Foto's: aan de frontlinie van de abortusoorlogen in Florida

Jarenlang speelde hetzelfde tafereel zich elke zaterdag en maandag af buiten het kleine Woman's World Medical Center, de afspraakdagen van de kliniek. De faciliteit, die in 1991 werd geopend, ruim een ​​uur ten noorden van de grote stedelijke centra aan de kust van Florida, is de laatste abortusaanbieder in het gebied. En het land kan zich geen vaste arts veroorloven.

In de hitte van Florida wachtten pro-lifers op de kleine zwarte auto die een paar uur eerder was vertrokken vanuit een medisch centrum in Fort Pierce, een stad met 47.000 inwoners aan de Atlantische kust. Daar was het eindelijk. De chauffeur was op een onbekende locatie een dokter gaan ophalen. De mysterieuze passagier droeg een valse baard en een hoed om niet herkend te worden, een strategie die gerechtvaardigd werd door de moord op verschillende abortusplegers in de Verenigde Staten sinds de jaren negentig. „Moordenaar! Slager!“ schreeuwde een pro-life activist voordat de auto verdween in de smalle garage van het groene landhuis waarin de kliniek is gevestigd.

Op 1 mei maakte Florida abortus illegaal na slechts zes weken zwangerschap, de helft van de tijd die in Zwitserland was toegestaan. In dat vroege stadium beseffen veel vrouwen niet eens dat ze zwanger zijn. Maar een coalitie heeft genoeg handtekeningen verzameld om de wet te wijzigen, die werd aangenomen op aandringen van de ultraconservatieve gouverneur van Florida, Ron DeSantis. Amendement 4 heeft tot doel het recht op abortus tot 24 weken te herstellen en zal ter stemming worden gebracht op 5 november, dezelfde dag dat de inwoners van Florida zullen kiezen tussen Donald Trump en Kamala Harris. Negen andere staten zullen diezelfde maand over de kwestie stemmen. Sinds het Hooggerechtshof in juni 2022 het federale recht op abortus heeft afgeschaft, zijn de stemmen stelselmatig in het voordeel van de verdedigers van de vrije keuze gegaan.

Sinds de nieuwe wet van kracht werd, heeft de kliniek half zoveel patiënten gezien. Het aantal abortussen in Florida is in mei en juni met ruim 30 procent gedaald, blijkt uit vroege cijfers van het Guttmacher Institute, een onderzoekscentrum gespecialiseerd in reproductieve gezondheid.

In 2023 werden in Florida ruim 84.000 abortussen uitgevoerd, en bijna 10 procent van die vrouwen kwam uit andere staten. Tegenwoordig worden vrouwen uit Florida gedwongen te reizen als ze hun zwangerschap na zes weken willen beëindigen, met als dichtstbijzijnde bestemming North Carolina, ongeveer 1000 kilometer verderop. Maar de staat, waar abortus tot twaalf weken legaal is, vereist twee consultaties en een wachtperiode van 72 uur, wat de kosten van een verblijf daar verhoogt.

Toen we aanbelden bij de kliniek, deed de chauffeur die de dokter ophaalde voorzichtig de deur open. Zijn vrouw, die het centrum runt, kon ons pas de volgende dag zien, wat minder druk was dan maandag. Drie jonge Afro-Amerikaanse vrouwen zaten sinds die ochtend op de dokter te wachten in de wachtkamer, die te klein was om de families van de patiënten te huisvesten.

Achter een raam in het medisch centrum begroette een poster van Kamala Harris de bezoekers. De vice-president heeft het verdedigen van vrouwenrechten tot een van haar campagneprioriteiten gemaakt, omdat de Democraten hopen dat lokale stemmen over abortus de kiezers achter de vice-president zullen mobiliseren en Florida, dat sinds de komst van Donald Trump stevig Republikeins is geweest, zullen omverwerpen.

Op de parkeerplaats voor vier auto's van de kliniek hielden twee gepensioneerden de wacht op klapstoelen in de schaduw van een boom, gekleed in roze hesjes met de tekst 'Pro-Choice Escort Clinic'. “Al vijf jaar komen we elke maandag om vrouwen naar de deur te begeleiden en hen te beschermen tegen demonstranten”, zegt Pat Gaede, een plaatselijke bewoner. Een paar meter verderop werden ze geconfronteerd door pro-life activisten met borden waarop foetussen te zien waren of waarop de gevolgen van abortus werden gedramatiseerd.

Met de rozenkrans in de hand liep Marc Richard, een vrome katholieke veteraan uit het Amerikaanse leger, biddend door de kliniek. Hij wist dat hij niet het trottoir mocht oversteken om de kliniek binnen te gaan. 'We gaan een vrouw niet overtuigen door tegen haar te schreeuwen,' zei hij om zijn goede trouw te tonen. Naast hem zwaaide Jim, die weigerde zijn volledige identiteit prijs te geven, met bloemen naar een jonge vrouw die net haar auto had geparkeerd. Soms accepteren ze deze symbolen van het leven. Dan maak ik van de gelegenheid gebruik om ze informatie te geven over alternatieven voor abortus”, zei hij met zijn handen vol pamfletten. Terwijl de een de fasen van de ontwikkeling van de foetus schetste en beweerde dat het hart na 21 dagen begint te kloppen, beschuldigde de ander de pro-life organisatie Planned Parenthood van ‘racisme’ tegen Afro-Amerikanen.

Op die maandag in september bereikten de demonstranten nog geen einde. De eerste jonge vrouw die 's middags arriveerde, snelde de kliniek binnen, haar oor aan haar mobiele telefoon vastgelijmd om hun geschreeuw niet te horen. Ze werd gevolgd door de twee vrijwilligers in roze hesjes. Aan het begin van de middag verving Karen Chappell, een andere vrijwillige escort, het gepensioneerde echtpaar. Ze plaatste onmiddellijk pro-amendement 4-borden om het territorium van de kliniek te markeren.

Door de jaren heen had de parttime verpleegster alle demonstranten leren kennen. “Ik noem het kleine Spaanse meisje Moeder Teresa, omdat ze overal heilig water sprenkelt. De langste noemt mij 'duivelstrut' in het Spaans,' zei ze, wijzend naar de twee vrouwen die bordjes uit hun auto trokken.

De nieuwkomers waren luider dan in de ochtend. ‘Het ergste is op zaterdag,’ voegde Chappell eraan toe. Jonge mannen komen meestal uit een evangelische kerk niet ver weg. De kliniek gaat om 5 uur open benen de demonstranten arriveren net zo vroeg. Soms bellen de buren de politie omdat er mensen onder de ramen van de kliniek staan ​​te schreeuwen”, voegde de slanke vrouw van in de zestig eraan toe. “Toen ik jong was, werd mijn zus zwanger, maar ze zou het kind niet hebben kunnen onderhouden. Mijn ouders steunden haar bij een abortus, wat in de jaren tachtig heel vooruitstrevend was.”

Een paar andere vrouwen kwamen de kliniek binnen, één met een jongeman die snel vertrok. Alsof het een vlooienmarkt was, schreeuwde de Spaanstalige demonstrant tegen hen: 'Onderdak, adoptie! Alles is gratis!” Met grote stappen achtervolgde de activiste de auto van een patiënt die snel de deur had dichtgetrokken, haar ogen begraven onder een pet. Toen ze werd benaderd, zei de activiste boos dat we met haar man moesten praten. De man hield zijn hoofd gebogen naar de ramen van de kliniek, hield een luidspreker omhoog en reciteerde passages uit de Bijbel. Freddy Castillo, een Venezolaanse immigrant die in de jaren tachtig arriveerde, had een hekel aan vrouwen die ‘hun benen spreidden zonder verantwoordelijkheid te nemen voor de gevolgen’, zei hij. 'Sinds ik hier ben, ben ik erin geslaagd twee vrouwen ervan te weerhouden een abortus te plegen. Ik heb twee levens gered, wat van onschatbare waarde is, maar sinds ze begeleid worden, kunnen we niet langer met ze praten”, voegde Castillo eraan toe.

Terwijl hij mopperde, stapte een jong blond meisje de parkeerplaats op. Angstig keek ze rond naar de auto die haar zou ophalen en naar huis brengen. Het geschreeuw van de demonstranten verdubbelde. ‘Dit is krankzinnig,’ zei ze. “Alsof een abortus gemakkelijk is.”