Dit is een haasttranscriptie. De kopie heeft mogelijk niet de definitieve vorm.
AMJ GOEDMAN: Ralph Nader, we zijn ook lid geworden van Madison, Wisconsin, door John Nichols, De natie's correspondent voor nationale zaken, auteur van meer dan een dozijn boeken, waaronder zijn laatste, geschreven in samenwerking met senator Bernie Sanders uit Vermont, die gisteravond herverkiezing heeft gewonnen. Het boek heet _Het is oké om boos te zijn over het kapitalisme_.
U hebt zojuist Ralph Nader horen praten over de problemen met het Democratische standpunt dat werd vertegenwoordigd door Kamala Harris. Kunt u vertellen hoe dit zich afspeelde tijdens de Senaatsraces? Omdat je in Wisconsin bent, dat Trump heeft gewonnen, maar het lijkt erop dat Tammy Baldwin een overwinning heeft behaald om haar zetel in de Senaat te behouden. En toen, in Ohio, versloeg Bernie Moreno, de wat, luxe autohandelaar, miljonair in cryptocurrency, Sherrod Brown, die tegen de oorlog in Irak was, tegen VS PATRIOT Act, een vroege voorvechter van huwelijksgelijkheid en arbeidsactivist. John Nichols, neem ons mee door deze Senaatsraces en wat het betekent, de standpunten die Kamala Harris innam – in zekere zin niet door Bernie Sanders te mijden, maar, zoals Ralph zei, door niet met hem campagne te voeren.
JOHN NICOLS: Ik denk dat de punten van Ralph Nader zeer accuraat zijn. En eigenlijk maakte ik aantekeningen terwijl ik hier luisterde. Ik zou ook nog iets anders zeggen. Weet je, Ralph had het hier de hele campagne over. En door hem geïnspireerd schreef ik een aantal artikelen over het betrekken van de kwestie van de handel in deze campagne op presidentieel niveau. En het gebeurde gewoon niet. En er zijn nog een heleboel andere problemen die dat niet deden. En dat kun je in grote lijnen zien in de races in de Senaat en het Huis van Afgevaardigden. Je krijgt op de een of andere manier geen puur resultaat, maar je kunt wel echte aanwijzingen krijgen.
Zoals Ralph Nader zei, won Bernie Sanders door een aardverschuiving in Vermont, en dat deed hij terwijl hij feitelijk een groot deel van zijn tijd besteedde aan het campagnetraject in andere staten, waarbij hij zoveel van de punten naar voren bracht die Ralph Nader zojuist naar voren bracht en ook een tal van anderen over deze kwesties.
Tammy Baldwin heeft gewonnen in Wisconsin, en ik denk dat dit een race is die echt een dissectie waard zal zijn, omdat Tammy Baldwin een van de weinige kandidaten was die zich kandidaat stelden voor de Senaat aan de Democratische kant en die consequent advertenties plaatste met werknemers en vakbondsleden. multiraciaal, multi-etnisch, pratend over hun uitdagingen – pensioenen worden weggenomen, slecht handelsbeleid, al deze dingen die we hier vandaag bespreken. En hoewel ze heel, heel nipt won, is de overwinning van Tammy Baldwin eigenlijk een echt voorbeeld van wat je kunt doen, omdat ze zich kandidaat stelde – en we zullen de exacte cijfers krijgen, maar het lijkt erop dat ze ongeveer 60.000 stemmen voorsprong had op de verkiezingen. bovenaan het ticket in Wisconsin. Dat was uiteraard doorslaggevend.
Ik zal u nog een paar details geven over waar we ons bevinden. Een van de dingen die Ralph Nader zojuist zei en die heel belangrijk zijn, is dat het Congres essentieel is in al deze vergelijkingen. We moeten het Congres beschouwen als een potentiële – niet een zekere, maar een potentiële – plaats van oppositie en een feitelijk vermogen om een aantal dingen tegen te houden die Donald Trump als president zou willen doen.
In de Senaatsraces op dit moment is het absoluut duidelijk dat de Republikeinen de Senaat hebben gewonnen. Ze zullen een meerderheid van minstens 52-48 hebben, en ik vrees dat dat waarschijnlijk nog een beetje zal toenemen. Er zijn technisch gezien nog steeds zes niet-afgeroepen races. Ik denk dat er ongeveer vier naar de Democraten zouden kunnen gaan, waarvan er twee wat wankeler zijn. Die meerderheid daar in de Senaat is een groot probleem, want als het een 52-48 is, heb je nog steeds enige mogelijkheid om een paar Republikeinse senatoren die Trump niet steunden, naar een coalitie te verplaatsen om op zijn minst een aantal dingen tegen te houden. Als de meerderheid zich uitbreidt voor de Republikeinen, wordt dat een stuk moeilijker. Maar een van de dingen waar we ons meteen op moeten concentreren, is het organiseren in de staten waar Republikeinse senatoren zijn die kunnen worden verplaatst of die op bepaalde kwesties kunnen worden verplaatst. Dat gebeurde feitelijk tijdens de eerste termijn van Trump over bepaalde onderwijskwesties, waar activisten, activisten van lerarenvakbonden, in plaatsen als Alaska, Lisa Murkowski zover kregen om over bepaalde kwesties in te gaan, een zeer cruciale stemming.
Laten we nu eens kijken naar het Huis van Afgevaardigden, want het Huis van Afgevaardigden is dat wel, als het een Democratische meerderheid heeft – en dat is niet zeker, maar als het een Democratische meerderheid krijgt, zal het de basis worden van de oppositie tegen het presidentschap van Trump. Er mag niet zoiets zijn als: „Oh, weet je, laten we eens kijken of we plekken kunnen vinden om samen te werken.“ Er moet een duidelijk signaal komen dat deze Tweede Kamer er alles aan gaat doen om slechte initiatieven een halt toe te roepen. Ze hebben veel begrotingsmacht. Ze hebben veel macht bij het goedkeuren van allerlei wetsvoorstellen over allerlei kwesties. Ze moeten een verenigde caucus hebben. Cruciaal in het Huis van Afgevaardigden is het aantal zetels dat nog te winnen is. Ik keek net voordat we in de ether kwamen. Er zijn 54 zetels te winnen. De meesten van hen bevinden zich aan de westkust, in Californië, Washington en Oregon, zeer democratische staten. Maar er zijn er ook enkele in het Midwesten en sommige zelfs aan de oostkust. Als we eenmaal weten waar het Huis van Afgevaardigden staat, denk ik dat de kans groot is dat het geen grote Democratische meerderheid zal zijn als de Democraten die winnen. En nogmaals, ik benadruk dat ze het misschien niet zullen winnen. Maar als ze het winnen, zal het geen grote meerderheid zijn. Maar als dat zo is – weet je, als het zelfs maar drie of vier zetels zijn, dan is dat genoeg ruimte, als voorzitter Hakeem Jeffries en andere mensen hun cruciale rol als check-and-balance in de regering erkennen.
AMJ GOEDMAN: Als het Huis inderdaad –
JOHN NICOLS: Het feit is dat, gewoon om –
AMJ GOEDMAN: – gaat Democraat. Maar Johannes –
JOHN NICOLS: Ja.
AMJ GOEDMAN: – we zullen in het tweede uur tijd hebben om hier ook over te praten.
