Door gehoor te geven aan het sirenenlied van kandidaten van derden of door thuis te blijven op de verkiezingsdag, Arabische en islamitische Amerikanen zou een historische blunder herhalen.
In 2000 waren we boos en vervreemd. Sancties en bombardementen tegen Irak, en het gebruik ervan “geheim bewijs” om Arabische immigranten te deporteren, ontsierd Die van Bill Clinton presidentschap. Maar net als nu heeft het Palestijnse lijden ons vooral in vuur en vlam gezet.
Op de Camp David-top in juli 2000 slaagde Clinton er niet in een overeenkomst te bereiken waarmee het doel van een Palestijnse staat werd verwezenlijkt, dat impliciet was vastgelegd in de Oslo-akkoorden van 1993. Erger nog, op de verkiezingsdag van dat jaar was de tweede intifada tegen de Israëlische bezetting in volle gang, wat een overweldigende en overweldigende impact veroorzaakte onevenredige Palestijnse burgerslachtoffers.
Woede verblindt velen voor de overweldigende gevaren die voormalig president Donald Trump met zich meebrengt.
Veel Arabische en moslim-Amerikanen uitten hun ontevredenheid over de regering-Clinton, die zij ooit krachtig hadden gesteund. door op te geven de vice-president, Al Gore, die zich in 2000 kandidaat stelde voor de Democratische presidentsverkiezingen. Sommigen, vooral in de Amerikaanse moslimgemeenschap, stemden op George W. Bush, die geheim bewijsmateriaal veroordeelde. Anderen bleven thuis. En veel liberalen zoals ik stemden op Ralph Nader, een Arabisch-Amerikaans icoon. Onze afvalligheid van de Democraten was misleidend: Al Gore verloor een van de meest nabije verkiezingen in de geschiedenis van de VS, en de rampzalige invasie van Irak in 2003 was een direct gevolg.
Vandaag is er in mijn gemeenschap oppositie tegen vice-president Kamala Harris stengels voornamelijk uit de steun van de regering-Biden De wrede oorlog van Israël van wraak in Gaza. Woede maakt velen blind voor de overweldigende gevaren die voormalig president Donald Trump met zich meebrengt, en voor het feit dat Harris beter – of in ieder geval niet zo schadelijk – zou regeren over elke kwestie die ons het meeste interesseert.
Omdat ze geen van beide kandidaten kunnen verdragen, blijven veel Arabische Amerikanen misschien thuis of stemmen ze op Jill Stein, kandidaat voor de Groene Partij – keuzes die mogelijk de uitslag kunnen beïnvloeden, vooral in de staat Michigan. Maar alles behalve een stem voor Harris zal in feite een stem voor Trump zijn. Er zijn ruim 300.000 Arabische Amerikanen in Michigan. President Joe Biden won daar in 2020 met ongeveer de helft daarvan, iets meer dan 150.000 stemmen. Arabische en islamitische Amerikanen zullen ook een belangrijke factor zijn in Pennsylvania, Georgië en elders. Nu de verkiezingen zo dichtbij zijn, zal elke kiezer en niet-stemmer hoogstwaarschijnlijk bijdragen aan de uitslag.
Velen in onze gemeenschap hebben dezelfde zorgen als een kwart eeuw geleden. Wij willen niet als vanzelfsprekend worden beschouwd. Wij willen de buitensporige steun van de Democraten aan Israël “bestraffen” en afwijkende meningen over de Amerikaanse medeplichtigheid aan het Palestijnse lijden registreren. Wij willen een beter Midden-Oostenbeleid. Wij willen een stem uitbrengen waar we mee kunnen leven.
Ik heb dat allemaal in 2000 gezegd en de dwaasheid van het stemmen op Nader omarmd. Ik sympathiseer nog steeds met de impuls vandaag. Maar een overwinning van Trump zal de Democraten waarschijnlijk geen lesje leren over het als vanzelfsprekend beschouwen van de gemeenschap of over de gevaren van buitensporige steun voor Israël. In plaats daarvan zal het vrijwel zeker een nieuwe verwoestende, zelf toegebrachte klap betekenen voor onze eigen belangen en prioriteiten.
Er is voor ons geen enkel belangrijk onderwerp waarover Harris' standpunten niet duidelijk de voorkeur verdienen. Neem immigratie: een van de eerste stappen van Trump na zijn inauguratie in 2017 was zijn ‘moslimverbod’, dat staatsburgers van zeven landen met een moslimmeerderheid de toegang tot de Verenigde Staten ontzegde. Terwijl dat afschuwelijk discriminerende beleid werd teruggedraaid door Biden en Trump belooft het weer in ere te herstellen. Syrische, Jemenitische, Soedanese en Afghaanse immigranten zijn dat wel waarschijnlijk hun tijdelijke beschermde status zullen verliezen of “humanitaire voorwaardelijke vrijlating” en de belofte van Trump onder ogen zien “bloedig” massale deportaties.
De diepgewortelde en draconische houding van Trump ten aanzien van wetshandhaving en burgerlijke vrijheden voorspelt ook buitengewoon slecht voor ons.
Een grote door Trump geïnspireerde bedreiging voor de Arabische en islamitische Amerikaanse burgerlijke vrijheden is al aan de gang. Republikeinen streven naar wetgeving straffen universiteiten die dat niet voldoende doen pro-Palestijnse protesten tot zwijgen brengen door hen te ontdoen van federale steun en uiteindelijk zelfs van accreditatie. Troef naar verluidt vertelde donorenVolgens The Washington Post zou hij pro-Palestijnse demonstranten deporteren, die volgens hem deel uitmaakten van een ‘radicale revolutie’ die ‘nu moet worden gestopt’. Naar verluidt beloofde hij dat hij, als hij herkozen zou worden, ‘die beweging 25 tot 30 jaar terug zou zetten’.
Het beleid van de regering-Biden ten aanzien van Gaza was onverdedigbaar. Maar Harris is geweest de meest uitgesproken hoge functionaris over de noodzaak van een staakt-het-vuren en het lijden van Palestijnse burgers. En ze heeft zich categorisch uitgesproken over de noodzaak van de oprichting van een Palestijnse staat, die de weg zou kunnen effenen voor een einde aan de Israëlische bezetting.
Trump heeft daarentegen alleen maar twijfel geuit over de praktische haalbaarheid van de Palestijnse staat en heeft zich als president actief ingezet om dit te voorkomen. In januari 2020 bracht hij een ‘vredesplan’ uit uitgenodigd Israël zou nog eens 30% van de bezette Westelijke Jordaanoever annexeren, inclusief de Jordaanvallei, waardoor elke Palestijnse entiteit volledig omringd zou blijven door een groter Israël. Troef verplaatste de Amerikaanse ambassade van Tel Aviv tot Jeruzalem, erkende de soevereiniteit van Israël in die stad en goedgekeurd De annexatie door Israël van de bezette Golanhoogten uit Syrië.
Ondanks al hun fouten is het onmogelijk voor te stellen dat Harris of Biden zoiets zouden doen. En elk idee dat Trump sympathieker zou zijn geweest tegenover de Palestijnen, of Israël in bedwang zou hebben gehouden, na de aanvallen van Hamas op 7 oktober of de daaropvolgende oorlog in Gaza kan alleen maar een ernstig misverstand over zijn basishouding weerspiegelen. Dit is een man die dat herhaaldelijk heeft gedaan het woord ‘Palestijns’ gebruikt alsof het een vernietigende smet tegen zijn tegenstanders was.
Hoewel de Amerikaanse volkstelling historisch en momenteel mensen met oorsprong uit het Midden-Oosten en Noord-Afrika, samen met Europa, als ‘blank’ bestempelt, pretenderen Trump en zijn MAGA-beweging niet ons als ‘echte Amerikanen’ te beschouwen, althans niet degenen zij beweren te vertegenwoordigen. Voor hen zijn wij de “vijand vanbinnen.”
Het idee dat het niet erger kan, is opmerkelijk naïef. Dat zou zeker kunnen, vooral voor de Palestijnen. En helpen bij het herverkiezen – zelfs door niets te doen – van een president die bekend staat onderschrijven De Israëlische annexatie van een groot deel van de resterende Westelijke Jordaanoever zou een belangrijke stap in die richting zijn.
Woede, hoe gerechtvaardigd ook, is geen politieke strategie. Arabische en moslim-Amerikanen moeten de harde realiteit onder ogen zien dat we, net als iedereen, op 5 november een binaire keuze hebben. Er is een begrijpelijke wens om onze verontwaardiging te tonen door steun aan Harris te onthouden, maar hoe emotioneel bevredigend dat ook zou zijn. ten koste van onze duidelijk gedeelde belangen, waaronder het veiligstellen van de Palestijnse rechten.
Een experiment met het Amerikaanse fascisme, dat de onverholen agenda van Trump is, kan geen redelijke correctie zijn voor welke klacht dan ook – zelfs niet voor het onuitsprekelijke bloedbad in Gaza. Arabische en islamitische Amerikanen moeten stemmen met ons hoofd, niet met ons hart, en helpen bij het kiezen van de onvolmaakte maar aantoonbaar en duidelijk te verkiezen Kamala Harris.
