Economische zorgen waren de boventoon in de westerse staten

Ik had gehoopt te kunnen schrijven over hoe een handvol zetels in het Huis van Californië, Nevada en Arizona bij de verkiezingen van gisteren naar de Democraten waren gegaan, en hoe dat de factor was die ertoe heeft bijgedragen dat de Democraten de controle over het Huis van Afgevaardigden hebben overgenomen. Ik was ook van plan om te schrijven over een aantal interessante steminitiatieven – initiatieven voor abortusrechten in Nevada en Arizona, en een minimumlooninitiatief en Prop 36 in Californië.

Maar toen kwamen de resultaten van de presidentsverkiezingen, waardoor al het andere vrijwel oneindig klein werd.

Dus, kort gezegd, zal ik de stand van zaken rond de House-races en de initiatieven noemen, en dan overgaan naar Groundhog Day rond 2016 of 1933.

In Arizona hadden de Democraten hoge verwachtingen van congresdistricten één en zes, en de vroege telling van gisteravond toonde hen op een winnend traject. Op het moment van schrijven is bijna 60 procent van de stemmen geteld, de Democratische uitdager Kirsten Engel is met een smalle voorsprong over de zittende Republikeinse partij Juan Ciscomani, maar in district één verdween de voorsprong van Amish Shah van de ene op de andere dag en het ziet er zeer waarschijnlijk uit dat de Republikeinen die zetel zullen behouden. Er zijn echter nog veel stemmen te tellen, en het is waarschijnlijk dat geen van beide resultaten de komende dagen, mogelijk weken, bekend zal zijn. Elders, de zetel van het Reno-gebied Huis die de Democraten hoopten om te draaien, bleef stevig rood.

Ondertussen lijkt het erop dat Ruben Gallego de Senaatszetel in Arizona zal winnen, maar hij is wel de zittende president Jacky Rosen staat in Nevada met 1.000 stemmen achter de Republikein Sam Brown, waarbij meer dan 80 procent van de stemmen is geteld. Dat resultaat zal waarschijnlijk veranderen tegen de tijd dat alle stemmen zijn geteld, maar het is duidelijk dat als ze wint, Rosen een nipte overwinning zal hebben behaald in een race die ze in de meeste peilingen comfortabel had gewonnen.

Zelfs in het effenblauwe Californië hebben de Democraten moeite om winbare zetels om te zetten in de Central Valley en de agglomeratie van Los Angeles. In district 40, waar de zittende Republikeinse Partij als kwetsbaar werd gezien, lijkt het erop dat de Republikeinse Partij in een mum van tijd zal winnen. Zo ook in District 13, in de Central Valley, lijkt het er vanaf nu op dat de Democraat de overwinning net niet zal halen (hoewel dat met slechts de helft van de stemmen in de tabel heel goed zou kunnen veranderen). Met andere woorden: de Democraten presteerden dinsdag op en neer, van de races in het Huis en de Senaat tot aan het presidentschap, aanzienlijk ondermaats – een gevolg van zowel de impopulariteit van Biden, die Harris blijkbaar heeft geërfd, als van Trumps ondoorgrondelijke aantrekkingskracht op grote delen van de bevolking.

Het was niet zo dat de kiezers in een uniform reactionaire stemming verkeerden. In feite is het electoraat in beide Nevada En Arizona grondwetswijzigingen aangenomen die het recht op abortus beschermen. En in Arizona wordt verwacht dat de stemmaatregel dat ook zal zijn de toegang tot abortuszorg uitbreiden eenmaal van kracht. Maar op bepaalde kwesties, rond veiligheid en rond de economie, vooral de inflatie, gingen de kiezers een scherpe bocht naar rechts.

In Californië lijkt het waarschijnlijk dat de kiezers een verhoging van de stemmen zullen negeren minimumloonuit angst voor een stijging van de inflatie. Misschien nog belangrijker was dat het electoraat met een overweldigende marge slaagde Voorstel 36dat de strafrechtelijke straffen voor vermogens- en drugscriminaliteit op laag niveau verhoogt, en daarmee de financieringsstroom ontneemt die kiezers in 2014 door Prop 47 hebben gecreëerd voor rehabilitatiediensten die worden gefinancierd door de besparingen die voortvloeien uit het opsluiten van minder mensen.

Ik denk dat de voorstellen voor abortus en strafrecht een groter inzicht bieden in de stemming van het electoraat op nationaal niveau gisteren.

Veel kiezers die ik de afgelopen weken in Arizona en Nevada heb ontmoet, gaven aan dat ze voorstander waren van abortusrechten – in navolging van tientallen jaren aan opiniepeilingen die bevestigden dat hetzelfde geldt voor de meerderheid van de Amerikanen – maar tegelijkertijd van plan waren op Donald te stemmen. Trump omdat ze in paniek waren over een zogenaamd slechte economie. (Factcheck: hoe dan ook is het zo dat de economie er op dit moment niet zo slecht voor staat.) Ze waren ook boos over de manier waarop onder Biden met de grens werd omgegaan; was opgehitst door de steeds extremere boodschap van Trump en zijn bondgenoten, om immigratie en misdaad op één hoop te gooien; en als klap op de vuurpijl kregen ze een gestaag dieet van horrorverhalen over uit de hand gelopen winkeldiefstalbendes en gewelddadige criminelen, ondanks het feit dat de misdaad de afgelopen jaren in een groot deel van het land is gedaald.

En dus kozen ze ervoor om de rechten waar ze om gaven op staatsniveau te beschermen (zoals het recht op abortus), terwijl ze de enorme bevoegdheden van de federale overheid overdroegen aan een openlijke fascist. Ze gaven het presidentschap aan iemand die beloofde de rommel op te ruimen door de politie los te laten om verdachten van misdrijven een “zeer zwaar uur” te bezorgen; het leger en zijn arsenaal aan wapens in te zetten tegen civiele demonstranten; om immigranten zonder papieren op te sporen, hen in grote detentiekampen (lees “concentratiekampen”) te huisvesten en ze vervolgens standrechtelijk te deporteren; te verbieden alle asielzoekers en vluchtelingen; om de handen ineen te slaan met dictators met een transactioneel buitenlands beleid dat de democratische wereld alleen maar kan ontwrichten; en het dreigen met hoge tarieven voor niet-coöperatieve handelspartners, ook al zullen die tarieven een boemerang op de consumenten afwerpen.

Hoe heeft dit gruwelijke, fundamenteel ondemocratische beleid, dat in strijd is met eeuwen van Amerikaans beleid en cultuur, zelfs maar een laagje legitimiteit gekregen? Omdat in het post-waarheidstijdperk een door sociale media gegenereerd beeld werkelijk alles is. En wanneer de rijkste man ter wereld, die eigenaar is van een van de meest gebruikte sociale mediasystemen ter wereld, al die macht in een 24/7 propagandamachine verandert, volgen er echt slechte dingen.

Elon Musk deed er alles aan om het electoraat in een mooie buiging te wikkelen en over te dragen aan zijn maatje Trump, in ruil voor de belofte dat hij enorme bevoegdheden zou krijgen om de regulerende staat te ontmantelen die hem er af en toe van zou kunnen weerhouden nog meer oligarchische macht te verwerven. stroom.

Er zijn meerdere schurken verantwoordelijk voor de beschamende verkiezingsresultaten van gisteren. Maar Musk valt op door de enorme omvang van zijn invloed en steun aan de herverkiezingscampagne van Trump.

Ondertussen moet er duidelijk nog veel werk worden verzet om de ondoorgrondelijke schade te beperken die Trump en zijn gangsterregering nu vrijelijk zullen kunnen toebrengen aan mensen in de Verenigde Staten en de rest van de wereld.

Tranen vandaag, mouwen opgestroopt morgen.