B1G Tijd: Ohio State heeft een strijd om Penn State gewonnen, maar de oorlog tegen zijn tekortkomingen op het gebied van de aanval gaat door

Er is genoeg reden voor nr. 3 Staat Ohio om je nu goed te voelen. De Buckeyes, die met meer tegenslagen te maken kregen dan ooit tevoren dit seizoen, gingen op pad en versloegen nummer 7 Penn-staat ondanks dat ze niet hun beste wedstrijd van het seizoen speelden.

„Als je met je rug tegen de muur staat, kun je alleen maar stoten uitdelen“, zei defensief end JT Tuimoloau na afloop. „We bleven swingen.“

Het was een gevoel dat werd herhaald door de quarterback van de staat Ohio Wil Howarddie wraak nam op het Penn State-programma waarvoor hij opgroeide en dat geen interesse had in zijn diensten.

„Man, we wilden dat deze wedstrijd zou winnen“, Howard gezegd. „We hebben het eruit gehaald.“

Dat hebben ze zeker gedaan, en het is iets waar de staat Ohio misschien aan moet wennen. Het winnen van wedstrijden geneest veel pijn, maar het kan niet het feit wegnemen dat de aanval van Ohio State het momenteel moeilijk heeft, ongeacht de resultaten.

De Buckeyes verloren de startende linkertackle Jos Simmons tijdens het verlies van Oregon. Hier is een blik op hoe de overtreding heeft gepresteerd in games vóór Oregon, vergeleken met hoe de zaken er in de laatste drie games uitzagen.

Om nu de theorie te verwijderen dat een lichte niet-conferentie-lei de zaken enorm vertekent, laten we de overtreding van Ohio State in de eerste twee Big Ten-wedstrijden vergelijken met Staat Michigan En Iowa naar diezelfde laatste drie.

De run-game heeft het meest te lijden, maar hoewel de passerende aanval over het algemeen productief is geweest, kun je aan de druk zien dat Will Howard met veel meer verdedigers in zijn gezicht te maken krijgt dan hij het hele seizoen was geweest. Het strekt hem tot eer dat Howard er uitstekend mee omgaat, en de mobiliteit die hem daartoe in staat stelt is een van de belangrijkste redenen waarom hij werd ingeschakeld om hem te vervangen. Kyle McCord.

Er zijn twee verschillende manieren om hiernaar te kijken, die allebei geldige punten hebben. Het is belangrijk om te vermelden dat deze aanvallende gevechten niet alleen samenvallen met blessures in de aanvalslinie, maar ook met twee wegwedstrijden tegen teams die op de derde plaats stonden in het land op het moment dat de wedstrijd werd gespeeld. Kijkend naar de rest van het schema van Ohio State; buiten een thuiswedstrijd tegen Indianaer lijkt niet veel te zijn om je zorgen over te maken (stel je voor dat je zegt dat Indiana een grotere zorg was dan Michigan drie maanden geleden).

De andere kant van de medaille is echter dat ik niet weet of er een universum bestaat Purdue of Noordwestelijk versla deze Buckeyes, die laatste twee wedstrijden tegen Indiana en Michigan zijn veel lastiger vanwege de impact van de blessures op de aanval van Ohio State. Een van de grootste voordelen van Ohio State ten opzichte van de rest van de competitie was dat er een cruise control was die anderen niet hadden, maar dat lijkt niet langer een optie te zijn – althans voorlopig.

Het is niet belachelijk om te denken dat naarmate ze meer games spelen zoals ze momenteel zijn geconstrueerd, de huidige versie van de aanvalslinie van Ohio State kan verbeteren. Eigenlijk zouden we dat moeten verwachten. De vraag is hoeveel verbetering een realistische verwachting is, en zal dit voldoende zijn om de staat Ohio in staat te stellen al zijn verheven doelen te bereiken?

We zullen het ontdekken. Voorlopig kunnen de Buckeyes alleen maar doen wat hun defensieve doel suggereerde: blijven zwaaien.

Iowa verpletterd Wisconsin 42-10 zaterdagavond, en terwijl nieuwe startende quarterback Brendan Sullivan bracht wat meer pit in de aanval van Hawkeyes, running back Kaleb Johnson bleef de ster van de show. Nu zal Johnson de Heisman Trophy dit seizoen niet winnen, maar dat betekent niet dat hij zijn naam niet vaker zou moeten horen noemen dan hij doet als het gaat om de prijsuitreiking.

Ik heb heeft al veel over hem geschreven en beschouw mezelf als een grote Kaleb Johnson-fan. Ik zou graag nog meer willen doen met een paar leuke Kaleb Johnson-statistieken.

Johnson scoorde drie touchdowns tegen Wisconsin, wat zijn seizoenstotaal op 20 brengt. De aanval in Iowa scoorde het hele seizoen 22 touchdowns. Maar vorig jaar was vorig jaar! Zullen we Johnson in 2024 eens vergelijken met andere Power Four-programma's?

Is er een discussie mogelijk over vier van de zeven Power Four-programma's die Johnson heeft geëvenaard of overtroffen als Big Ten-programma's? Ja, maar laten we het voor een andere dag bewaren.

Seizoensgebonden affectieve stoornis

Zondagochtend hebben we de klok een uur teruggezet, wat geweldig was voor degenen onder ons die een extra uur slaap nodig hadden, maar vreselijk nieuws voor degenen onder ons die graag de zon zien. Het wordt vroeg donker in het land van de Big Ten, en seizoensgebonden affectieve stoornissen kunnen iedereen treffen, zelfs voetbalteams.

Dus nu we de duisternis naderen, is hier een korte blik op enkele Big Ten-teams die zich momenteel behoorlijk verdrietig voelen.

Nebraska: De nederlaag van zaterdag tegen UCLA was zwaar. Niet alleen voor het spel zelf, maar ook voor waar het programma is. Er was veel optimisme over de komst van de Cornhuskers in het tweede jaar van Matt Rhule, en ze hadden een vijfsterren QB. De 5-1 start waar onder meer een wraakzege overheen ging Colorado heeft alleen maar olie op het vuur gegooid, maar sindsdien zijn er drie opeenvolgende verliezen geweest.

Je kunt het verlies onderweg naar de staat Indiana en Ohio excuseren, maar thuis verliezen tegen UCLA is een zware pil om te slikken. De Bruins kwamen naar Lincoln met een record van 2-5, en hun enige overwinningen waren driepuntsoverwinningen tegen Hawaii En Rutgers. Terwijl de score 27-20 was, leidde UCLA laat in het derde kwartaal met 20.

Er sluipt momenteel veel van die oude existentiële angst in de psyche van Nebraska-fans.

USC: De Trojanen hadden een kans om te verslaan Washington maar deed het niet. Dat zijn nu vier nederlagen in hun laatste vijf wedstrijden en vijf nederlagen in hun laatste zeven. Elk van de verliezen bedroeg zeven punten of minder. Ze voelen allemaal precies hetzelfde. Nadat ze zijn gebeurd, zal Lincoln Riley vermelden dat het nog maar een paar keer is dat ze ongeslagen zijn. Hoewel dat waar is, verandert het nog steeds niets aan het feit dat USC niet de toneelstukken lijkt te kunnen maken die ze nodig hebben wanneer ze die nodig hebben.

Als er een lichtpuntje zit in de nederlaag van zaterdag, is het dat USC in de tweede helft eindelijk leunde op zijn run-game onder leiding van Woody Marks. Ze zouden kunnen overwegen om zich de rest van de weg aan dat spelplan te houden.

Rutgers: De Knights waren vorige week vrij, maar ik ben er niet zeker van dat alleen thuis in het donker zitten de plek is waar je wilt zijn tijdens een verliesreeks van vier wedstrijden. Rutgers begon het jaar met 4-0 met overwinningen Virginia Tech en Washington. Het leidde tot dromen over grotere dingen.

Nu vragen de ridders zich af of ze nog steeds bij een kom kunnen komen. Ze moeten minstens twee van hun laatste vier winnen. Hun eerste kans is thuis tegen Minnesota deze week, maar de Gophers spelen momenteel erg goed, dus mijn verwachtingen zijn niet hooggespannen. De realiteit is dat er twee van de drie tegen zullen moeten zijn Maryland, Illinois en Michigan State, waarbij alleen de Illini-matchup thuis wordt gespeeld.

Purdue: Om bot te zijn, heeft Purdue dit weekend zojuist zijn beste kans op een Big Ten-overwinning verspeeld. De Boilermakers moesten thuis de hele dag een inhaalslag spelen tegen Northwestern, en haalden uiteindelijk de achterstand in om verlengingen af ​​te dwingen. Toen waren de verlengingen een ramp en verloren ze, waardoor ze terugvielen naar 1-7 dit jaar en 0-5 in de conferentie.

Hun laatste vier wedstrijden? Ze zijn deze week in de staat Ohio; dan is het Penn State thuis en nog twee wegwedstrijden tegen Michigan State en Indiana. Het enige goede nieuws hier is dat het basketbalseizoen maandagavond is begonnen.

Willekeurige grafiek van de week