Het pad uit de put is niet altijd lineair

Stel je voor dat je vastzit in een enorm gat. Een kloof, een put, een oubliette.

Je bent in dit gat en je moet eruit komen. Je gaat je vingernagels niet gewoon tegen de muur aantrekken en beginnen recht omhoog te klimmen. Zou niet echt een gat zijn als er uitkomen zo eenvoudig was. Je zou trappen moeten bouwen of handen houden of een geïmproviseerde ladder samenstellen. Het kost tijd, zonder garantie voor succes en vooruitgang is niet noodzakelijk lineair.

De witte Sox bevinden zich momenteel in een metaforisch gat. (Wacht, was het gat niet altijd een metafoor? Maak je er geen zorgen over.) Ze hebben net 41-121 afgewerkt, een record zo slecht dat het bepaalde veronderstellingen schendt die de hedendaagse honkbalanalyse ondersteunen. Bijvoorbeeld: vervangingsniveau – zoals in overwinningen hierboven – komt tot Een winnend percentage van .294dat is een haar onder de 48 overwinningen. Dat is zeven meer dan de White Sox vorig seizoen beheerd.

Het is redelijk om aan te nemen dat de Sox niet zo slecht was als hun record in 2024. De positiespelers van Chicago gecombineerd voor -6.3 oorlog -ja, dat is een min -teken -het slechtste aantal voor een positie -spelergroep in de 21e eeuw, door sommigen vijf overwinningen. Maar witte Sox -werpers, geleid door Garrett -haken En Erick Feddewaren slechts normaal slecht: 9,8 oorlog. Het was niet eens de slechtste pitching -staf in de competitie. Nauwelijks zelfs in de onderste vijf, zelfs.

Hier is de eerste sport op deze ladder uit de put: Fedde en Crochet zijn niet langer op de White Sox, met beide zijn verhandeld. Chris Flexendie het team in innings gooide, blijft in het algemeen op de vrije agentmarkt. Dat waren de top drie oorlogsjongens voor de White Sox vorig seizoen. Nr. 5, Tanner Bankswerd ook verhuisd bij de deadline. Fedde, Crochet, Flexen en Banks gecombineerd voor 8.2 van Chicago’s 9.8 pitcheroorlog.

Dat roept een interessant punt op: veel belangrijke witte Sox -bijdragers komen niet terug. Vorig seizoen gebruikte de White Sox 29 positiespelers en 34 werpers, niet meegerekend Danny Mendickdie vorig jaar een inning van noodhulp gooide. Ik weet niet of ik verbaasd zou moeten zijn dat een team dat 121 wedstrijden verloor slechts één exemplaar had van een positiespeler pitching (21 teams hadden minstens twee en de Marlins leidden de competitie met acht), maar ik ben.

Hoe dan ook, slechts 12 van die 29 positiespelers en 15 van die 34 werpers zijn nog steeds bij de organisatie. Dat verbaast me niet. Zeg wat je wilt over hoe de White Sox de afgelopen jaren is gerund -Ik denk niet dat een GM in de competitie een team van 121 verlies zou bekijken en zeggen: „Hé, laten we de band weer bij elkaar brengen.“

Nee, dit is een geval waarin je 57% van de band vertelt om hun spullen in te pakken en de stenen te raken. Dat is goed voor routinematige roosteromzet; het vertrek van spelers die het gewoon niet kunnen snijden; Wederopbouw van transacties zoals degenen die prospects terugbrachten voor haak, Fedde en banken; En af en toe woede -handel of DFA omdat je het zat bent om altijd naar het stomme gezicht van deze zwerver te kijken.

Om de cijfers te verzinnen, hebben de White Sox, door mijn telling, 12 werpers en 14 positiespelers van buiten de organisatie binnengebracht die dit jaar een kans hebben om bij te dragen. Die lijst bevat (relatief) spraakmakende gratis agent-signeersessies zoals Martín Pérezbijna-majors prospects zoals Kyle Teelen uw tuinvariëteit Non-Roster nodigt uit en kamplichamen. De cavalerie omvat vijf Major League gratis agenten, allemaal op contracten van één jaar, in totaal $ 13,25 miljoen. Dat is een kwart miljoen dollar meer dan de Dodgers betalen Kirby Yates.

Dat klinkt behoorlijk veroordelend, en gewoonlijk zou ik van plan zijn dat het is. Maar kort Jurassic Park-ing Babe Ruth Weer tot leven … eigenlijk zouden ze waarschijnlijk verschillende klonen van de Bambino nodig hebben om een ​​deuk te maken – de White Sox zouden nooit helemaal uit het gat komen in een winter. Ze zouden in hun gedachten moeten zijn om voor te ruilen Kyle Tuckerbijvoorbeeld, en zelfs als ze hadden aangeboden Juan Soto $ 1 miljard, ik weet niet zeker of hij de vergadering heeft gehouden. En ze zouden nog steeds een paar Babe Ruth -klonen zijn geweest om terug te keren naar .500.

Vergeet niet dat het pad uit de put niet altijd lineair is. Het handelen van drie van hun beste werpers kan ze op korte termijn terugzetten, maar het zal snel zijn vruchten afwerpen. Of dat is tenminste het idee.

Het ding is: wat als het slechtste seizoen in de moderne Major League -geschiedenis niet echt op een dieptepunt komt?

Dat zal het waarschijnlijk niet zijn, maar het is misschien dichtbij.

Zo erg als de White Sox in 2024 was, presteerden ze onder hun onderliggende record. (Zoals je waarschijnlijk zou verwachten voor een team dat het record van het single-season verlies heeft gevestigd.) Hun run-differentieel was dat van een 48-win team, en als je add-up-the-oorlog wilt spelen, waren ze ongeveer een 51-win team. Nog steeds verschrikkelijk, gewoon niet historisch gezien.

En volgens de diepte -hitlijsten van Zips, brengen ze meer oorlog van buiten de organisatie dan ze loslaten, zelfs rekening houdend met het verloop bij de deadline in 2024. Niet veel, maar het is een netto positief.

En omdat alles vorig jaar zo slecht is gegaan voor de White Sox, is het redelijk om een ​​positieve regressie te verwachten. Hier is een voorbeeld: ik sla het over op Luis Robert Jr. Omdat het meer dan 0,5 oorlog waard is in 2025. En hoewel de Prospect Pool van Chicago niet helemaal evenredig is met het record van het team, heeft de organisatie een aantal jonge jongens die ik leuk vind: Teel, Jonathan Cannon,, Hagen Smith Als hij in 2025 helemaal naar de grote competities komt.

Maar zelfs teruggaan naar het aanvaardbare einde van Bad – noem het 100 verliezen – zal veel groei van prospects en terugkerende spelers vereisen. Het is een lange klim uit de put, en we weten niet eens zeker waar de vloer is.