toprol en Trumps doel om zuiveren het federale personeelsbestand van oude onpartijdige werknemers, zodat ze kunnen worden vervangen door loyalisten, zal agentschappen tot stilstand brengen.
Maar dat is precies wat conservatieven willen. Ze haten agentschappen omdat agentschappen de vervelende gewoonte hebben om regels te creëren over zaken als het beperken van de vervuiling of proberen dingen beter te maken trans-kinderen.
Het leeghalen van de administratieve staat betekent dat Trump nooit meer met lastige experts te maken zal krijgen. In plaats daarvan zouden we complottheoreticus en allround weirdo Robert F. Kennedy Jr. rennen de FDA. Als Trump het zo wil, is het waarschijnlijk onmogelijk om hem tegen te houden, zelfs als Republikeinse senatoren samen zouden komen om iemand te blokkeren die denkt Wi-Fi veroorzaakt kankerTrump kan er gewoon omheen.
Het is zeker tijd om het allerergste te verwachten.
