Misschien uit angst om hun publiek te beledigen, hielden de experts, journalisten en politieke adviseurs zich bezig met de langdurige post-mortem over Donald Trump's gruwelijke overwinning van dinsdag vermijden de meest voor de hand liggende oorzaak: onwetendheid. Miljoenen mensen die wanhopig een progressiever beleid willen, hebben hun stem uitgebracht op een man wiens agenda precies het tegenovergestelde is van wat zij willen.
Zoals blijkt uit de bereidheid om voor progressief beleid te stemmen, zijn velen duidelijk niet dom. Ze kunnen een stembiljet lezen en de waarde begrijpen van een minimumloonverhoging of bescherming tegen abortus.
Op Fox News woensdag benadrukte Trump-woordvoerder Karoline Leavitt: “Het Amerikaanse volk heeft president Trump een klinkende overwinning bezorgd en het geeft hem een mandaat.” Zijn regressieve agenda kreeg zelfs een sinistere naam: Project 2025 – en online gepubliceerd, waar iedereen het kon lezen plannen om de lonen van werknemers te verlagen, abortus landelijk verbiedenEn toegang tot gezondheidszorg decimeren. Toch vertellen de peilingen een heel ander verhaal. Staat na staat steunden de kiezers zowel Trump als steminitiatieven die progressieve doelstellingen bevorderden en beschermden. Wetten die het recht op abortus beschermden, werden gesteund door de meerderheid van de kiezers in de meeste staten, zelfs dieprode staten als Missouri, Montana en zelfs Florida – waar het initiatief alleen maar mislukte omdat de Republikeinen een supermeerderheidsdrempel van 60% hadden ingesteld. In Missouri steunde 12% van de kiezers zowel het abortusrecht als Trump. De kiezers van de Rode Staat steunden ook initiatieven om het minimumloon te verhogen, te zorgen voor betaald ziekteverlof en gezinsverlof, en zelfs werkgevers te verbieden werknemers te dwingen rechtse of anti-vakbondspresentaties bij te wonen. Democraten zoals senator Tammy Baldwin uit Wisconsin, die sterk verbonden zijn met dit progressieve beleid, waren ook in staat om te winnen waar vice-president Kamala Harris faalde.
Als reactie daarop gaven veel progressieven de Democraten de schuld. Senator Bernie Sanders, I-Vt., zei de Democraten ‘in de steek gelaten mensen uit de arbeidersklasse’, bewerend dat Harris daarom verloor. Het is een verleidelijke fictie omdat het progressieven een zekere controle over de situatie geeft. We zouden allemaal graag willen geloven dat het maken van andere keuzes tot betere resultaten zal leiden. Maar Sanders weet dat het niet waar is. Zelf werkte hij nauw samen met Biden om de arbeidsorganisatie te verbeteren en zorgkosten verlagen. Hij deelde de teleurstelling van Biden dat het Build Back Better-plan nog meer had opgeleverd werd vermoord door centristen die sindsdien de partij hebben verlaten. Hij weet dat de Democraten meer zouden hebben gedaan, zo niet gehinderd door de Republikeinen die het Huis controleren. En hij weet dat als mensen over beleid zouden stemmen, ze op de Democraten zouden stemmen. Trump zal immers actief bestaand beleid ontmantelen waar mensen van houden.
Wil je meer Amanda Marcotte over politiek? Schrijf je in voor haar nieuwsbrief Alleen sta-ruimte.
Het probleem was niet het democratische beleid of de berichtgeving. Het is onwetendheid. Zoals Heather „Digby“ Parton woensdag schreef op Salonsteunden mensen de ‘esthetiek en houding’ van Trump, maar wisten niets van zijn beleid. Vóór de verkiezingen, Catherine Rampell en Youyou Zhou bij de Washington Post ondervroegen kiezers over beleid zonder te onthullen welke kandidaat dit voorstelde. Die van Harris waren veel populairder – zelfs Trump-kiezers waren over het algemeen meer voorstander van haar ideeën, zolang ze maar wisten dat ze niet van haar waren.
Wanneer kiezers feitelijke informatie over de kandidaten hebben, geven zij de voorkeur aan Democraten. Uit peilingen van eerder dit jaar blijkt dat dat mensen die nieuws van journalistieke kanalen consumeren – kranten, netwerknieuwsprogramma's en nieuwswebsites – in overweldigende mate van plan waren om op de Democratische kandidaat te stemmen. Krantenlezers klokten af op 70% democratische steun, en netwerknieuwskijkers waren 55% democratisch. Lezers van nieuwswebsites waren dat alleen minder omdat in het onderzoek geen onderscheid werd gemaakt tussen legitieme sites als Salon en stapelbedden als Breitbart, maar toch: louter iemand zijn die dingen leest, maakt je liberaler. In staten waar de hoge advertentie-uitgaven de kiezers iets meer over de plannen van Harris hielpen, ze verloor minder terrein dan op plaatsen waar dat geld is niet uitgegeven.
Het probleem is dat de meeste mensen eenvoudigweg geen kwaliteitsinformatie opnemen. In plaats daarvan hebben steeds meer Amerikanen een mediadieet dat voornamelijk bestaat uit leugens, complottheorieën, irrelevante tirades en andere onzin die rechtse propagandisten gebruiken om mensen te misleiden. A studie gepubliceerd door Pew Research in september toonde aan dat mensen exponentieel meer kans hadden om ‘nieuws’ te ontvangen afval van sociale media dan legitieme nieuwsuitzendingen. En die resultaten bagatelliseren vrijwel zeker de verhouding tussen onzin en echt nieuws, aangezien de meeste mensen die aan de enquête deelnemen niet willen toegeven dat ze de hele dag voornamelijk op TikTok scrollen en al eeuwen geen echt artikel hebben gelezen. Kijkend naar de krantenverkoop en het verkeer op nieuwssites, we kunnen zien dat het verbruik van op realiteit gebaseerd nieuws keldert.
Als Angelo Carusone van Media Matters vertelde MSNBC,,We hebben een land dat gebukt gaat onder rechtse desinformatie en woede.'' Politieke organisatoren en experts willen dat niet onder ogen zien, omdat het zo'n enorm, moeilijk te beslechten probleem is. Daarom bekritiseren ze de democratische ‘boodschap’ die niemand hoort. Ze proberen erachter te komen of er rationele redenen zijn waarom mensen zich zorgen maken over immigratie of verbeteringen in de economie niet opmerken. Maar wat diepgaand is veranderd in onze samenleving – en ook de verschuiving wereldwijd verklaart – is de explosie van sociale media en de dramatische verschuiving naar een volledig uit propaganda bestaand mediadieet voor zoveel mensen.
Wat we zien is dat miljoenen Amerikanen hun mediaomgeving veranderen van saaie, op feiten gebaseerde dingen naar QAnon-samenzweringstheorieën, rechtse beïnvloeders die seks en shockwaarde gebruiken om mensen aan de haak te slaan, en een oneindig aantal niet-gesourcete memes die schandalige beweringen doen. De voortdurende leugens van Trump over Haïtiaanse immigranten die huisdieren eten of dat kinderen onder schooltijd een volledige genitale operatie ondergaan, waren duidelijk onwaar voor mensen die in de realiteit leven. Maar voor Amerikanen wier hersenen gebakken zijn door te luisteren naar met disinfo beladen TikTok-video’s, klonken de leugens van Trump gewoon als wat ze regelmatig van influencers horen.
Het effect is diepgaand. A nieuwe studie door Northeastern University-onderzoeker John Wihbey laat zien dat Democratische kiezers meer nieuwsmedia consumeerden dan Republikeinen, maar dat Republikeinen zich voor feiten vaak tot ‘vrienden en familie’ wendden. Iedereen die rechtse familieleden op sociale media heeft, weet wat dat betekent: een stel feitenvrije memes en ongefundeerde complottheorieën. Familieleden die ik ooit als rationele mensen beschouwde, verspreiden op Instagram voortdurend complottheorieën die zo wijd verspreid zijn dat ze zichzelf zouden moeten weerleggen, maar ze zijn zo losgeraakt van de realiteit dat ze er niets van weten en er niets om geven. Dit helpt ook bij het verklaren van de voortdurende verschuiving van niet-universitair opgeleide kiezers naar Republikeinen. Uit de studie bleek dat „degenen met een minder formele opleiding meer leunen op persoonlijke netwerken“ voor informatie en „degenen met een hogere opleiding en een hoger inkomen geven de voorkeur aan de nieuwsmedia.“ Het hoeft ons niet te verbazen dat mensen die op slechtere informatie vertrouwen, ongeïnformeerde keuzes maken.
Adam Serwer van de Atlantic deed verslag vanuit een MAGA in Atlanta rally vóór de verkiezingen en het viel hem op hoezeer de kiezers met wie hij sprak in een zeepbel van onwetendheid leefden, waarbij al hun ‘informatie’ complottheorieën en leugens waren die ze uit rechtse propaganda hadden overgenomen. “Hun samenzwering dient om hen af te leiden van de feitelijke beleidsagenda van Trump en zijn autoritaire ambities”, schreef hij. Journalist Lindsay Beyerstein was het daarmee eensmet het argument dat onwetendheid opzettelijk is, gekozen door mensen die de toestemming genieten om zich niet door feiten te laten lastig vallen.
Het trieste is dat Trump en zijn bondgenoten niet eens verbergen hoezeer zij denken dat zijn kiezers onwetend en misleid zijn. Zelfs in 2016, Trump was enthousiast over de manier waarop hij liefheeft „de laagopgeleiden.“ Toen het erop leek dat Project 2025 hem politiek zou kunnen schaden, zei Trump, zoals gewoonlijk schaamteloos, dat hij er niets van wist. De architect ervan, Russ Vought, gaf dat toe aan een undercoverjournalist Trump ‘gaat gewoon tegen het merk in’, maar hij was volledig van plan het als zijn beleidsagenda te gebruiken. Nadat de overwinning van Trump veilig was gesteld, werd zijn topluitenant, Steve Bannon, duizelig door zijn recente vrijlating uit de gevangenis, verheugde zich hierover op zijn podcast „War Room“.: „Nu de verkiezingen voorbij zijn, denk ik dat we eindelijk kunnen zeggen dat, ja, eigenlijk, Project 2025 de agenda is.“
Het is een moeilijke discussie, omdat progressieven al voortdurend geplaagd worden door rechtse beschuldigingen dat ze een ‘elite’ zijn die op Trump-kiezers ‘neerkijkt’ als onwetenden. Maar niemand – absoluut niemand – heeft meer minachting voor de intelligentie van Trump-kiezers dan Trump of de mensen om hem heen. Ze zien hun kiezers als een stelletje yahoos die dom genoeg zijn om hun leugens te geloven.
De realiteit is ingewikkelder. In sommige gevallen zijn het mensen die het druk hebben en geen verbinding hebben, waardoor ze kwetsbaar worden voor de druk om echt nieuws op te geven ten gunste van een gemakkelijk toegankelijk en prettiger dieet van sociale media-rommel. In andere gevallen, zoals Beyerstein opmerkte, zijn het mensen die ernaar verlangen dat hun onverdraagzaamheid gerechtvaardigd wordt, en daarom leugens verkiezen boven feiten. Zoals blijkt uit de bereidheid om voor progressief beleid te stemmen, zijn velen duidelijk niet dom. Ze kunnen een stembiljet lezen en de waarde begrijpen van een minimumloonverhoging of bescherming tegen abortus. Maar als ze alleen maar naar een naam op dat stembiljet kijken en voor de context afhankelijk zijn van externe informatie? Het is moeilijk om je keuzes te begrijpen als alle informatie waarin je zwemt leugens zijn.
