Terwijl de verkiezingsdag voor de deur staat Kamala Harris en Donald Trump zaten in een dead heatEnquêteurs en experts zoeken naar aanwijzingen om de uitkomst te voorspellen.
Maar wat als het antwoord niet in politieke gegevens of campagnestrategieën ligt, maar in de instincten van een primitief deel van het menselijk brein?
Uit nieuw onderzoek dat ik bij resusaapjes heb uitgevoerd, blijkt dat als het gaat om beslissingen als stemmen, mensen zijn lang niet zo rationeel zoals ze graag willen geloven.
Het is gemakkelijk om instinctieve reacties – zoals de vecht-of-vluchtreactie of het reflexmatig wegtrekken van een heet oppervlak – te associëren met het primitieve motief om te overleven. Maar mensen hebben ook een rationeel brein dat bewijsmateriaal kan verzamelen en wegen, waarbij ze nadenkend nadenken in plaats van te vertrouwen op reflexmatige reacties. Waarom dat rationele brein lijkt te worden gekaapt door primitieve instincten in situaties waarin rationaliteit mensen beter van dienst zou zijn, is een van de vele redenen mijn neurowetenschappelijke collega's en ik hebben de afgelopen 25 jaar resusapen bestudeerd.
Deze apen zijn dat wel opvallend veel op mensen genetisch, fysiologischEn gedragsmatig. Deze overeenkomsten hebben onderzoekers in staat gesteld ongelooflijke medische doorbraken te realiseren, waaronder de ontwikkeling van vaccins tegen polio, HIV/AIDS en COVID-19evenals behandeling met diepe hersenstimulatie voor de ziekte van Parkinson en andere neurologische aandoeningen.
Mijn onderzoek naar kandidaatvoorkeur maakt deel uit van een algemene focus op het verbeteren van wetenschappers begrip van het vermogen om Effectief met anderen omgaan en omgaan met sociale conflictende neurale circuits die het ondersteunen en hoe deze circuits kunnen verslechteren als gevolg van ziekte of externe factoren zoals ongelijkheid – allemaal om degenen die door deze uitdagingen worden getroffen beter te ondersteunen.
De kracht van eerste indrukken
Uit eerder onderzoek is gebleken dat zowel volwassenen als kleuters dit kunnen nauwkeurig de verkiezingsuitslag voorspellen na snelle blootstelling aan kandidaatfoto's. Er is voldoende bewijsmateriaal ter ondersteuning van het idee dat ons primitieve brein ons ertoe aanzet snel eerste indrukken te vormen op basis van fysieke verschijning – het was tenslotte de sleutel tot overleving.
Onderzoekers begrijpen echter nog niet waarom deze vooringenomenheid blijft bestaan. Nieuw onderzoek met resusapen heeft enkele antwoorden opgeleverd.
In de studie, die momenteel wordt beoordeeld in het tijdschrift Proceedings of the Royal Society B, we lieten apenparen van kandidaatfoto's zien van de Amerikaanse gouverneurs- en senatorsverkiezingen, en ze voorspelden de uitkomsten correct, uitsluitend op basis van visuele kenmerken.
Concreet besteedden de apen meer tijd aan het kijken naar de verliezer dan naar de winnaar. Deze ‘kijkbias’ voorspelde niet alleen de verkiezingsresultaten, maar ook het stemaandeel van de kandidaten. Apen hadden de neiging om naar de kandidaten te kijken met meer mannelijke gelaatstrekken – en dit waren de kandidaten die waarschijnlijker zouden winnen bij de echte verkiezingen. De prominentie van de kaak had een directe relatie met het stemaandeel.
Eerder onderzoek helpt de blikbias van de apen te verklaren. Als apen afbeeldingen te zien kregen van onbekende maar krachtige mannelijke apen, keken ze er slechts kort naar, vermoedelijk omdat apen staren interpreteren als een teken van agressie. Maar hun blik bleef hangen toen ze een mannelijke aap of een vrouwtje met een lage status lieten zien.
Die voorkeuren waren volledig zichtbaar toen we de makakenfoto's lieten zien van de meest recente races waarbij Donald Trump betrokken was. Hun blikvoorkeur, gedreven door primitieve instincten, duidde de winnaars aan. De apen keken het langst naar de Democratische tegenstander in de strijd tussen Trump en Hillary Clinton. Er was minder sprake van een blikvooroordeel in de match met Joe Biden. En de apen keken ongeveer evenveel tijd naar Trump als naar Harris. Dat betekent dat van de drie meest recente Democratische kandidaten, uitsluitend op basis van visuele kenmerken, de apen voorspelden dat Harris de beste kans zou hebben om van Trump te winnen.
Een evolutionaire kater
Onze bevindingen suggereren dat kiezers instinctief reageren op signalen van fysieke kracht – aanwijzingen die even duidelijk zijn voor onze apenverwanten. Deze ‘evolutionaire kater’ illustreert hoe eigenschappen en gedragingen die ooit essentieel waren om te overleven, blijven bestaan, zelfs als ze niet langer relevant zijn.
Het vermogen van de makaken om winnaars te voorspellen op basis van alleen fysieke kenmerken, daagt het idee uit dat mensen zich voorbij oppervlakkige oordelen bij leiderschapsselectie hebben ontwikkeld. Voor degenen die trots zijn op rationele besluitvorming, vooral bij cruciale beslissingen zoals stemmen, is het een verrassende ontdekking.
Het is duidelijk dat de keuzes van mensen niet uitsluitend gebaseerd zijn op visuele signalen. Het bewijsmateriaal suggereert echter dat dergelijke factoren invloedrijker kunnen zijn dan u denkt. Wanneer u het stemhokje betreedt, kan een deel van uw brein gebruikmaken van oude instincten en onbewust evalueren wie eruit ziet alsof hij of zij de stam het beste kan leiden.
Rationeel blijven, niet primair
Bewustwording vergroten hiervan primaire voorkeuren is de eerste stap erin het verminderen van hun invloed.
Politieke campagnes maken al gebruik van deze instincten door de fysieke kracht en assertiviteit van een kandidaat te benadrukken. Als kiezers kunnen we hun inspanningen tegengaan door gebruik te maken van het vermogen van ons rationele brein om hun beleid en ervaringen te begrijpen en te beoordelen – iets wat onze primitieve voorouders niet konden doen.
Technieken om rationeel in plaats van instinctief te kiezen, zijn onder meer jezelf blootstellen aan diverse perspectieven, actief je aannames ter discussie stellen en rekening houden met de langetermijnresultaten van beleid. Dergelijke weloverwogen stappen in de richting van het nemen van weloverwogen beslissingen krijgen een nieuw belang als je begrijpt hoe je hersenen door verouderde voorkeuren in de stembus kunnen worden beïnvloed.
Natuurlijk zijn kiezers geen makaken. Maar de onderliggende instincten die mensen delen met onze verwanten van primaten kunnen nog steeds op subtiele wijze onze beslissingen bepalen.
Het erkennen van de rol van deze eeuwenoude signalen kan mensen helpen bewuster te worden in de manier waarop zij hun macht in het stemhokje uitoefenen. Naarmate de democratie evolueert, moet ook het begrip van mensen over hoe ze ermee om moeten gaan, veranderen.
Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd op Het gesprek door Michaël Platt bij Universiteit van Pennsylvania. Lees de origineel artikel hier.
