Een artikel uit 20241 gepubliceerd in Nutrients door Italiaanse wetenschappers vatte de huidige kennis samen over hoe vitamine D enkele van de kenmerken van veroudering zou kunnen moduleren. Vitamine D, ook wel calciferol genoemd, is in sommige voedingsmiddelen aanwezig. Er wordt echter meer door uw lichaam geproduceerd na blootstelling aan zonlicht.
In de beginfase,2 de vitamine D die je krijgt uit supplementen, voedsel of blootstelling aan de zon moet twee veranderingen ondergaan om geactiveerd en gebruikt te worden. De eerste gebeurt in de lever waar vitamine D wordt omgezet in 25-hydroxyvitamine D en de tweede gebeurt in de nieren waar het 1,25-dihydroxyvitamine D vormt, ook wel calcitriol genoemd.
Belang van veroudering en vitamine D-tekort
Lang vóór de COVID-19-pandemie waren onderzoekers bezorgd over een tekort aan vitamine D. Volgens een artikel uit 20113 Op basis van gegevens van de National Health and Nutrition Examination Survey van 2005 tot 2006 bleek dat 41,6% van de algemene bevolking tekortschietende serumconcentraties had, gedefinieerd als 20 nanogram per milliliter (ng/ml) of minder. Het hoogste percentage tekorten werd waargenomen bij zwarten met 82,1% en bij Iberiërs met 69,2%.
Met behulp van gegevens uit de periode 1998 tot 2005 meldde een artikel uit 2021 dat de prevalentie van vitamine D-tekort kan variëren van 40% tot 100%, en dat het corrigeren van dit tekort „een kosteneffectieve interventie“ zou zijn.4 Maar ondanks bewijsmateriaal dat het tegendeel beweert, zijn reguliere media, zoals de New York Times,5 adviseert lezers „om deze zomer absoluut geen zon te krijgen.“
De American Academy of Dermatology Association beveelt ook zonnebrandcrème aan op elk stukje huid dat niet bedekt is door kleding wanneer u buiten bent.6 In de volgende discussie over hoe vitamine D enkele van de kenmerken van veroudering kan verzachten, is het belangrijk op te merken dat naarmate je ouder wordt, de productie van de actieve vorm van vitamine D doorgaans met 50% afneemt als gevolg van leeftijdsgebonden achteruitgang van de nierfunctie. .7
De resultaten van de 5e Internationale Conferentie „Controverses in Vitamin D“, gehouden in september 2021, waren een consensusverklaring van artsen over vitamine D-suppletie bij ouderen. De wetenschappers waren het erover eens: „Van de drie mogelijke strategieën om de vitamine D-toereikendheid vast te stellen – blootstelling aan de zon, voedselverrijking en suppletie – lijkt de laatste de meest effectieve en praktische in de vergrijzende bevolking.“8
Welke processen dragen bij aan veroudering?
Het verouderingsproces wordt gekenmerkt door een achteruitgang van de orgaanfunctie en de ontwikkeling van ouderdomsziekten. Onderzoekers in de huidige studie merkten op dat veroudering een multifactorieel proces is dat wordt gekenmerkt door 12 kenmerken:9
|
Genomische instabiliteit — Verhoogde mutatiefrequentie in het genoom |
Telomeer-uitputting — Verkorting van telomeren leidt tot cellulaire veroudering en disfunctie |
|
Epigenetische veranderingen — Veranderingen in genexpressie zonder DNA-modificatie |
Verlies van proteostase — Verstoring van de dynamische regulatie van eiwitten |
|
Uitgeschakelde macroautofagie — Verminderd proces van recycling van cellulaire componenten |
Gedereguleerde nutriëntendetectie – Verstoring van de cellulaire respons op voedingsstoffen die de stofwisseling belemmeren |
|
Mitochondriale disfunctie — Verminderde energieproductie en verhoogde oxidatieve stress |
Cellulaire veroudering — Stopzetting van celdeling |
|
Uitputting van stamcellen — Uitputting van stamcellen, waardoor weefselherstel en -regeneratie wordt belemmerd |
Veranderde intercellulaire communicatie — Verstoorde signalering, leidend tot ontstekingen en weefseldisfunctie |
|
Chronische ontsteking — Aanhoudende, laaggradige ontsteking die weefselschade veroorzaakt |
Dysbiose — Onevenwichtige microbiële gemeenschappen die gezondheid en ziekte beïnvloeden |
Uit het beschreven onderzoek blijkt dat deze manifestaties weliswaar onafhankelijk van elkaar kunnen worden besproken, maar dat ze niet als één enkele oorzaak fungeren, maar sterk met elkaar samenhangen. Ze leiden onafhankelijk of synergetisch tot moleculaire en cellulaire schade. Door de relaties te begrijpen, hopen onderzoekers interventies te identificeren die de processen kunnen verzachten.
Vitamine D heeft een aanzienlijke invloed op de structuur en functie van het bewegingsapparaat, en uit andere onderzoeken is gebleken dat vitamine D een rol speelt in meerdere andere organen en systemen, waaronder endotheelcellen, hartspiercellen, neurale stamcellen, neuronen, osteoblasten, monocyten, macrofagen en adipocyten van epitheelcellen. . Deze acties hebben gesuggereerd dat vitamine D sommige pathologische veranderingen die verband houden met het verouderingsproces kan verzwakken.
Hoe optimale vitamine D-niveaus de kenmerken van veroudering kunnen aanpakken
Eerder onderzoek heeft de impact van vitamine D op oudere volwassenen aangetoond, waarbij werd vastgesteld dat oudere mensen een risico lopen op suboptimale vitamine D-spiegels als gevolg van een verminderde synthese en inname.10 Lagere niveaus worden in verband gebracht met tekenen van veroudering, zoals depressie, hartziekten, kanker en cognitieve achteruitgang.
Onderzoek in het International Journal of Molecular Sciences karakteriseert veroudering als „een fysiologische progressie van biomoleculaire schade en de accumulatie van defecte cellulaire componenten, die het proces in gang zetten en versterken, richting verzwakking van de lichaamsfunctie.“11 De review identificeerde de biomoleculaire routes die de basis vormen voor immunosenescentie en ontstekingen als biodoelen van vitamine D.
Ze waarschuwen dat, hoewel het onderzoek vordert, er nog steeds beperkingen bestaan bij het kunnen vertalen van deze kennis naar de klinische praktijk. De onderzoekers in het aanbevolen onderzoek12 identificeerde de veranderingen die vitamine D-suppletie aanbrengt op de belangrijkste kenmerken van veroudering en detailleerde die beschrijvingen uit eerdere onderzoeken.
Het potentieel voor het moduleren van genomische instabiliteit is bijvoorbeeld geëvalueerd bij type 2-diabetes, waarbij werd vastgesteld dat vitamine D-suppletie leidt tot een afname van stikstofmonoxide en een toename van gereduceerd glutathion, waardoor de oxidatieve processen in het algemeen afnemen.
Er werd een positieve correlatie geïdentificeerd tussen de lengte van telomeren en serumniveaus van 25(OH)D, wat neerkwam op een verschil van vijf jaar in telomere veroudering.13 Een analyse van oudere volwassenen vond een positief verband bij aanvang, maar een inconsistent verband bij latere metingen. Verder onderzoek vond geen causaal effect. Suppletie verhoogde de telomerase-activiteit, wat de theorie ondersteunde dat vitamine D een gunstig effect heeft op het welzijn van telomeren.
Epigenetische veranderingen worden geassocieerd met verschillende ziekten,14 waarvan de cumulatieve effecten sterk gecorreleerd zijn met de chronologische leeftijd. In één onderzoek onder zwangere vrouwen werd vitamine D-suppletie in verband gebracht met de botmassa bij het kind en had dit gevolgen voor de ontwikkeling van de longen, de stofwisseling en het zenuwstelsel.
Bovendien vonden de onderzoekers bewijs in eerdere onderzoeken15 dat vitamine D een significante invloed heeft op de mitochondriale functie, waaronder het verminderen van oxidatieve stress, het verminderen van schade bij neurodegeneratieve ziekten en hartziekten, en het verbeteren van de spier- en longfunctie.
Het onderzoek16 identificeerde ook de impact die vitamine D-suppletie zou kunnen hebben op het verminderen van cellulaire veroudering en senescentie-geassocieerd secretoir fenotype (SASP). SASP is een fenomeen waarbij verouderde cellen niet afsterven, maar ontstekingscytokines, proteasen en andere moleculen beginnen uit te scheiden in de omringende omgeving.
Dit kan het gedrag van nabijgelegen cellen beïnvloeden en bijdragen aan een verscheidenheid aan fysiologische en pathologische processen. Uit de gegevens is gebleken dat vitamine D-suppletie veelbelovend is in het verminderen van deze effecten. Onderzoekers identificeerden ook gegevens waaruit bleek dat vitamine D dysbiose tegengaat bij personen met HIV-1-infectie.17
Biologische veroudering en DNA-methylatie
Zoals onderzoekers in het genoemde onderzoek opmerkten, zijn de kenmerken van veroudering sterk met elkaar verbonden, wat bijdraagt aan de effecten van anderen en deze verergert. Een van die effecten is mitochondriale disfunctie en een toename van reactieve zuurstofsoorten (ROS) die epigenetische veranderingen induceren door middel van DNA-methylatie.18
In mijn interview19 met Ryan Smith, oprichter van TruDiagnostic, een commercieel testsysteem dat je biologische leeftijd test, besprak hij het idee DNA-methylatie. Elke cel in je lichaam heeft hetzelfde DNA, maar drukt dit op verschillende manieren uit. Die expressie wordt gedeeltelijk epigenetisch gereguleerd. Met differentiatie veranderen cellen hun epigenetische expressie om de genen te reguleren die worden in- en uitgeschakeld.
DNA-methylatie legt de gentranscriptie stil. Aan het begin van een DNA-streng bevindt zich een promoterplaats en op die plaatsen wordt de methylering gemeten. Het niveau van methylering correleert met de mate van daadwerkelijke expressie van DNA. In het verleden werd de lengte van telomeren gebruikt om biologische veroudering te meten. Smith en ik zijn het er echter over eens dat epigenetische klokken veel superieur zijn.
De eerste strategie met een laag risico die Smith aanbeveelt om uw biologische leeftijd te verlagen, is vitamine D-optimalisatie. Idealiter wilt u een bloedspiegel van 60 ng/ml tot 80 ng/ml handhaven. In het interview citeerde Smith een interventioneel proces20 waarin mensen met overgewicht hun biologische leeftijd met gemiddeld 1,85 jaar verlaagden door gedurende 16 weken elke dag 4.000 internationale eenheden (IE's) orale vitamine D in te nemen.
Er waren 51 deelnemers opgenomen in dat kortetermijnonderzoek. Na aanpassingen van multi-covariaten waren serumconcentraties van 25(OH)D significant geassocieerd met een verlaging van de Horvath ∆Age, ook wel delta-leeftijd genoemd. De epigenetische klok van Horvath is een biomarker die de methylatie van specifieke DNA-locaties meet om de biologische leeftijd te schatten.
Suppletie is acceptabel in noordelijke klimaten, maar zonneschijn is beter
Zoals opgemerkt in het weergegeven onderzoek:
„Gezien de mate waarin VitD verband houdt met verschillende chronische ontstekingsziekten en hoe negatief laaggradige chronische ontstekingen de algemene gezondheid beïnvloeden, zou adequate VitD-opslag een prioriteit moeten zijn.“21
De ideale manier om uw vitamine D-niveau te optimaliseren is door regelmatig op de blote huid aan de zon te worden blootgesteld. Er zijn ook gezondheidsvoordelen verbonden aan blootstelling aan de zon die veel verder gaan dan de productie van vitamine D. Ik raad u ten zeerste aan om het artikel te lezen „Voordelen van zonneschijn op uw blote huid”, waarin ik veel van die voordelen beschrijf.
Zonlicht kan bijvoorbeeld een positieve invloed hebben op uw microbioom, mitochondriën en melatonineproductie. Maar afhankelijk van waar u woont, kan uw vermogen om goed aan de zon te worden blootgesteld beperkt zijn tot slechts drie tot vier maanden per jaar.
Als u niet naar buiten kunt, is de volgende beste keuze wellicht therapie met rood en nabij-infraroodlicht, die enkele van de voordelen van natuurlijk zonlicht kan nabootsen. In mijn interview met Ari Whitten, auteur van 'The Ultimate Guide to Red Light Therapy', bespreken we hoe rood licht en nabij-infraroodlicht vormen van voeding voor het lichaam zijn.
Fotoreceptoren op uw mitochondriën vangen fotonen van rood en nabij-infrarood licht op om efficiënter energie te produceren. Lichttherapie kan ook helpen bij het moduleren van genexpressie, een van de kenmerken van veroudering.
Zoals Ari uitlegt, is een van de grootste uitdagingen bij blootstelling aan de zon de weinige blootstelling, die doorgaans problematischer is dan regelmatig buiten zijn. Onderbroken blootstelling vergroot de kans op verbranding en het veroorzaken van schade aan de huid, terwijl regelmatige blootstelling het risico verkleint en uw aangeboren adaptieve systemen inschakelt die expliciet zijn ontworpen om DNA-schade door blootstelling aan UV-licht te voorkomen.
Voordat u thuis uw roodlicht- of nabij-infraroodlichttherapiebox gaat bouwen, raad ik u aan het interview te bekijken en meer te lezen over „De voordelen van roodlicht- en nabij-infraroodlichttherapieIn het interview praten we over de misvatting dat meer beter is. Dat is een gevaarlijke veronderstelling, aangezien je de effecten van lichttherapie kunt overdrijven.
Als u niet voldoende blootstelling aan de zon kunt krijgen en geen toegang hebt tot een roodlicht- of nabij-infraroodlichtsauna, overweeg dan om een oraal vitamine D3-supplement te nemen. In „Magnesium en K2 optimaliseren uw vitamine D-suppletie,“ bespreek ik de supplementen die samen kunnen worden ingenomen om de opname en activering van vitamine D in uw lichaam te stimuleren.
Het is bekend dat een tekort op de lange termijn bijdraagt aan gezondheidsproblemen zoals rachitis, hartziekten en auto-immuunziekten, maar zelfs een tekort kan bijdragen aan depressie, langzame wondgenezing, spierzwakte, vermoeidheid en verminderde cognitie. In het artikel met de hyperlink hierboven staan duidelijke richtlijnen voor het bepalen van uw vitamine D-spiegel en de geschatte dosering waarmee u in het optimale bereik van 60 ng/ml tot 80 ng/ml kunt komen.
