Donderdagavond stemden afgevaardigden van het Professional Staff Congress (PSC-CUNY), de Unie die faculteit, afgestudeerde assistenten en vele staftitels vertegenwoordigt aan de City University of New York (CUNY), 73-70 voor een resolutie voor de Unie Om te ontketenen van Israëlische bedrijven en staatsobligaties, andere potentiële investeringen voor desinvestering te identificeren en aan te bevelen dat het pensioenplan van de leraren pensioenstelsel (TRS) ook is $ 100 miljoen geïnvesteerd in Israëlische bedrijven en obligaties. Dit is een belangrijke overwinning voor CUNY -werknemers en de beweging voor Palestina, waardoor een voorbeeld is voor de bredere arbeidersbeweging.
Dit komt als Palestijnen in Gaza een brute genocide hebben doorstaan en komen na de recente staakt -het -vurenovereenkomst terug om te herbouwen te midden van het puin. Tegelijkertijd gaat het geweld tegen Palestijnen door, inclusief een Brute inval op Jenin op de Westelijke Jordaanoever vorige week. De stemming bij CUNY is het product van een internationale strijd in solidariteit met Palestina, met massale marsen over de hele wereld en significant Studentactivismeinclusief de Gaza Solidarity Champment aan City College dat eiste de afstoting en de Werknemersvergadering Daar riep de PSC op om af te stoten. Union Leaderships sleepten hun voeten om staakt-het-vuren-resoluties uit te brengen en vervolgens om iets anders te doen dan staakt-het-vuren, weigeren een sterke weerstand tegen de genocide te organiseren of tegen de aanvallen op pro-palestijnse werknemers en studenten. Een opmerkelijk tegenvoorbeeld is UAW 4811’s ULP Strike aan de Universiteit van Californië in mei 2024 na de brutale repressie van het kampement bij UCLA.
Maar ondanks aarzelingen van vakbondsleiders, gingen rang en file werknemers georganiseerd voor Palestina, gingen de straat op en dwingen vakbondsleiders om acht te slaan Bel vanuit de Palestijnse General Federation of Trade Vakbonden Voor de internationale arbeidersbeweging om „uw vakbond een apartheidsvrije zone te zijn, om een einde te maken aan de bedrijfs- en institutionele medeplichtigheid in het apartheidsregime van Israël en de genocide van het Palestijnse volk.“
Werknemers in de publieke sector in New York City, waaronder van PSC-CUNY, District Council 37 (DC37) en de United Federation of Teachers (UFT), hebben al meer dan een jaar samengewerkt aan een campagne van pensioenafstoot. DC37 Local 3005, die werknemers in de openbare gezondheidszorg vertegenwoordigt in New York City, een vergelijkbare resolutie aangenomen eisen van de afstoting van hun eigen pensioenplan (New York City Employees Retirement System of NYCERS) in september.
De zusterbonden van de PSC die faculteiten en afgestudeerde assistenten aan de Rutgers University vertegenwoordigen, passeerden een Vergelijkbare gezamenlijke resolutie in november Roep op de universiteit en de American Federation of Teachers om af te stoten en voor Rutgers om de relaties met de Universiteit van Tel Aviv te stoppen. Het primaire verschil in dit geval is dat de PSC zijn eigen bezit zal afstoten – iets in zijn controle – terwijl de AFT en Rutgers University niet zeker de aanbevelingen van de stemmen van de vakbonden zullen volgen.
Er is ook een sterke campagne voor de afstoting van de vakbond binnen de UAW, met lokale 2320 (National Organisation of Legal Services Workers) bevestigend in november dat haar eigen vakbondsfondsen niet worden geïnvesteerd in Israëlische bedrijven of staatsobligaties, en minstens zes UAW onderhandelingseenheden en/of locals, samen met andere UAW -groepen, hebben zich aangemeld bij een UAW BDS -belofte.
De resolutie van de PSC was een zwaarbevochten strijd. Na de „resolutie van 2021 ter ondersteuning van het Palestijnse volk“ om BDS slechts op het hoofdstukniveau te „bespreken“, verlieten sommige leden de vakbond. Sommigen hebben een rechtszaak aangespannen – die bijna het Amerikaanse Hooggerechtshof bereikte, voordat de rechtbank weigerde de zaak aan te nemen – met het argument dat zij recht hebben weigeren de collectieve onderhandelingsovereenkomst van de vakbond op hen van toepassing te hebben Naast hun reeds bestaande recht om geen vakbondsleden te worden. De faculteit die voor de resolutie heeft gestemd, zijn lastiggevallen. De uitvoerende raad van de Unie stelde ook een resolutie voor (die is aangenomen) die een discussieperiode van één maand verplicht voordat resoluties kunnen worden gestemd in een poging om tijdige politieke resoluties te ontmoedigen als reactie op actuele gebeurtenissen. Hoewel de verklaarde reden is om de discussie over resoluties op hoofdstukniveau aan te moedigen, zodat afgevaardigden weten waar de leden die zij vertegenwoordigen, staan, hebben veel hoofdstukken weinig moeite gedaan om leden te informeren over resoluties of het bevorderen van discussie over hen, het onthullen van het ware doel van deze resolutie: om het vermogen van de Unie om politieke stands aan te nemen te verminderen.
Sinds die resolutie van 2021 zijn PSC -leiders nog meer op hun hoede geworden van de vakbond die een officiële functie in Israël en Palestina innam, uit angst om de Unie te „verdelen“, het verliezen van leden of het veroorzaken van andere juridische terugslag. Inderdaad, dit was het primaire argument dat in tegenstelling was tot de resolutie tijdens de afgevaardigde, niet politiek onenigheid met het veroordelen van Israëls acties tegen Palestijnen. Deze arbeids-chauvinistische houding-vooral in het licht van de geschiedenis van de PSC van het aannemen van andere anti-oorlogsresoluties-verraadt het principe van internationale solidariteit dat zoveel PSC-leden beweren in te geloven. Deze houding van het leiderschap van de Unie heeft de vakbond ook zeer traag gemaakt om actie te ondernemen als reactie op de genocide; Eerdere BDS-resoluties zijn gestemd (zelfs de resolutie van 2021 met „bespreken“ was een afgezwakte versie van een voorstel om BDS volledig te ondersteunen), een resolutie ter ondersteuning van de vijf eisen van het CUNY Gaza Solidarity-kampement werd ook gestemd, en Er zijn pogingen gedaan om elke discussie over Palestina uit te stellen en uit te stellen. Deze houding is de reden waarom het de PSC meer dan 15 maanden sinds het begin van de genocide kostte om zelfs deze kleine stap te zetten.
Vorig jaar stemde dezelfde afgevaardigde-vergadering neer op een voorstel om een lidmaatschapsbrede referendum over desinvestering uit te voeren. Sommige afgevaardigden roepen op niet te weten ‚de wil van de leden‘ als een excuus om geen actie te ondernemen – zonder daadwerkelijk de opvattingen van de leden te willen weten, een beroep doen op ‚democratie‘ om de discussies over Palestina te stoppen terwijl hij de ondemocratische methoden van de PSC over andere onderwerpen verdedigt over andere onderwerpen over andere onderwerpen. , zoals de recente stemming van het contractratificatie. We verwerpen deze cynische en selectieve aantrekkingskracht op democratie als het gaat om de strijd voor Palestina en begrijpen dat het precies het leiderschap van de vakbond is die in de weg staat. Het is zelfs nog weerzinwekkender, aangezien onze vakbond ons nooit heeft geraadpleegd in het investeren in Israël of elders in de eerste plaats, en hoe moeilijk het is voor leden om zelfs te weten waar onze vakbond investeringen heeft. Wat is daar democratisch aan?
Een deel van onze strijd is om aan te dringen op vakbondsdemocratie. Onze vakbond heeft de verantwoordelijkheid om ruimtes te organiseren voor democratische discussie, debat en stemmen over ons contract, over Palestina, over de aanvallen van de Trump – Spaces voor alle Leden, niet alleen de afgevaardigden.
De nauwe marge waarmee de afstotingsresolutie is aangenomen, weerspiegelt zowel het harde werk van degenen die betrokken zijn bij de TRS -afstotingscampagne in ongunstige omstandigheden en hoe desinvestering een actieve en omstreden kwestie binnen de Unie blijft. Deze resolutie is een overwinning voor zowel de beweging tegen de genocide als voor degenen in de arbeidersbeweging die aandringen op arbeidersklasse-eenheid over de grenzen, vooral in de context van de Amerikaanse arbeidersbeweging Geschiedenis van medeplichtigheid met ons imperialisme. Vakbondsmedewerkers moeten allemaal hun vakbonden duwen om op te stoten en op te komen voor Palestina op alle mogelijke manieren. We moeten eisen dat onze vakbond geen investeringen heeft, wat hen aanmoedigt om als bedrijven te runnen.
Maar de strijd is nog lang niet voorbij; De stemming van één vakbond zal de pensioensystemen niet dwingen om af te stoten, en de eigen investeringen van één unie zijn slechts een zeer klein deel van de Amerikaanse dollars die de genocide in Gaza en de apartheidstoestand ondersteunen die deze uitvoert. Verder kunnen we anticiperen op een terugslag van de zionisten binnen en buiten de regering, vooral aangemoedigd in de context van een Trump -presidentschap. Trump heeft al aanvallen op studenten die betrokken zijn bij de beweging voor Palestina beloofd en duwt instellingen om nog meer draconische maatregelen te nemen.
Terwijl Trump in functie komt en een hele reeks aanvallen op immigranten, transgenders, werknemers, pro-Palestijnse activisten en anderen belooft, is het essentieel dat onze vakbond van deze resolutie voortbreekt om te zeggen dat onze unie met de arbeidersklasse en onderdrukte en onderdrukt staat en staat onderneemt actie ter verdediging van onze rechten.
We gaan niet achteruit in het gezicht van de bedreigingen van Trump.
Omdat Donald Trump een tweede keer wordt ingehuldigd, worden onafhankelijke mediaorganisaties geconfronteerd met dringende mandaten: vertel de waarheid luider dan ooit tevoren. Werkt dat zelfs als onze standaarddistributiemodi (zoals sociale mediaplatforms) worden gemanipuleerd en ingeperkt door krachten van fascistische repressie en meedogenloos kapitalisme. Werk dat zelfs als journalistiek en journalistiek geconfronteerd worden met gerichte aanvallen, ook van de overheid zelf. En dat werk in de gemeenschap, nooit vergeten dat we niet in een gezichtsloze leegte schreeuwen-we strekken contact op met echte mensen te midden van een levensbedreigend politiek klimaat.
Onze taak is formidabel, en het vereist dat we onszelf in onze principes aarden, onszelf herinneren aan ons nut, graven en plegen.
Als een duizelingwekkend aantal nieuwsorganisaties van bedrijven-hetzij door behoefte of hebzucht-haasten zich om nieuwe manieren te implementeren om hun inhoud verder te verdienen, en anderen zijn instemmen met de wensen van Trump, is dit een tijd voor bewegingsmedia-makers om te verdubbelen op community-first-modellen .
Bij TruthoutWe bevestigen onze verplichtingen op dit vlak: we zullen geen advertenties uitwerken of een betaalmuur hebben omdat we geloven dat iedereen toegang moet hebben tot informatie, en dat toegang zou moeten bestaan zonder barrières en vrij van afleidingen van Craven Corporate Interests. We erkennen de implicaties voor democratie wanneer informatieboeken op een link alleen klikken om het artikel te vinden dat achter een betaalmuur zit of begraven op een pagina met tientallen invasieve advertenties. De wetten van het kapitalisme dicteren een eindeloze toename van het genereren van inkomsten, en veel van de media volgt eenvoudig die wetten. Truthout En veel van onze collega’s wijden onszelf aan het volgen van andere paden – een verplichting die van vitaal belang is op een moment waarop bedrijven altijd openlijk zijn ingebed in de overheid.
Meer dan 80 procent van TruthoutDe financiering van kleine individuele donaties van onze gemeenschap van lezers, en de resterende 20 procent komt uit een handvol sociale rechtvaardigheidsgerichte funderingen. Meer dan een derde van ons totale budget wordt ondersteund door terugkerende maandelijkse donoren, van wie velen geven omdat ze ons willen helpen houden Truthout Barriervrij voor iedereen.
U kunt helpen door vandaag te geven. Of u nu een kleine maandelijkse donatie of een groter geschenk kunt doen, Truthout Werkt alleen met uw steun.
