President Trump loopt op vrijdag op het South Lawn van het Witte Huis voordat ze aan boord van Marine One in Washington, DC.
Anna Rose Layden/UPI/Bloomberg via Getty Images
Bijschrift verbergen
Schakel bijschrift
Anna Rose Layden/UPI/Bloomberg via Getty Images
De vraag wie toegang zou moeten hebben tot de geheimen van de natie is er een van het grootste belang. In de afgelopen twee presidentiële termen is die vraag gericht op voormalige presidenten zelf.
In 2021 verbrandde de toenmalige president Biden de toenmalige president-president Donald Trump Toegang tot intelligentie -briefingsbeweren dat Trump niet kon worden vertrouwd vanwege zijn ‚grillige gedrag‘.
Sinds hij terugkeerde naar kantoor, zei Trump op vrijdag Hij deed hetzelfde Aan zijn voorganger, de schuld geven van Biden voor het instellen van het precedent en het beëindigen van een hoffelijkheid die traditioneel aan voormalige presidenten wordt verstrekt.
Meer specifiek zei Trump dat hij onmiddellijk de ‚beveiligingsvrijheid‘ van Biden zou intrekken, hoewel Biden in werkelijkheid in werkelijkheid geen veiligheidsmachtiging had.
„Hij had geen veiligheidsmachtiging in de manier waarop mensen in de militaire of inlichtingendiensten of de FBI ze hebben, door het veiligheidsproces van de veiligheid te doorlopen,“ zei Dakota Rudesill, professor rechten aan de Ohio State University die heeft geschreven over nationale inlichtingen en geheimhouding.
Dit is wat te weten over presidenten en veiligheidsmachtigingen.
Presidenten hebben toegang tot geheimen, maar ontvangen geen formele beveiligingsvrijheid
De meeste Amerikanen, zoals federale werknemers of militair personeel, hebben een formele veiligheidsmachtiging nodig voordat ze toegang kunnen krijgen tot geclassificeerde informatie of beveiligde faciliteiten. Het proces kan door een aantal hoepels springen, van een achtergrondcontrole tot een polygraaftest, afhankelijk van de laag. Het doel is om te bepalen of een persoon kan worden toevertrouwd met gevoelige informatie.
Maar voor de president, vice -president, leden van het Congres, het Hooggerechtshof rechters en andere overheidsfuncties die in de grondwet worden uiteengezet, wordt niet door een federale onderzoeker gedaan, maar eerder door verkiezing of afspraak. Hun toegang loopt af zodra ze het kantoor verlaten.
De zittende president heeft toegang tot bijna alle geheimen van de natie, evenals de bevoegdheden om materiaal te classificeren en te declassificeren – zoals vorige maand te zien, toen Trump beloofde Duizenden documenten declassificeren Gerelateerd aan de moorden van voormalig president John F. Kennedy, zijn broer Robert F. Kennedy en burgerrechtenleider Martin Luther King Jr.
Wat uit de bevoegdheid van de zittende president blijft, is de mogelijkheid om nucleaire informatie te declassificeren, die wordt bepaald door de wet geschreven door het Congres, volgens Rudesill, die eerder in de regering heeft gewerkt voor de Amerikaanse inlichtingengemeenschap en een veiligheidsmachtiging op hoog niveau heeft gehouden.
„Congres registreert wettelijk voor het regeren van nucleaire geclassificeerde informatie op een manier dat ze geen ander soort nationaal geheim hebben geregeerd, een product van de Koude Oorlog en de massale rol in de Koude Oorlog van kernwapens,“ zei hij.
Veel is aan de essentieelheid van de zittende president
Omdat presidenten geen formele veiligheidsmachtigingen ontvangen, is hun vermogen om toegang te krijgen tot geclassificeerde informatie zodra ze het kantoor verlaten volledig aan hun opvolger is.
„De geschiedenis van toegang tot geclassificeerde informatie voor voormalige presidenten is zeer ad hoc“, zei Rudesill. „Als een voormalige president iets weet over een kwestie waaraan een huidige president of administratie werkt, zal die voormalige president worden geïnformeerd als een kwestie van hoffelijkheid.“
Hij wees erop dat de toenmalige president Obama in 2011 voormalig president George W. Bush belde persoonlijk delen Dat het brein achter de 9/11 aanvallen, Osama Bin Laden, was gedood.
Rudesill voegde eraan toe dat zittende presidenten geen formeel proces hoeven te doorlopen om geclassificeerde informatie bekend te maken, behalve in het geval van nucleaire zaken.
„De president kan ter plekke gewoon beslissingen nemen over wie toegang krijgt en wie niet“, zei hij.
Om deze redenen noemt Rudesill de zittende president de „machtigste acteur binnen het massale geheimhoudingsapparaat.“
Het Congres heeft technisch gezien de bevoegdheid om enkele van de bevoegdheden van de uitvoerende macht te beperken om de toegang tot geclassificeerde informatie te verlenen en in te trekken, maar die inspanningen zijn historisch niet succesvol geweest, volgens Rudesill.
„Het Congres heeft eigenlijk relatief weinig wetgeving geschreven met betrekking tot geclassificeerde informatie en veiligheidsmachtigingen, en voornamelijk boetes verstrekt voor mensen die lekken of onjuist geclassificeerde informatie openbaar maken,“ zei hij.
Source link
