IAls er ooit een serie was die me aan vakantie deed denken, waren het de rollenspellen van Mario en Luigi. Ik kan me nog goed herinneren dat ik in 2003 naar het scherm van de Game Boy Advance keek en vanuit een ligstoel mijn loodgieters door spannende dynamische gevechten leidde. Brothership is de eerste nieuwe game in de serie in bijna tien jaar, en brengt een vrolijk, zeevarend avontuur naar het gelukkig beter verlichte scherm van de Nintendo Switch.
In een klassiek Mario-plotapparaat worden onze helden via een gigantisch portaal weggevoerd uit het Mushroom Kingdom en duizelig ontwaken, gestrand in de oceanische wereld van Concordia. Deze plek is ronduit prachtig. Terwijl je rond het eerste van vele levendige, cel-schaduwrijke eilanden springt, kun je praktisch de zeebries proeven. Een verbluffend Wind Waker HD-achtig Bloom-verlichtingseffect geeft dit heldere en luchtige avontuur een vervaagd, zonovergoten gevoel.
Maar voordat je je voeten op de grond kunt zetten, ontdekken de broers dat de eens zo grote archipel van Concordia is gebroken, en het is aan de altijd liefdadige loodgieters om het roer van het drijvende Shipshape Island over te nemen en rond te varen om de eilanden weer met elkaar te verbinden. Zo veel voor een vakantie.
De gevechten van Brothership zijn een luchtig genot, waardoor het eenvoudig indrukken van getimede knoppen voor aanvallen, sprongen, hamerslagen en counters veel boeiender aanvoelt dan waar ze recht op hebben. Waar turn-based gevechten in andere games vaak vermoeiend kunnen worden, is Brothership's een boeiende dans, waarbij je met vreugdevolle overgave nieuwe ideeën, vaardigheden en onverwacht flitsende aanvalsmodificatoren naar je toe gooit.
Om het beste uit de strijd te halen, is echter geduld nodig. Aan het begin van het spel beschikken Mario en Luigi niet over deze prachtige gereedschappen, en het enige waar je op moet hameren is de knop Overslaan. Deze serie is berucht vanwege het bombarderen van spelers met muren met teksten, maar de openingstijden van Brothership voelen bijzonder flagrant aan. Voordat de besnorde broers en zussen echt inzicht kunnen krijgen in het land, worden ze toegesproken door een eindeloze reeks Concordianen – een ras van conversatie-uitgehongerde antropomorfe eikels. Waar de Paper Mario-spellen graag slimme woordspelingen uitdelen, voelen de grappen hier halfbakken aan en is er geen stemacteurs om het script op te vrolijken.
Gelukkig krijgt Brothership al snel wat wind in de zeilen, terwijl je een strijdende natie van ijs en vuur verenigt, triomfeert in een danswedstrijd op het hele eiland, een somber detective noir-mysterie oplost en je zelfs aansluit bij een groepje tienerpiraten. De bewoners van elk eiland dat je redt, komen dankbaar naar je schip-annex-eilandhuis en brengen nieuwe technologie en uitrusting mee, en naarmate de uren verstreken, begon ik zelfs enige genegenheid te voelen voor deze vervelende eikels. De fenomenale partituur helpt daar zeker bij: een aanstekelijk vrolijke, nautische soundtrack vol pompeuze hoornpartijen en aanzwellende zeemansaccordeons.
Terwijl ik over de zeeën voer, ontdekte ik ook een hele reeks optionele, met puzzels gevulde eilandjes, van op het Midden-Oosten geïnspireerde marktsteden tot stoffige duinen vol knappende kaken van zandhaaien. Baasgevechten zijn een ander hoogtepunt en vinden plaats in slecht verlichte kerkers die een welkome afwisseling in toon bieden ten opzichte van de zonovergoten locaties erboven. En Luigi ook Eindelijk meer respect getoond dat hij zo verdient: hij kan zijn Luigi-logica gebruiken om verzamelobjecten te vinden, puzzels op te lossen en slimme strategieën te bedenken om de baas te verslaan. Dit alles wordt geleverd met een grijnzend komisch enthousiasme: Brothership is een heel gekke RPG die serieus plezier biedt.
na nieuwsbriefpromotie
In een jaar dat ons niet één maar drie RPG's met Mario-thema heeft opgeleverd, was ik er klaar voor om teleurgesteld te worden door Brothership. Maar dankzij boeiende gevechten, gevarieerde platformactie en goed beoordeelde moeilijkheidsgraad, maakt Brothership niet alleen de nostalgie uit mijn kindertijd naar deze serie waar, maar verbetert het deze ook. Het is een uitnodigende portie zonovergoten verrukking aan het begin van een sombere novembermaand.
