Eind januari, The Wall Street Journal gerapporteerd over een richtlijn uitgegeven aan werknemers van het ministerie van Buitenlandse Zaken Om op de “geest” van de druk van president Donald Trump te letten om diversiteitsprogramma’s te elimineren, was een communicatie die volgens de krant binnen de afdeling was geïnterpreteerd als “waarschijnlijk het bureau verbieden openlijk de zwarte geschiedenis te observeren.” Het ministerie van Buitenlandse Zaken dat de Black History Month niet erkent, is een grimmige breuk weg van de traditie – niet alleen van eerdere presidenten, maar ook van Trump’s eerste ambtstermijn.
Het ministerie van Buitenlandse Zaken dat de Black History Month niet erkent, is een pauze van traditie – niet alleen van eerdere presidenten, maar ook van de eerste termijn van Trump.
Huis buitenlandse zaken commissie Democraten stuurden een brief 27 januari aan staatssecretaris Marco Rubio Aansporen hem om de diversiteitsinitiatieven van de afdeling voort te zetten en te beweren dat een dergelijk beleid een onderdeel is van de Verenigde Staten die haar wereldwijde doelstellingen bereiken. Ondertussen de raad van bestuur van de Donderdag Lunch Groupdie zoekt “om de deelname van Afro -Amerikanen aan het buitenlands beleid te vergroten, bleef hoopvol in een e -mail aan haar lidmaatschap.
“Zoals TLG sinds 1973 heeft gedaan,” luidt de e -mail: “we zullen proberen bureauleiderschap te betrekken om doelstellingen beter te begrijpen – met name die met betrekking tot werving, opdrachten, werkgelegenheidspraktijken, vooruitgang en retentie – en om te pleiten voor ons lidmaatschap … We zullen ons werk blijven doen met uitmuntendheid en integriteit. ”
Je zou je misschien afvragen welk effect niet erkent dat de Black History Month zal hebben de cultuur van het gebouw En de afdeling, maar een even belangrijke zorg is dat de bredere aanval op diversiteit, billijkheid en inclusie, of DEI, omdat een concept het voor het ministerie van Buitenlandse Zaken moeilijker maakt om zijn doelstellingen over de hele wereld te bereiken. Ongeacht wie de opperbevelhebber is geweest, heeft het ministerie van Buitenlandse Zaken al lang gehad Een gedocumenteerd probleem met de inclusie, retentie en opwaartse mobiliteit van zijn zwarte werknemers.
En het wordt waarschijnlijk alleen maar erger. Niet alleen vanwege de aanvallen van Trump op DEI, maar ook omdat Rubio vorige week Darren Beattie inhuurde als waarnemend ondermaats -secretaris voor openbare diplomatie en public affairs. Beattie heeft een geschiedenis van Racistische opmerkingen makeninclusief een die hij in oktober op X maakte dat ‘Bevoegde blanke mannen moeten de leiding hebben Als je wilt dat dingen werken. “
Voormalig staatssecretaris Madeleine Albright, die tussen 1997 en 2001 diende, noemde het bureau als ‘bleek, mannelijk en yale’Een beschrijving herhaald door de toenmalige REP. Karen Bass, D-Calif., In een 2020-op-ed in het tijdschrift Buitenlands beleid over de noodzaak van diversiteit bij Foggy Bottom. Het probleem met een ‘bleke, mannelijke en yale’ ministerie van Buitenlandse Zaken is dat het een directe belediging is voor de Amerikaanse waarden van democratie, kansen en, ja, diversiteit.
Wanneer er weinig tot geen diversiteit is bij ons toonaangevende bureau voor buitenlands beleid, verliezen de Verenigde Staten de mogelijkheid om te leiden met effectiviteit en legitimiteit op het wereldtoneel. Wereldleiders, bondgenoten en tegenstanders nemen ons mee Minder serieus Wanneer we niet het goede voorbeeld geven als het gaat om gerechtigheid en opname van al onze burgers.
Bondgenoten en tegenstanders nemen ons minder serieus als we niet het goede voorbeeld geven als het gaat om gerechtigheid en opname van al onze burgers.
Ondanks het vorige bestaan van DEI -initiatieven op het ministerie van Buitenlandse Zaken, sociale media -berichten en persverklaringen over zwarte pioniers in het buitenlands beleid van de VS en eerdere erkenningen van Black History Month, vermindert dat niets van dat feit dat Het ministerie van Buitenlandse Zaken is eigenlijk nooit erg divers geweest. Toen ik in 2021 begon als hoofdoorlogshoofd van het ministerie van Buitenlandse Zaken, was ik geschokt om te horen dat geen enkele zwarte vrouw, of een vrouw van kleur, ooit op het podium van het ministerie van Buitenlandse Zaken als woordvoerder of plaatsvervangend woordvoerder had gestaan. Dat voelde erg achteruit voor de toonaangevende wereldwijde smeltkroes die de Verenigde Staten is.
Mijn schok werd al snel gevolgd door een minder dan lauwe welkom van zowel binnen het gebouw als van rechtsbuiten op traditionele en sociale media, die me snel een ‘dei-huur’ labelden. Het racisme was ongebreideld en krachtig.
Ondanks mijn opleiding bij Howard, Georgetown en Oxford, mijn jaren als woordvoerder en communicatiedirecteur voor verschillende leden van het Congres en mijn levenslange toewijding als beoefenaar van buitenlands beleid, vroeg de politiek benoemde leider in mijn eigen frontoffice met een sinistere grijns hoe ik me voel daar zijn “zonder ervaring met buitenlands beleid.” Een bekende conservatieve commentator beschreef me als “het best bekend als een voormalige cheerleader voor de Oakland Raiders.” Ik ben er trots op een Oakland Raiderette te zijn en ik vond het interessant dat de commentator zwijgde over zijn netwerkcollega die een aluin van mijn exact hetzelfde team was.
Maar natuurlijk is ze natuurlijk niet zwart.
Terwijl Trump radicale anti-dei-mandaten duwt, kunnen we verwachten Buitenlandse dienstverlening en ambtenarenfunctionarissen om hun toewijding aan hun werk te behouden. Black History Month -vieringen hebben routinematig geleerd dat zwarte Amerikanen als geheel al lang een geïllustreerde gratie, uitmuntendheid en integriteit hebben geïllustreerd in het licht van politieke oppositie, maatschappelijke uitdagingen en onrust.
Niet officieel het vieren van Black History Month zal Black -medewerkers niet beletten die les te belichamen.
Source link
