Geproduceerd door ElevenLabs en News Over Audio (NOA) met behulp van AI-vertelling.
Ik ben bang dat de rekenmachine die we kennen en waar we van houden niet lang meer op deze aarde zal zijn. Toen ik deze maand mijn iPhone upgrade naar het nieuwste besturingssysteem, iOS 18, werd deze geleverd met een vernieuwde Rekenmachine-app. De update bood enkele verbeteringen! Ik waardeerde de verticale oriëntatie van de wetenschappelijke modus, omdat het zijwaarts draaien van je telefoon zo 2009 is; de voortdurende weergave van elke bewerking (bijv. 217 ÷ 4 + 8) op het scherm totdat ik om het resultaat vroeg; de eenheidsconversiemodus, omdat ik nooit zal weten wat een centimeter is. Maar er was ook een verrassende omissie: de 'C'-knop van de rekenmachine, die de invoer wist, was verdwenen. De “C” zelf was gewist.
Tot vandaag de dag imiteerde de rekenmachine van de iPhone de knoppen van zijn voorgangers: als je intoetste 48.375bijvoorbeeld in plaats van 43.875Als u in uw app op 'C' tikt, wordt uw invoer op nul gezet, zodat u het opnieuw kunt proberen. 'Drieënveertig komma acht zeven vijf', zou je hardop kunnen zeggen om het te onthouden, en dan nog een keer terwijl je probeerde de knoppen in de juiste volgorde in te drukken. Nu is die nulfunctie niet meer. In plaats van “C” biedt de app een backspace-knop (⌫). Als u erop drukt, wordt het laatste cijfer uit uw invoer verwijderd: 48.375 wordt 48.37Dan 48,3enzovoort.
Dit lijkt misschien een onbeduidende ontwikkeling, of een kleine verandering ten goede. In plaats van een foutief cijfer te wissen en vervolgens de cijfers ervan te herhalen terwijl ik ze opnieuw probeer in te voeren, kan ik eenvoudigweg teruggaan naar het punt waar ik de fout heb gemaakt (backspace, backspace, backspace) en van daaruit opnieuw typen, net zoals ik zou doen voor tekst . Naar alle maatstaven van de rede is dit proces superieur. Toch was het verlies van “C” uit mijn rekenmachine-app meer dan een schok voor mij. Het voelt als een belediging.
De functie van de “C”-knop is rudimentair. Toen rekenmachines halverwege de jaren zestig op de markt werden gebracht, was de elektronica ervan ontworpen om zo efficiënt mogelijk te werken. Als u in 1967 een bureaurekenmachine had geopend, had u misschien een tiental afzonderlijke printplaten gevonden die de vier wiskundige basisfuncties konden uitvoeren en weergeven. Hiertoe behoorde een invoerbuffer of tijdelijk register dat een invoerwaarde kon opslaan voor berekening en weergave. De ‘C’-knop, die soms het label ‘CE’ (Clear Entry) of ‘CI’ (Clear Input) kreeg, bood een directe interface om zo’n register op nul te zetten (of te ‘wissen’). Een tweede knop, “AC” (All Clear), deed hetzelfde, maar dan voor andere delen van het circuit, inclusief eerder opgeslagen bewerkingen en lopende berekeningen. (De geheugenknoppen van een traditionele rekenmachine – “M+”, “M-”, “MC” – zouden eenvoudige bewerkingen op een register uitvoeren.)
In 1971 hadden Motech en Texas Instruments een ‘calculator op een chip’ ontwikkeld, die dit allemaal in één enkel geïntegreerd circuit samenbracht. Die chips behielden de functies van hun voorgangers, inclusief de chips die werden geactiveerd door de “C”- en “AC”-knoppen. En dit ontwerp zette zich voort in het tijdperk van zakrekenmachines, financiële rekenmachines en zelfs wetenschappelijke rekenmachines zoals degene die je misschien op school hebt gebruikt. Sommige van deze laatste waren in wezen zelf programmeerbare zakcomputers, en ze hadden geconfigureerd kunnen worden met een backspace-toets. Dat waren ze niet. De “C”-knop leefde voort.
Voor mij voedde die volharding een gewoonte waarvan ik nauwelijks wist dat die ingebakken was. Tientallen jaren van conventie hebben ervoor gezorgd dat mijn geest en vingers de geruststellende uitwissing ‘C’ verwachtten. Vernietig die input; maak er nul van! En nul, het werd in een oogwenk een tijdelijke aanduiding voor elke mogelijkheid. Toen ik zag dat “C” weg was, hing ik kunst in mijn slaapkamer en probeerde ik de maat voor het midden van de muur te berekenen. Dat wil zeggen, mijn handen en hersenen waren vol: ik hield potloden en meetlint vast terwijl ik balanceerde op een ladder en me vastklampte aan de rand van de kunstlijst. Dit was voor mij niet het moment om de invoer van mijn rekenmachine cijfer voor cijfer aan te passen. Ik moest dat ding op nul zetten, maar dat lukte niet.
Ik ben blij maar ook in de war als ik moet melden dat de “AC”-knop op de iPhone nog steeds aanwezig is. Als er geen waarde in de invoerbuffer zit die wacht op de gewenste wiskundige bewerking, verandert de ⌫-knop in “AC.” Het vermogen om alle lokale wiskunde te vernietigen blijft bestaan, althans voorlopig. Ook verwarrend: As TikTok-influencers En technische tipgevers Wij wijzen er al jaren op, dat zou kunnen al backspace in de Rekenmachine-app van de iPhone door gewoon over het scherm te vegen. (In de nieuwe app lijkt die mogelijkheid te zijn verwijderd.)
Ik zal acclimatiseren, zoals ik heb gedaan met alle andere manieren waarop het hebben van een magische computer voor algemeen gebruik in mijn zak de vertrouwde interacties met voorheen op zichzelf staande apparaten heeft veranderd. Ik ben bijvoorbeeld gaan accepteren dat de ontspanknop in mijn camera-app niet de lensweergave vastlegt die ik op het scherm zie; in plaats daarvan initieert het een reeks softwareprocessen die de verwerkte versie van de scène construeren waarvan duizend ingenieurs denken dat ik die in plaats daarvan wil hebben.
Maar het stille vertrek van de “C”-knop voelt anders. Een computer rekent, en rekenen was een van de eerste en belangrijkste taken. De huidige rekenprogramma's zijn (of waren) simulaties van rekenmachines, de elektronische machines die waren ontworpen om wiskundige bewerkingen uit te voeren: de oude, dikke machine met een bedrukte tape die op het bureau van je accountant stond; de Casio- of TI-rekenmachine die je hebt gebruikt voor trigonometrie op de middelbare school; de robuuste Hewlett-Packard die je van papa's bureau hebt geveegd zodat je het display kon laten lezen BOOBIES ondersteboven (5318008). Het voelt dwaas om hun verlies te betreuren, of om een virtuele knop te missen die weinig meer deed dan verwijzen naar zijn voorganger. Het vervangen van “C” door ⌫ zou te laat kunnen zijn, en het zou uiteindelijk de softwareversies van elektronische rekenmachines kunnen verbeteren. Toch heeft deze kleine verandering een ommekeer veroorzaakt. Ik maak me zorgen dat de rekenmachine, net als veel andere smartphones appsevolueert niet zozeer als wel dat er mee wordt gerommeld, en voor de vreugde van het ermee spelen. Misschien moet het hele rekenmachineproject op zichzelf op “AC” drukken, voordat die knop ook voor altijd verdwijnt.
