Tijdens de zomer, minuten daarna Donald Trump werd de eerste voormalige president in de Amerikaanse geschiedenis die werd veroordeeld wegens een misdrijf misdaden, begon zijn campagne met fondsenwerving. E-mails overspoelden de inboxen van de supporters met de woorden “IK BEN EEN POLITIEKE GEVANGENE” en de foto van Trump. “Uw steun is het enige dat tussen ons en de totale tirannie staat”, luidde het in de oproepen.
Gedurende mijn hele carrière, en vooral als voorzitter van de Amerikaanse Senaatscommissie voor Buitenlandse Betrekkingen, ben ik talloze politieke gevangenen en hun families tegengekomen. Ik heb de echtgenoten en partners omarmd van individuen die gevangen zitten omdat ze de waarheid tegen de macht hebben gesproken. Ik heb naast de dierbaren van journalisten en oppositieleiders gestaan en hun onmiddellijke vrijlating geëist. Ik heb gerouwd om de dood van deze moedige individuen, wier levens werden afgebroken door autoritairen die hun afwijkende meningen zagen als een directe uitdaging voor hun heerschappij.
Laat ik duidelijk zijn: Donald Trump is geen politieke gevangene. Narges Mohammadi is dat echter wel.
Gedurende mijn hele carrière, en vooral als voorzitter van de Amerikaanse Senaatscommissie voor Buitenlandse Betrekkingen, ben ik talloze politieke gevangenen en hun families tegengekomen.
Sinds 1998 wordt Mohammadi – een Iraanse mensenrechtenadvocaat en -activiste – geconfronteerd met meedogenloze vervolging door de vrouwhatende Islamitische Republiek Iran vanwege haar onwrikbare inzet voor de mensenrechten van Iran. Haar activisme heeft geleid tot herhaalde opsluitingen, waarvan de meeste recente straffen van in totaal bijna 14 jaar in de Evin-gevangenis in Teheranvergezeld van meer dan 150 wimpers. Vorige maand werd gemeld dat ze er opnieuw is geweest veroordeeld tot extra gevangenisstrafde laatste in een reeks strafverlengingen, en het Iraanse regime blijft haar kritieke medische zorg ontzeggen, ondanks haar verslechterende gezondheid.
Ondanks talloze arrestaties en bedreigingen aan het adres van haar familie blijft Mohammadi vastberaden in haar campagne tegen de verplichte hijabwetten en de bredere onderdrukking van alle mensenrechten, maar vooral de rechten van vrouwen en meisjes. Over de hele wereld geldt haar verzet als een krachtig bewijs van verzet.
Vorig jaar Mohammed werd bekroond met de Nobelprijs voor de Vrede voor haar mensenrechtenwerk. Haar tienerkinderen namen de onderscheiding namens haar in ontvangst en lazen haar toespraak voor, die uit haar gevangeniscel was gesmokkeld.
“Ik schrijf dit bericht vanachter de hoge, koude muren van een gevangenis. Het Iraanse volk zal met volharding de repressie en het autoritarisme overwinnen.” verklaarde ze.
Haar benarde situatie onderstreept de toenemende pogingen van autoritaire regimes om afwijkende meningen te onderdrukken en fundamentele vrijheden te vernietigen. Politieke gevangenen zoals zij ondergaan martelingen, onmenselijke levensomstandigheden, gedwongen verdwijningen en onvoorstelbare vormen van misbruik. Ondanks deze schrijnende uitdagingen is hun moed diep inspirerend. Het is een niveau van moed dat Trump zich nauwelijks kan voorstellen terwijl hij zich ontspant te midden van zijn Mara-a-Lago-comfort.
Vergis je niet: Trump heeft nooit voor zijn voortbestaan hoeven vechten. Maar columnist en Pulitzerprijswinnaar Vladimir Kara-Murza wel.
Kara-Murza is een uitgesproken criticus van president Vladimir Poetin, die de ontmanteling van democratische instellingen in Rusland en het door de staat gesponsorde geweld tegen de politieke oppositie en onafhankelijke stemmen heeft veroordeeld. Na de illegale invasie van Oekraïne door Rusland was hij een van de meest prominente figuren veroordeel de annexatie van de Krim en de steun van het Kremlin aan separatistische krachten.
Zijn columns, rijk aan intellectuele nauwkeurigheid en emotionele diepgang, schetsten een onwrikbaar portret van Ruslands verval in autoritarisme. Zijn publieke verzet tegen Poetin, zeldzaam in Rusland, demonstreerde zijn trouwe inzet voor politieke hervormingen, persvrijheid en burgerrechten.
Uren na een Amerikaans televisieoptreden waar hij kritisch was over het leiderschap van Poetin, werd Kara-Murza gearresteerd wegens “het verspreiden van valse informatie”, bestempeld als “buitenlands agent” en door de gebrekkige Russische rechterlijke macht veroordeeld tot 25 jaar gevangenisstraf in Siberische strafkolonies. Zijn detentie in deze beruchte gevangenissen onderstreept de angst die hij bij Poetin en zijn trawanten heeft ingeprent.
Tot voor kort, toen hij werd vrijgelaten tijdens een historische gevangenenruil, was Kara-Murza een van de meesten naar schatting 1 miljoen politieke gevangenen wereldwijd die ten onrechte gevangen zijn gezet vanwege het verdedigen van de mensenrechten, het pleiten voor religieuze vrijheid, het bestrijden van corruptie en het aan de kaak stellen van de gevaarlijke daden van tirannen. Deze feitelijke politieke gevangenen hebben diepgaande persoonlijke en familiale onrust doorstaan, wat heeft geleid tot onherroepelijke veranderingen in hun leven en dat van hun dierbaren.
Dat is niet wat er met Trump is gebeurd, die via een vrije, eerlijke en legitieme rechtsgang werd veroordeeld op basis van 34 aanklachten. Echte politieke gevangenen, zoals de Nicaraguaanse bisschop Rolando Álvarez – ten onrechte meer dan 500 dagen opgesloten en een gevangenisstraf van 26 jaar tegemoet zien – krijgen vaak niet de luxe van een eerlijk proces en worden mogelijk gedwongen in ballingschap te leven en nooit meer naar hun huizen terug te keren.
Álvarez is een felle criticus van de regering van Nicaragua en heeft zich krachtig uitgesproken tegen het totalitaire regime van president Daniel Ortega en de voortdurende vervolging van de katholieke kerk. Op 4 augustus 2022 autoriteiten blokkeerden Álvarez van het verlaten van zijn woonplaats om de mis te leiden in de plaatselijke kathedraal. Álvarez was een uitgesproken criticus van de sluiting van katholieke radiostations door de regering en de wrede mensenrechtenschendingen naarmate de spanningen over de steun van de kerk voor anti-regeringsprotesten die in 2018 uitbraken na veranderingen in de sociale zekerheid. Bijgevolg werd hij onder huisarrest geplaatst en onderzocht op beschuldigingen van ‘het organiseren van gewelddadige groepen’ en het aanzetten tot ‘haatdaden tegen de bevolking’.
Tijdens detentie, Álvarez deelde een krachtige boodschap van liefde voor de wereld, waarbij we beweren dat ‘we op haat moeten reageren met liefde, op wanhoop met hoop, en op angst met de kracht en moed die ons is geschonken door de glorieuze en opgestane Christus.’ Eerder dit jaar werd de gevangengenomen bisschop uiteindelijk vrijgelaten en samen met achttien andere geestelijken het land uitgezet. Ze leven nu in ballingschap in Vaticaanstad.
Deze moedige mensen verdienen ons oprecht respect, onze collectieve aandacht en onze diepste empathie. Denk aan Buzurgmehr Yorov, een Tadzjiekse mensenrechtenadvocaat die bekend staat om zijn verdediging van de politiek vervolgden, die onlangs zijn 28 jaar gevangenisstraf verlengd met 10 jaar op dubieuze beschuldigingen van fraude. Of Dr. Gulshan Abbas, een gepensioneerde arts en etnische Oeigoerse, veroordeeld tot 20 jaar in de gevangenis door de Chinese autoriteiten op grond van ongegronde beschuldigingen. Denk eens na over Maykel Castillo Pérez, ook bekend als ‘Osorbo’, een prominente Cubaanse muzikant en pleitbezorger voor de mensenrechten, die werd gearresteerd door veiligheidstroepen en blijft achter de tralies nadat zijn lied “Patria y Vida” een volkslied werd voor protest tegen de Cubaanse regering.
Dit zijn de ware gezichten van vastberadenheid en onrecht.
De veroordeling van Trump werd uitgesteld tot na de verkiezingsdag om elke indruk van politieke invloed of ongepastheid te vermijden. Zoals rechter Juan Merchan in een brief aan de advocaten in de zaak schreef: “Het Hof is een eerlijke, onpartijdige en apolitieke instelling.”
Ongeacht uw politieke overtuiging of partijdige loyaliteit, we moeten het er allemaal over eens zijn dat de poging van Trump om zichzelf als politieke gevangene te bestempelen om zijn campagneoorlogskas te voeden, een belediging is voor de offers van de zeer reële politieke gevangenen die over de hele wereld hebben geleden en nog steeds lijden. Laten we, terwijl Amerika op de verkiezingsdag stemt, degenen herdenken die feitelijk hun vrijheid en zelfs hun leven hebben opgegeven voor de democratie en de bescherming van de mensenrechten – omdat ze denken dat die fundamentele principes nog steeds de moeite waard zijn om voor te vechten.
