Sinds 2020 zijn veel kiezers er steeds meer op voorbereid om verkiezingen als oneerlijk en mogelijk vervalst te beschouwen. Blijvende verkiezingsontkenning heeft het wantrouwen in de verkiezingsadministratie aangewakkerd. vooral onder de Republikeinen. Nadat Donald Trump de geldigheid van de resultaten in twijfel trok of verwierp beide 2016 en 2020-wedstrijdenzou het voor zijn supporters vooral moeilijk kunnen zijn om een potentieel verlies in zo’n krappe race in 2024 te accepteren.
Als onderzoekers van geruchten en geruchteningonderzoeken we hoe mensen betekenis geven aan wat er aan de hand is in zeer onzekere scenario's zoals verkiezingen. De komende dagen verwachten we dat er duizenden geruchten zullen circuleren op (en daarbuiten) sociale media. Hoewel sommige gebaseerd kunnen zijn op feiten, verdraaien misleidende geruchten de waarheid en de context, verduisteren ze oplossingen en voeden ze samenzweringstheorieën over opzettelijke kiezersfraude.
Beginnende versies van deze infrastructuur waren aanwezig bij de verkiezingen van 2020 en 2022.
Wat opvalt aan de verkiezingen van 2024 is niet de prevalentie van geruchten, maar de rijping van een “infrastructuur voor het genereren van bewijsmateriaal,” bestaande uit politieke organisaties, partijdige media, sociale media, technologische platforms en een groeiend juridisch apparaat. De samenwerking is losjes georganiseerd, maar ook strategisch, en werkt zowel om het ‘bewijs’ van fraude te bevorderen als om politieke en juridische actie te motiveren om de resultaten te betwisten. Beginnende versies van deze infrastructuur waren aanwezig bij de verkiezingen van 2020 en 2022 – maar nu is de machine goed geolied en klaar voor actie. Het werkt via drie C's: het publiek overtuigen van verkiezingsfraude, vermeend ‘bewijs’ van vermeende fraude verzamelen en verkiezingsprocessen en -resultaten betwisten met behulp van dit ‘bewijs’.
Vorige week zagen we de “drie C's” aan het werk. Op dinsdag, Pennsylvanians geconfronteerd met lange rijen bij Bucks County verkiezingsbureau om zich vóór de deadline van die middag in te schrijven voor een stembiljet – wat online tot geruchten leidde.
Wetshandhavers hadden de mensen in de rij verteld dat ze de rijen voortijdig gingen sluiten – een actie die in strijd is met het standaardprotocol om degenen die vóór een deadline in de rij staan, in de rij te laten blijven om te stemmen. Aspirant-kiezers plaatsten snel video's van hun argumenten bij de politie en opiniepeilers. Politieke actoren en beïnvloeders verpakten deze video’s en promootten ze op misleidende wijze als bewijs van een grotere, snode poging van de Democraten om de verkiezingen te manipuleren. Ze drongen er bij degenen die in de rij stonden op aan om rapporten in te dienen bij verkiezingsintegriteitsgroepen. Om deze beweringen te weerleggen, beschuldigden een paar stemmen aan de linkerkant het recht ervan om acteurs in te huren om politieagenten te spelen.
Uiteindelijk die van Trump campagne ingediend en won een rechtszaak dat verlengde de deadline voor degenen die in de rij stonden. Influencers vierden de overwinning en het werk van de waakhonden, die de video’s plaatsten en viraal lieten gaan.
Zoals veel stemgerelateerde geruchten was deze gebaseerd op een reëel probleem, dat uiteindelijk werd verholpen. Maar het misleidende verhaal dat het sluiten van de lijnen een opzettelijke poging was om Republikeinse stemmen te onderdrukken als onderdeel van een grotere samenzwering? Dat ongegronde verhaal zal waarschijnlijk blijven bestaan.
Op hun best kunnen waarnemers van verkiezingsintegriteit dienen om echte problemen snel aan het licht te brengen. In het ergste geval kunnen ze aanzetten tot misleidende of ongegronde geruchten die het wantrouwen in de verkiezingsprocedures kunnen vergroten. Zelfbenoemde organisaties voor verkiezingsintegriteit, waarvan er vele sympathiek tegenover Trump staan, hebben nieuwe instrumenten ontwikkeld en de bestaande infrastructuur een nieuwe bestemming gegeven om het verzamelen en digitaal delen van ‘bewijsmateriaal’ van waargenomen verkiezingsfraude aan te moedigen – bewijsmateriaal dat vaak opzettelijk ten onrechte wordt gekarakteriseerd om een verhaal te verspreiden dat de verkiezingsfraude is opgetuigd.
Vanaf 2020 hebben politieke actoren een infrastructuur opgebouwd om opiniepeilers te rekruteren, hen voorbereid op het vermoeden van massale kiezersfraude en hen aangemoedigd om zelfs routinematige procedures en kleine kwesties als samenzweringen te melden. We hebben eerder gezien dat deze berichtgeving leidt tot misleidende beweringen die zich snel online kunnen verspreiden en rechtszaken, beëdigde verklaringen en andere acties kunnen ondersteunen die tot verdere geruchten leiden. Zelfs als individuele geruchten vervagen of worden ontkracht, leeft het algemene verhaal van vervalste verkiezingen voort.
Het blijvende verkiezingsontkenning dat door deze “infrastructuur voor het genereren van bewijs”in 2020 veranderde het verkiezingsbestuur, het kiesrecht en het verkiezingsvertrouwen – vaak ten kwade. Na vier jaar ontwikkeling verergert deze infrastructuur nu al de cyclus van het overtuigen van het publiek van kiezersfraude, het aanmoedigen van het verzamelen van bewijsmateriaal en het mobiliseren van politieke en juridische actie om procedures en resultaten te betwisten. De Trump-campagne en de Republikeinse partizanen zijn al begonnen met het aanspannen van rechtszaken waarin zij kiezersfraude claimen in swing states, waarvan er vele “zombie-rechtszaken“Waarschijnlijk minder bedoeld om een specifiek probleem op te lossen dan om twijfel te zaaien over de verkiezingsresultaten in het algemeen.
Partijdige agenten zijn er al in geslaagd het publiek ervan te overtuigen dat de verkiezingen frauduleus zijn.
Gezien deze robuuste infrastructuur en de aanzienlijke middelen van de Trump-campagne voor juridische fondsen en inspanningen op het gebied van ‘verkiezingsintegriteit’, hebben we dat wel gedaan al honderden rechtszaken vóór de verkiezingen gezien en we verwachten er nog veel meer te zien. In belangrijke races kunnen kandidaten of politieke groeperingen die de “vervalste verkiezingstheorieën” al onderschrijven, protesten gaan organiseren bij stemtellingscentra of zelfs proberen de resultaten ongedaan te maken.
De spanningen lopen hoog op naarmate de verkiezingsdag dichterbij komt. Afhankelijk van de uitkomsten en marges van belangrijke races kunnen ze nog erger worden. Partijdige agenten zijn er al in geslaagd het publiek ervan te overtuigen dat de verkiezingen frauduleus zijn. We zullen zien dat deze agenten misleidend of onwaar ‘bewijs’ van manipulatie verzamelen en verspreiden. En door gebruik te maken van deze verkiezingsontkenningsmachine zijn sommige MAGA-partizanen klaar om de uitkomsten te betwisten. Laten we hopen dat ze niet zo ver gaan dat ze de democratie zelf in twijfel trekken.
