Hoe Jackson Merrill zijn leven gemakkelijker kan maken

Ik maak me dat zorgen Jackson MerrillHet ongelooflijke rookie -seizoen is op de juiste manier herkend maar onder uiteengezet. Voor elke rookie om 5,3 oorlog op te zetten en in de top 10 te eindigen in MVP -stemmen is ongelooflijk; Voor een kind dat 20 jaar oud was op de openingsdag en het leren spelen van het centrumveld op het werk, is het buitengewoon.

Zo indrukwekkend als die samenvatting van één lijn is, Paul Skenes (en in mindere mate Jackson Chouio) zoog veel van de glans die in de meeste seizoenen zo’n prestaties zou hebben gepaard. Shine kan moeilijk zijn om langs te komen voor een speler in een niet-Dodgers-team in de West Coast die al veel sterren heeft om te promoten.

Dus merkte ik dat ik, in het holst van de winter, overweeg wat na de samenvatting voor Merrill komt. In het bijzonder of een bepaalde nit het kiezen waard is.

Toen ik een kind was, altijd, altijd, altijd Heeft mijn huiswerk gedaan. Vooral omdat als mijn ouders erachter kwamen dat ik verslaafd was, zouden ze me aan de radiator in de kelder hebben geketend zodra ik thuiskwam, in plaats van te wachten tot na zonsondergang als normaal. Maar ook omdat ik om mijn cijfers gaf, en mijn huiswerk maken leek een gemakkelijke manier om punten op te halen.

Voor een slagman zijn wandelingen als het maken van je huiswerk. Huiswerk is niet het punt. Je kunt een goede student zijn, zelfs een student, als je het grootste deel van je huiswerk wegblaast. Je kunt je huiswerk ijverig maken en nog steeds in de klas falen. Maar je huiswerk doen en die goedkope punten bankieren, koopt ruimte voor fouten. Plus al die onzin die je leraren probeerden te verkopen over „het versterken van wat je in de klas hebt geleerd“ en „productieve studiegewoonten bouwen.“

Merrill was ongelooflijk in 2024. Hij sloeg bijna .300; Hij sloeg een even .500 en sloeg 24 thuisruns. Zijn Xwoba, .372, was 14e in de competitie, één plek voorsprong op Freddie Freeman.

Maar hij heeft zijn huiswerk niet gedaan. Tenminste niet alles. De loopsnelheid van Merrill was slechts 4,9%, 122e uit 129 gekwalificeerde slagmensen. Hij was 12e in de competitie in slaggemiddelde, maar slechts 61e in on-base percentage.

Zou dit terug kunnen komen om hem te bijten? Misschien.

Sinds 2000 zijn er 82 rookie -seizoenen van 400 plaatoptredens of meer door spelers 22 jaar of jonger. Nadat ik deze lijst had opgestart, realiseerde ik me dat ik me misschien geen zorgen zou moeten maken over Merrill, omdat hij al een behoorlijk indrukwekkend bedrijf houdt. Merrill’s 130 WRC+ vorig jaar was 14e uit die groep, één plek voorsprong op Evan Longoria. Als je een Padres -fan bent en ik zei dat Merrill in feite de carrière van Longoria zou hebben, zou je daar waarschijnlijk behoorlijk blij mee zijn, toch?

Normaal gesproken mag een speler slechts 400 keer in een seizoen raken als een groentje van de universiteit die is als hij echt goed is, maar de verdeling van offensieve prestaties weerspiegelt die van de competitie in het algemeen; 43 van die 82 had een WRC+ van 100 of beter. Hoewel rookie-prestaties niet perfect correleren met de prestaties van de rest-of-carrière (Yasiel Puig werd tweede in WRC+, terwijl Xander Bogaerts was 74e), vroege rendementen lijken toekomstig succes aan te duiden.

De lijst met 21 jongeren die een WRC+ van 120 of beter in hun rookie -seizoen hebben gepost, omvat zeven toekomstige MVP’s: Mike Forel,, Albert Pujols,, Ronald Acuña Jr.,, Cody Bellinger,, Andrew McCutchen,, Bryce Harperen Freeman. Drie anderen (Juan Soto,, Corey SeagerEn Francisco Lindor) zijn tweede eindigen in MVP -stemmen maar nooit gewonnen. Julio Rodríguez,, Carlos Correa,, Corbin CarrollEn Gunnar Henderson zijn in de top vijf in MVP -stemmen minstens één keer geëindigd.

Dat is een bedwelmende groep. En één ding dat alle 14 van hen gemeen hebben, is een rookie-jaar BB%+ van ten minste 80. Allemaal behalve Seager, Lindor en Rodríguez hebben de league-gemiddelde loopsnelheid als rookies overtroffen. Merrill’s BB%+ was een miezerige 59.

Hitters die niet lopen als rookies kunnen soms betere gewoonten leren. Nolan Arenado En Bobby Witt Jr. Beiden hadden soortgelijke loopsnelheden als Merrill toen ze rookies waren, en ik denk dat we het er allemaal over eens kunnen zijn dat ze allebei vrij snel in behoorlijk goede slagmensen zijn geworden.

Een lage loopsnelheid die deel uitmaakt van een goede algehele output, enigszins paradoxaal genoeg, stoort me meer dan een lage loopsnelheid die een symptoom van de algehele stinkitude lijkt te zijn. Het is alsof de slagman ergens mee wegkomt en een wereld van pijn heeft als hij wordt betrapt. Hier zijn de zes rookies van de lijst die een gemiddelde of betere WRC+ hebben gepost ondanks een BB%+ van 75 of minder:

Zie je wat ik bedoel? Een kijkje nemen op al die MVP’s, kan een carrière van het Longoria-type voor Merrill zijn aanstootgevende potentieel hebben ondervaarding op basis van alleen resultaten. Maar als ik je vertelde dat er een kans van 40% was dat Merrill verandert in Eloy Jiménez of Jose Tabata, zou je tomaten naar me gooien.

En voor alle duidelijkheid, dat is niet wat ik zeg. Er is een weg naar offensieve uitmuntendheid zonder veel te lopen – zelfs een weg naar excellentie terwijl je naar alles slingert. Maar ik heb Seager en Harper al in dit artikel genoemd, dus dat wist je al. Seager, Harper en Merrill waren vorig seizoen op de tweede, vierde en zevende, respectievelijk in Swing Rate in-Zone. Maar Merrill loopt minder, achtervolgt meer en raakt de bal niet zo hard:

Nu zijn Harper en Seager allebei volwassen mannen – Harper is er al sinds Statcast, als je je zo ver terug kunt herinneren – en Merrill is nog jong genoeg dat hij sterker kan worden. Merrill zou ook kunnen verbeteren als het gaat om het opstellen van zijn swingbeslissingen met zijn sterke punten:

De sterkste gebieden van de stakingszone van Merrill volgen een tic-tac-teen-patroon van hoog en buiten aan de lage en buitenkant. Dit nummers met nog een kleine nitpick die ik heb over zijn spel: hij slaat de bal een ton in de lucht, maar hij trekt het niet als hij dat doet. De GB/FB -verhouding van Merrill, 0,89, was in het laagste derde deel van de competitie. Maar zijn trekpercentage op vliegballen was in de onderste 20%. Geen groot deal, maar het kan uiteindelijk het verschil zijn tussen 20-homer vermogen en 30-homer kracht.

Het echte probleem, als je het zo wilt noemen, is dat Merrill zwak is: A .235 SLG op ballen in het spel uit dat deel van de slagzone, vergeleken met .818 up-and-away. En toch zwaaide hij met 81% van de toonhoogtes, maar slechts 57% omhoog:

Bovendien was de contactsnelheid van Merrill op de hoogte van de laagste in elk deel van de slagzone.

Het herhaalt dat dit kleine tekortkomingen zijn. Merrill kon absoluut geen van hen repareren en uiteindelijk een eerste divisie starter in het middenveld worden voor het volgende decennium. Maar zijn optreden als rookie zette hem op een korte lijst bevolkt door MVP’s en Future Hall of Famers. Als Merrill zijn swingbeslissingen een klein beetje kan verfijnen, is dat zijn ultieme potentieel.