Iedereen lijkt er alles van te weten Megan Thee-hengst.
Van haar snelle opkomst in de hogere regionen van de muziekindustrie tot de Tory Lanez De schietpartij in 2020 en de daaropvolgende rechtszaak die tot verkeerde informatie en een bittere kloof in de hiphopgemeenschap leidden – mensen online en in de industrie dachten dat ze op de hoogte waren van elk klein detail van het leven van de in Houston geboren rapper. Daarom moest de rapper, geboren als Megan Pete, een documentaire maken om haar verhaal – ‘In Her Words’ – terug te vorderen.
Dat is de boodschap die werd onderstreept tijdens de première in Manhattan van de Prime Video-documentaire, geregisseerd door Nneka Onuorah. In een live uitzending van de première in Los Angeles vertelden Megan en Onuorah over het filmmaakproces. Onuorah legde uit dat haar eerste ontmoeting met de rapper een huilsessie van drie uur werd. De Emmy-winnende regisseur wist dat „het mijn levensdoel was om een jonge vrouw te ondersteunen en op te beuren tijdens haar reis van verdriet en trauma – met behulp van mijn kunst als hulpmiddel.“
Maar vooral benadrukte Onuorah dat van al haar films: „Deze film alles voor mij betekent. Het is een portret van veerkracht en een tijdloos artefact om vrouwen te herinneren aan hun ware innerlijke kracht.“ Vervolgens stelde de regisseur Megan voor, vorstelijk gekleed in een koningsblauwe zijden jurk en met een opsteekkapsel. De kunstenaar werd onmiddellijk overweldigd door emoties toen het publiek in LA brulde, zich niet helemaal bewust van het gebrul in mijn theater in New York City.
De rapper, die voor en tijdens het proces tegen Lanez veel te lijden heeft gehad onder de haatcampagnes op internet en vrouwenhaat, verklaarde: ‘Ik begon te zien hoe veel mensen mij begonnen te ontmenselijken en veel mensen probeerden de controle over mijn leven over te nemen. verhaal en vertel mijn verhaal.“
Maar vier jaar na de schietpartij vertelde de 29-jarige dat ze klaar was om over haar leven te vertellen. “Laat me gewoon doorgaan en mijn waarheid vertellen en het op tafel leggen, want jullie respecteren niets anders dan rauw en eerlijkheid. Ik probeerde voor jullie een beroemdheid te zijn. Het spijt me dat het niet is gelukt“, zei ze.
Salon's interview met regisseur Nneka Onuorah belicht de ervaring van het maken van een documentaire waarin we de „nabijheid en intimiteit“ van Onuorah en Megan zien en hoe Megan Thee Stallion bestaat als een symbool van empowerment voor vrouwen.
Het volgende interview is aangepast voor lengte en duidelijkheid.
Wat was het aan Megan dat je in eerste instantie opviel, waardoor je echt wist dat dit het juiste project voor je was?
Wat mij opviel is dat een jonge vrouw een transformatie doormaakte, door het vuur ging, en ik wist dat ze op weg was om uit te groeien tot een prachtige feniks. En dus was het een soort coming-of-age-verhaal. Ik had het gevoel dat de combinatie van Megan Thee Stallion die het meest succesvolle punt in haar carrière doormaakte terwijl Megan Pete het moeilijk had, het een intern conflict gaf waarvan ik denk dat mensen er echt een les van kunnen leren. Dus dat was voor mij een no-brainer in termen van de volgende film die ik wilde maken.
De documentaire heet 'In Her Words'. Hoe heeft Megan het verhaal van haar leven en carrière teruggevonden? Hoe heb je haar onderweg geholpen?
Megan was zo dapper om het moeilijkste punt in haar leven tentoon te spreiden. Dit hoefde ze niet te doen. Ik voel me mezelf als filmmaker, daarom heb ik geen sit-down interviews gebruikt en een heleboel andere mensen aan het praten. Ik wilde een first-person-ervaring van dichtbij en persoonlijk, een zeer intieme toegang met Megan. Dus moest ik mezelf aanbieden als een veilige ruimte waar ze kon komen en haar gedachten echt kon delen, haar emoties en gevoelens kon delen en haar dag in dag uit kon observeren. Ik nam de tijd uit mijn leven, bijna drie jaar uit mijn leven, om me te kunnen wijden aan het laten zien van die ervaring, omdat ik wist dat het tijdloos zou zijn. Het wordt een tijdloos document voor vrouwen om te zien: 'Hoe ga ik van een staat van machteloosheid naar een staat van kracht door mijn eigen innerlijke kracht, mijn innerlijke kwetsbaarheid te activeren?' en dat als kracht gebruiken. Het motief van Megan Thee Stallion versus Megan Pete laat dat perfect zien.
Megan is een grote anime-fan en dezelfde stijl zie je terug in haar muziekvideo's zoals „BOA“ En „Neva Spelen.“ Enkele van de meest traumatische momenten uit Megans leven, zoals de dood van haar moeder, de schietpartij in 2020 en het daaropvolgende proces, worden allemaal verteld door middel van animatie. Waarom was animatie de juiste zet om deze zware levensmomenten opnieuw te vertellen?
Ten eerste, ik probeer er altijd achter te komen wat deze artiest leuk vindt? Ik wist dat Meg van anime hield. Maar daarnaast zijn er zoveel gesprekken en beelden over haar externe ervaring, maar wat kan haar interne ervaring vertellen? Het is net zo belangrijk om te weten wat iemand vanbinnen doormaakt. Ik had het gevoel dat het een sterke visualisatie zou zijn van wat ze doormaakte, of het nu nachtmerries waren, angsttherapie, maar ook herinneringen aan haar moeder waarvan je weet dat ze die in haar hoofd heeft, maar die ze niet kan vasthouden. hen. Ik wilde ook een visualisatie bieden van wat ze doormaakte, omdat ik wilde dat Megan terugkijkt en dit bekijkt en zegt: „Wauw, zo sterk ben ik.“ Of: „Oh mijn God, kijk eens naar die mooie tijd die ik met mijn moeder had.“ Ik wilde dat dit iets was waar ze ook zelf over kon nadenken. Dus ik had het gevoel dat, omdat ze van anime hield en haar haar eigen verhaal cadeau gaf, ze de anime geweldig zou vinden en het op die manier zou ontvangen.
Het was een van mijn favoriete delen van de documentaire. Andere opvallende momenten zijn wanneer Megan over hete chips buigt of wanneer ze toegeeft dat ze in 2022 tegen Gayle King heeft gelogen in 'Good Morning America'. Hoe ben je met Megan op zo'n kwetsbare plek terechtgekomen? Was het een uitdaging als filmmaker?
Ik zou niet zeggen dat het een uitdaging was. Ik zou zeggen dat het mijn taak was om met deze film weg te kunnen lopen en ik denk dat het creëren van die band en die vriendschap iets echts was. Toen ik de chipscène opnam, kun je mijn stem er doorheen horen praten. Ik gaf haar de ruimte waarvan ik dacht: „Yo, waarom wil je niet eten?“ Ik was gewoon een persoon voor haar en gaf haar de ruimte om haar frustratie te uiten en daar een uitlaatklep voor te hebben. Waar moet ze heen om dat te doen? Dus ik gaf haar de ruimte. Ik heb haar een platform gegeven. Ik luisterde. Ik denk dat luisteren echt een nabijheid en intimiteit creëerde. Soms wil je gewoon dat mensen met je omgaan en je begrijpen. Ik begreep haar echt. Ik snap het, meisje, ik snap het. Ik hou van eten. Dus als daar dingen niet goed gaan en je daaronder stress ervaart, kan het in iets anders terechtkomen. Op die momenten zette ik de camera. Ik denk dat dit het anders maakte. Het is net als mensen, veel andere filmmakers proberen een film te kalmeren en te maken op basis van wat zij denken, maar ik laat de waarheid zijn wat die is. Dat is wat filmmaken is en dat is mijn stijl van filmmaken.
Een deel van deze waarheid ligt in het verlies van Megan's moeder, Holly Thomas, en de persoonlijke rouw van haar moeder. Heb je ontdekt dat er enkele misvattingen bestaan over Megan's persoonlijke rouw en de publieke persoonlijkheid die ze heeft opgebouwd?
Ik denk dat ze gewoon vergeten dat Megan Thee Stallion een mens is – Megan Pete is dat ook. Megan Thee Stallion is zo'n voorbeeld van feministische kracht en een icoon en een sterke vrouw. Mensen vergeten dat je als sterke zwarte vrouw ook kwetsbaar kunt zijn. Je kunt ook pijn ervaren. Die twee dingen kunnen waar zijn en dat iets meemaken je niet minder sterk maakt. Sterk zijn weerhoudt je er niet van om door dingen heen te gaan. Dat was waar dat vandaan kwam en wat daar voor mij belangrijk aan was.
Een groot deel hiervan komt doordat de hiphopindustrie Megan heeft mishandeld met uitbuitende platencontracten. rundvlees met rappers en de verspreiding van desinformatie online. Hoe zit het met de industrie die je dankzij de ervaring van Megan hebt ontdekt tijdens het filmen van deze film?
Ik heb geleerd dat de industrie diep vrouwonvriendelijk is en dat ze geïntimideerd worden door een vrouw die zichzelf alleen maar diep eert voor zichzelf. Audre Lorde's „The Power of the Erotic“ was hiervoor echt een inspiratiebron. Het gaat over hoe vrouwen ja moeten zeggen tegen zichzelf: hun erotische aard, hun empowerment en het staat niet altijd in dienst van mannen. Dus ik heb de film gemaakt omdat hij dat benadrukt en hoe de industrie daardoor wordt bedreigd en hoe het patriarchaat daardoor wordt bedreigd. Wat ik over de industrie heb geleerd, is dat deze diep patriarchaal is. Dat maakte dat ik het nog meer wilde doen, de reis van een vrouw door twee vrouwen laten zien.
Uiteindelijk zien we uiteindelijk de emotionele ontlading die Megan ervaart wanneer Tory Lanez wordt veroordeeld voor de schietpartij. Hoe was het om het in realtime te zien? Welke boodschap hoop je dat deze documentaire en Megan's verhaal mensen achterlaten?
Ik was diep emotioneel. Ik zag Meg alles doormaken. Dus om haar die gerechtigheid en die bevrijding, die schreeuw te zien hebben, het veroverde gewoon mijn hart. Ik wil dat mensen zich onthouden van de waarheid, dat ze voor zichzelf opkomen, dat ze niet bang zijn om kwetsbaar te zijn en dat ze niet proberen zichzelf altijd sterk te presenteren. Maar sta jezelf toe om deze momenten te doorstaan. Ik zeg dat de enige uitweg de weg is. Het is niet vermijden, maar gewoon dingen doornemen, zodat je er doorheen kunt komen. Dat is wat zo geweldig is aan deze film. Wat ik wil dat mensen uit deze film meenemen, is dat ze weten dat ze als vrouw een innerlijke kracht hebben, aangeboren, en dat ze daar toegang toe kunnen krijgen als ze zich maar blijven verzetten tegen de oppositie.
„In Her Words“ is nu beschikbaar om te streamen op Prime Video.
Lees meer
over dit onderwerp
