Ange Madame's benadering van haar veelzijdige kunst – van geluidsontwerp, performance en kostuums – voelt onbeperkt aan, gedreven door een diepe intuïtie die in de loop der jaren is ontwikkeld. Ze beschouwt haar werk als een vloeiend experiment, gevormd door de nieuwsgierigheid en onafhankelijkheid uit haar jeugd. “Ik voelde me nooit aangetrokken tot conventies”, zegt ze. “Ik heb altijd mijn eigen visie gevolgd, hoe onconventioneel ook.” Haar recente filmproject, DWYL x Sterrenlicht x Maanlichtis een mix van doe-het-zelf-authenticiteit en een weloverwogen visuele structuur, die zowel rauwe eenvoud als avant-gardistische intensiteit vastlegt. Voor Ange ligt de schoonheid van doe-het-zelf in de directheid ervan; zoals ze uitlegt: „Het is de meest eerlijke kunstvorm omdat het aanwezigheid vereist.“ Het winnen van de Standard Bank Young Artist Award for Performance Art was een mijlpaal, maar verdiepte ook haar verantwoordelijkheidsgevoel tegenover haar gemeenschap als gekleurde transvrouw. Ange's zelfbenoemde reis naar 'het stilleggen van het lawaai' weerspiegelt haar toewijding aan ongefilterde expressie – een uitnodiging voor het publiek om een identiteit te ervaren die verder gaat dan de reguliere idealen.
Hoe ga je als geluidsontwerper, kostuumontwerper en performer om met deze verschillende creatieve rollen in je werk? Komen deze rollen op een natuurlijke manier samen, of daagt elke rol je op een unieke manier uit?
Ik laat altijd toe dat alle mogelijkheden van creatieve experimenten elkaar voeden, alles wordt gedreven door intuïtie die begon als een jong kind, zelfs toen ik op de universiteit gedreven werd om mijn eigen pad te volgen en mijn eigen risico's te nemen, altijd de muren opzij te duwen en vrij te zijn om mijn diepste creatieve verlangens uiten, wat volgens mij nu de reden is waarom ik me nooit verveel.
Je korte filmmuziekvideo DWYL x Starlight x Moonlight heeft een specifieke doe-het-zelf-esthetiek, waarbij zowel vertrouwdheid als avant-gardistische elementen worden onthouden. Hoe heb je deze visuele stijl geconceptualiseerd en wat waren de drijvende ideeën erachter? In uw verklaring vermeldt u dat „perfectie“ niet het doel is; je lijkt eerder op zoek naar rauwheid. Hoe geeft deze filosofie vorm aan uw benadering van prestaties?
Welnu, het doe-het-zelf is altijd de wortel van de prestatie, het is de rijkste kunstvorm omdat het zo overvloedig is en in dit geval afkomstig uit Zuid-Afrika, waar voor de meeste mensen de middelen schaars zijn, is het een kwestie van een man leren optreden, hij zal zichzelf voeden en zijn gemeenschap, in mijn geval. De rauwheid is de vrijheid om aanwezig te zijn, in het heden ben ik op mijn best en voor velen is dat hetzelfde. De filosofie van klei zijn, als analogie: ik kan oneindige vormen zijn die in hun recht perfect zijn versus het einddoel van perfectie, ik kan perfect zijn in de vrijheid die ik uitdruk, maar als ik zou streven naar iets geribbelds, zou ik mijn potentieel beperken .
Je hebt onlangs de Standard Bank Young Artist Award for Performance Art gewonnen, een belangrijke onderscheiding in Zuid-Afrika. Hoe heeft deze erkenning uw werk beïnvloed of uw artistieke richting beïnvloed?
Het heeft me in zekere zin in staat gesteld mezelf te vinden en op een meer zelfverzekerde manier groots te zijn in mijn vertoon van creativiteit, de twijfel is verdwenen en ik zou tegen mezelf liegen als ik nooit had gedacht dat ik de SHIIIIII was – lol, het was zo'n Een enorme eer en als gekleurde transvrouw en een groter voorrecht en een grotere verantwoordelijkheid voor mij en mijn gemeenschap om de normen altijd hoog te houden, zodat mensen weten hoe ze ons moeten behandelen.
Down With Your Love begint met teksten over het nemen van „een sprong in het diepe“. Hoe resoneert dit sentiment met uw huidige creatieve reis, en weerspiegelt het persoonlijke ervaringen of thema's in uw werk?
Het laat me zien hoe ik vertrouwen kan hebben in mijn mentaliteit en bewustzijn dat ik bezit. Ik heb jarenlang gevochten om het lawaai en het lawaai dat met roem gepaard gaat tot zwijgen te brengen, en ik heb mijn hersenen getraind om na jaren stil te zijn. Het ging er allemaal om mijn eigen kracht terug te winnen en anderen niet mijn waarde of daden te laten bepalen.
Veel van je optredens, inclusief elementen uit Starlight, lijken de traditionele vrouwelijkheid en de 'ideale' beelden uit de reguliere cultuur uit te dagen. Hoe voeden deze thema's je werk?
Nou, ik ben plus size en een onconventionele transvrouw, dus ik heb veel stereotypen waar ik niet in pas, maar ik noem mezelf: ik kan geen schoonheidsnorm zijn, want dat voelt lui en waar is het unieke en de kwaliteit van kunst vorm van dragdressing en persoonlijkheid om een popster, jazzster te worden die een voorproefje is van het publiek, mijn doel is om mensen te laten weten dat dit mijn luxe is en jij kunt er ofwel aan bijdragen, ik ben wat ze nooit wisten dat ze nodig hadden .
Je choreografie en visuele stijl verwijzen vaak naar iconische artiesten, zoals Gaga en Beyoncé. Wat trekt jou aan in deze figuren, en welke invloed hebben ze gehad op het vormgeven van jouw identiteit als kunstenaar?
Ze leerden me arbeidsethos, dat is alles, en lieten me als jong mens spelen met mijn geslacht en seksualiteit.
Je recente werk lijkt te spelen met het surrealistische en chaotische, van CND-symbolen tot digitale effecten. Hebben deze keuzes een symbolische betekenis, of gaat het meer om het creëren van een specifieke sfeer voor de kijker?
Absoluut meer een sfeer voor de kijker, het gaat om het sonisch en visueel creëren van een ervaring. Het symbool betekent voor mij vrede en dat is alles wat ik met me meedraag, ondanks zijn geschiedenis.
Interview door DONALD GJOKA
