Nu de campagne ten einde loopt, brengt Kamala Harris een consistentere slotboodschap dan Donald Trump, die grillige aanvallen uitvoert.
AYESHA RASCOE, HOST:
De verkiezingsdag is dinsdag, het einde van campagne 2024. We kijken zo meteen naar de laatste dagen van de campagne in de ene swing state, Michigan. Maar voor een overzicht moeten we ons eerst wenden tot nationaal politiek correspondent Mara Liasson van de NPR. Goedemorgen, Mara.
MARA LIASSON, BYLINE: Goedemorgen, Ayesha.
RASCOE: Bedankt dat u het hele verkiezingsseizoen bij ons was en bij ons bleef.
LIASSON: Graag gedaan.
RASCOE: Dinsdag is dus verkiezingsdag, maar miljoenen mensen hebben hun stem al vastgelegd, toch?
LIASSON: Dat klopt. Ruim 74 miljoen mensen hebben al hun stem uitgebracht. Dat is iets minder dan de helft van het totale aantal uitgebrachte stemmen in 2020. Maar wat – dat betekent niet noodzakelijkerwijs dat dit nieuwe kiezers zijn of dat de totale opkomst hoger zal zijn dan in 2020. Het kunnen gewoon mensen zijn die normaal gesproken zouden hebben gestemd op de verkiezingsdag, maar besloten hun stem per post in te dienen of vervroegd te stemmen als hun staat dat toestaat.
Er zijn enkele trends die we zien bij de vroege stemmingen die de Republikeinen nerveus en de Democraten hoopvol maken, namelijk dat de vroege stemming grotendeels vrouwelijk lijkt te zijn. TargetSmart, een democratisch analysebureau, zegt dat vrouwen 53,5% van de eerste stemmen uitmaakten in de zeven strijdtonelen. We zien dus hetzelfde soort genderkloof in de opkomst die we in de peilingen hebben gezien. Dit is een echte verkiezing voor mannen komt van Mars en vrouwen komen van Venus, waarbij mannen de voorkeur geven aan Trump en vrouwen aan Harris. En we weten dat vrouwen altijd in grotere aantallen opkomen bij de presidentsverkiezingen. Ze hebben doorgaans 53% tot 47% van de stemmen, of 52 tegen 48. Als de Democraten dat gat groter kunnen maken, misschien wel tot 54%, is dat een goed teken voor hen, en daarom werken de Republikeinen zo hard om zorg ervoor dat meer jonge mannelijke, blanke, niet-universitaire mannen met een lage neiging tot kiezers gaan stemmen.
RASCOE: Oké, dus voor kiezers die nog niet hun stem hebben uitgebracht: de kandidaten hebben de nadruk gelegd op wat hun slotargumenten worden genoemd. Laten we beginnen met Donald Trump, die een week geleden vandaag een bijeenkomst had in Madison Square Garden. En dat werd overschaduwd door enkele sprekers, die werden uitgenodigd om samen met hem op het podium te komen.
LIASSON: Dat klopt – veel racistische en vrouwonvriendelijke opmerkingen, waaronder die komiek die Puerto Rico een drijvende hoop afval noemde. Maar de slotargumenten voor Trump zijn eigenlijk twee verschillende dingen. Er is het slotargument dat de Trump-campagne wil leveren, en dat zie je in hun advertenties. De economie was beter toen Trump aan de macht was. Er waren geen buitenlandse oorlogen. Dat kan hij weer.
Dan is er het slotargument dat Donald Trump zelf houdt tijdens zijn bijeenkomsten, dat erg duister is, veel gewelddadige retoriek bevat en erg gendergerelateerd is. Weet je, hij noemt Kamala Harris een zwakke en dwaze vrouw. Hij zegt, citaat: „Ze zal overweldigd raken en instorten.“ Hij blijft zeggen dat hij vrouwen zal beschermen, of ze dat nu leuk vinden of niet. En natuurlijk zijn er de herhaalde aanvallen op Liz Cheney. Hij zei: laten we haar daar met een geweer neerzetten terwijl er negen lopen op haar schieten. Laten we eens kijken hoe ze zich voelt als de wapens op haar gezicht worden gericht. En hij heeft het ook over het gebruik van het leger tegen zijn politieke tegenstanders, die hij de innerlijke vijand noemt. Hier is hij.
(GELUIDSBITE VAN GEARCHIVEERDE OPNAME)
DONALD TRUMP: Als ik zeg: de vijand van binnenuit, wordt de andere kant gek, wordt een – oh, hoe kan hij dat zeggen – weet je, ze hebben dit land hele slechte dingen aangedaan. Zij zijn inderdaad de vijand van binnenuit.
LIASSON: Het probleem hiermee is dat de retoriek op twee verschillende manieren zou kunnen werken. Het zou kiezers met een lage neiging, blanke mannen en niet-universitaire kiezers, kunnen motiveren om uit de kast te komen. Meestal komen kiezers die boos of bezorgd zijn vaker naar buiten. Maar tegelijkertijd zou het vrouwelijke kiezers kunnen afschrikken, en sommige bondgenoten van Trump, waaronder Nikki Haley, hebben hem hiervoor gewaarschuwd en gezegd dat er gewoon te veel macho-bro-praat is. Het zou vrouwen uit de voorsteden kunnen afschrikken.
RASCOE: Hoe zit het met Kamala Harris? Ze hield haar slotpleidooi, formeel slotpleidooi, dinsdag hier in Washington. Waar probeert ze de nadruk op te leggen in deze laatste dagen?
LIASSON: Nou, ze heeft een heel andere slotargumentstrategie dan Trump. Hij probeert niet echt het centrum te bereiken. Hij wil gewoon meer kiezers krijgen die op zijn basis lijken. Haar slotpleidooi bestaat uit twee delen. Eén daarvan is dat ze contact zoekt met het centrum. Ze wil onafhankelijke kiezers, kiezers van Nikki Haley, Republikeinen die nog steeds geen besluit hebben genomen. Ze zegt dat ze ‘gezond verstand-oplossingen’ zal vinden, citeer ze. Ze zal, zoals ze zegt, 'een gemeenschappelijke basis vinden'. Ze zegt: ik zal naar iedereen luisteren, ook naar mensen die niet op mij hebben gestemd. En dan is het tweede deel: Trump is onstabiel. Het enige waar hij om geeft is wraak en zijn grieven, niet jouw problemen. Dit is wat ze zei.
(GELUIDSBITE VAN GEARCHIVEERDE OPNAME)
VICEPRESIDENT KAMALA HARRIS: Als hij verkozen zou worden, zou Donald Trump op dag 1 dat kantoor binnenlopen met een lijst van vijanden. Als ik gekozen word, loop ik binnen met een to-do lijst.
LIASSON: En dat is onderdeel geworden van haar slotpleidooi. Dat zegt ze bij bijna elke halte. Maar wat interessant is, is dat ondanks deze slotargumenten geen van beide kandidaten erin is geslaagd een duidelijke voorsprong op de ander te krijgen.
RASCOE: Wat is, gezien dat alles, van belang in deze campagne?
LIASSON: Nou, daar zijn twee antwoorden op. Op het grote geheel lijkt niets er toe te doen. We hebben twee moordpogingen gehad, geweldige economische rapporten, een beslissend debat, en niets heeft deze superstatische, super close race in beweging gebracht. Maar het andere antwoord is: ja, alles doet ertoe. Dit is een race, een strijd om centimeters. Dus elk klein dingetje doet ertoe: elke controverse, elke blunder, elke goedkeuring van beroemdheden. Deze race wordt in de marge beslist, dus in slechts zeven staten zijn elke duizend stemmen van belang. En het lijkt alsof elk klein ding er veel toe doet.
RASCOE: Dat is Mara Liasson van NPR. Heel erg bedankt, Mara.
LIASSON: Graag gedaan.
Copyright © 2024 NPR. Alle rechten voorbehouden. Bezoek onze website gebruiksvoorwaarden En machtigingen pagina's bij www.npr.org voor meer informatie.
NPR-transcripties worden met een spoeddeadline gemaakt door een NPR-contractant. Deze tekst heeft mogelijk nog niet de definitieve vorm en kan in de toekomst worden bijgewerkt of herzien. Nauwkeurigheid en beschikbaarheid kunnen variëren. Het gezaghebbende record van de programmering van NPR is de audio-opname.
